Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.6 ไม่ปิดบัง

"กูว่าพร้อมแล้วแหละ"

"อืม ขอบใจที่ให้กูยืมรถ"

"รถกูก็เหมือนรถมึงล่ะ...ขยี้ให้มันอายจนไม่กล้ามาสนามกูเลยนะพี่ชาย ^^"

"เออ"

ฉันยืนมองทร็อตที่กำลังยืนคุยกับวูฟด้วยหัวใจที่กำลังเต้นแรงด้วยความเป็นห่วงเขาก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นสบสายตากับทร็อตเมื่อเขาหันกลับมามองฉันเจ้าตัวยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับก้าวเข้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ไม่ใกล้

"ไม่ต้องห่วงน่า บอกแล้วไงว่าฉันขับได้"

"นี่มันรถแข่งนะทร็อต...จะไม่ให้ห่วงก็เกินไปหน่อยไหม?"

"..."

ปรื้น!!

ฉันเม้มปากเข้าหากันด้วยท่าทีเครียดๆพร้อมกับมองรถคู่แข่งที่ขับเข้ามาตีเสมอรถที่ทร็อตใช้แข่งด้วยแววตาคิดหนัก ฉันพยายามจะเข้าใจเข้าใจว่ามันเป็นการแข่งขันของผู้ชายแต่สำหรับคนที่ยืนดูมันกลัวนะมันไม่ได้สนุกเหมือนที่ดูคนอื่นแข่งเพราะคนที่จะแข่งในตอนนี้เป็นคนที่ฉันรัก...มันจึงอดที่จะห่วงไม่ได้จริงๆ

"ดีใจนะที่เป็นห่วงฉันขนาดนี้"

"..."

ฉันเงยหน้าสบสายตากับทร็อตอีกครั้งเมื่อเขาพูดขึ้น เขายื่นมือมากุมมือฉันไว้พร้อมกับออกแรงบีบมันเบาๆและสื่อฉันผ่านสายตาเขาว่าให้เชื่อใจเขา เชื่อใจในตัวทร็อต

"รักนะหนามเตย ^^" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีที่ทร็อตพูดแบบนั้นแต่เมื่อฉันจะตอบกลับทร็อตกลับยกนิ้วตัวเองแตะที่ริมฝีปากฉันเบาๆ "ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว...รอบอกรักฉันตอบก็พอ ^^"

ทร็อตพูดแค่นั้นก็หันหลังเดินออกไปที่สนามทันที ฉันได้แต่ยืนนิ่งและมองทร็อตอยู่อย่างนั้นจนวูฟเดินมา เขาส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนจะชวนฉันไปนั่งที่ที่ฉันยืนดูวูฟเมื่อกี้อีกครั้ง ฉันมองทร็อตที่กำลังเข้าเป็นเตรียมตัวภายในรถอย่างห่วงๆ

"ไม่ต้องห่วงมันหรอกน่า"

"...ไม่อดไม่ได้จริงๆ วูฟไม่ห่วงบ้างรึไงกันทร็อตดื่มไปเยอะขนาดนั้น?"

ฉันหันมาถามวูฟที่นั่งข้างๆอย่างสงสัยแต่เจ้าตัวกลับหัวเราะออกมาพร้อมกับพยักหน้าให้ฉันมองไปที่สนามอีกครั้ง

ปรื้น!! ปรื้น!!!

"ไว้ดูเอาเองว่าทำไมผมถึงไม่ห่วงมัน ^^"

ใจฉันกลับมาเต้นแรงด้วยความระทึกอีกครั้งเมื่อเสียงเครื่องยนต์ของทั้งสองคันดังขึ้นพร้อมกับเสียงของคนทั้งสนามที่ร้องโห่เชียร์กันลั่นสนามเล่นเอาฉันนั่งแทบไม่ติดเมื่อไม่กี่วิต่อมาทร็อตและคู่แข่งขับเข้าไปประจำจุดเริ่มต้น การแข่งครั้งนี้ฉันไม่ค่อยรู้หรอกนะว่าเขาเรียกรอบยังไงกันบ้างแต่เท่าที่วูฟบอกมานั้นคือแข่งวนสนามสามรอบใครเร็วกว่าก็ชนะไป

"จะเริ่มแล้ว"

เสียงของวูฟดังขึ้นอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มมุมปากของเจ้าตัวที่ค่อยๆเหยียดยิ้มมองภาพตรงหน้าอย่างเต็มไปด้วยความสนุก ฉันหันกลับมามองภาพตรงหน้าอีกครั้งพร้อมกับรถทั้งสองคันที่พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงล้อรถบดกับถนนมันทำให้ฉันใจระทึกมากขึ้นเมื่อทั้งสองคันบดเบียดกันเข้าโค้งแรกของสนามทร็อตเป็นฝ่ายตามอยู่ในตอนนี้

กรี๊ดดดด!!!

"ฮอลล สนุกว่ะ!"

วูฟสบถออกมาเสียงดังพร้อมกับตะโกนเชียร์ทร็อตไปด้วยไม่ต่างจากคนทั้งสนามที่ตะโกนเชียร์ทั้งสองคันอยู่ ฉันมองทั้งสองคันที่ขับคู่กันมาอย่างตื่นเต้น

ปรื้น!!! ปรื้น!!!!

รอบแรกผ่านไปแล้ว และตอนนี้เป็นรอบทั้งสองในขณะที่ทร็อตกำลังตามอีกคันอยู่ไม่ห่าง มือฉันกำเข้าหากันแน่นทันทีพร้อมกับทั้งสองคันที่เข้าโค้งแรกอีกครั้ง

วู้!!!!

ทั้งสนามเฮ้กันทันทีที่รถของทร็อตขึ้นนำจากการเข้าโค้งเมื่อคู่ก่อนที่เขาจะตีห่างและเข้าโค้งที่สองโดยมีอีกคันตามมาไม่ห่าง ฉันยิ้มออกมาได้เมื่อทร็อตกำลังเข้าโค้งที่สามและกำลังจะขับเข้าเส้นชัยในครั้งที่สอง

เอียดดดดด!!!! โห่!!!

"ทร็อต!!!"

"เชี้ย! เล่นงี้เลยหรอว่ะ??"

ฉันกับวูฟลุกขึ้นไปยืนที่ขอบสนามทันทีที่รถของคู่แข่งของทร็อตนำมาเข้าเส้นชัยก่อนเมื่อมันเบียดรถของทร็อตจนตกสนาม! ฉันกัดริมฝีปากอย่างทำอะไรไม่ถูกพร้อมกับมองรถทร็อตอย่างเป็นห่วง ทร็อตตั้งตัวกลับเข้ามาในสนามได้อีกครั้งทร็อตจากที่กำลังนำกลายเป็นตามจ่อหลังรถคู่แข่งทันที ทั้งสนามเงียบมองทั้งสองคันต่ออีกครั้งเมื่อพวกเขากำลังเข้าโค้งที่สองแต่ทร็อตยังคงเป็นรองอยู่...ถ้าเขาแพ้ล่ะ แต่ฉันต้องเชื่อใจทร็อตสิ! ฉันเม้มปากแน่นพร้อมกับมองรถสองคันตรงหน้าด้วยสายตาเชื่อมั่น เชื่อว่าทร็อตจะชนะ!

"ทร็อตอย่ายอมมันนะ!!!!"

"เออ อย่ายอมมันนะโว้ย!!!"

ฉันตะโกนขึ้นสุดเสียงพร้อมกับวูฟที่ตะโกนตามถึงจะรู้ว่าเสียงฉันกับวูฟจะไม่ถึงก็เถอะ อย่างน้อยฉันก็ได้ตะโกนเชียร์เขาและเชื่อเขาว่าเขานั้นจะชนะ!

เอี๊ยด!!!!

เชี้ย!!!!!!

ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาเมื่อทั้งสองคันเข้าโค้งที่สามและทร็อตที่เหมือนว่ากำลังตามอยู่กลับเร่งคันเร่งบดล้อเสียงดังไปกับถนนพร้อมกับรถเขาที่หมุนขึ้นมาประจันหน้ากับอีกคันซึ่งมันแปลว่าทร็อตในตอนนี้กำลังขับรถกลับหลังอยู่! มันจึงทำให้ทร็อตในตอนนี้นำและรถอีกคันไม่สามารถแซงเขาได้อีกเพราะไม่ว่าคู่แข่งทร็อตจะหลลไปทางไหนทร็อตก็เบี่ยงรถปิดทางไว้ทุกทาง ทั้งสนามโห่ร้องอย่างไม่เชื่อสายตาไม่ต่างจากฉันพร้อมกับท้ายรถของทร็อตที่ถอยเข้าเส้นชัยอย่างเป็นต่อ...ใครจะไปคิดว่าทร็อตจะบ้าถึงขนาดเสี่ยงทำขนาดนี้!

ปรื้น!!!!!

"เชี้ย!! สะใจกูชิบหาย!!"

เสียงของวูฟตะโกนขึ้นอย่างสะใจพร้อมกับเขาที่เดินกลับเข้าไปในสนามอีกครั้งเมื่อทร็อตขับกลับเข้ามาจอด ฉันมองทร็อตที่ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับเสียงโห่ร้องของคนทั้งสนามด้วยใบหน้าที่กำลังเต็มไปด้วยความดีใจ ดีใจที่เขาชนะ....และดีใจที่ทร็อตปลอดภัย ทร็อตกระทบไหล่กับวูฟอย่างพอใจก่อนที่เขาจะมองมาทางฉันพร้อมกับยิ้มออกมาและค่อยๆกางแขนตัวเองออกพร้อมกับพูดเบาๆแต่ปากเขากับเน้นชัดในทุกคำจนฉันสามารถอ่านปากเจ้าตัวออก

"ขอ กอด หน่อย ^^"

ฉันยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่พร้อมกับขาตัวเองที่วิ่งเข้าไปหาทร็อตอย่างควบคุมไม่ได้ มันไม่มีความอายในสายตาของคนในสนามที่กำลังมองมาหรืออะไรทั้งนั้นเพราะในตอนนี้ฉันคิดแต่ว่า...ฉันอยากจะกอดเขากอดทร็อตไว้แน่นๆ

ฟึ้บ!!

ทร็อตดึงฉันเข้าไปกอดทันทีที่ฉันวิ่งมาถึงตัวเขาไม่ต่างจากฉันที่กอดร่างแกร่งตรงหน้าไว้แน่น เรากอดกันแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกันซึ่งหัวใจของเรามันไม่ได้เต้นจากกันเลยแม้แต่นิด มันเต้นแรงจนแทบจะออกมาเต้นข้างนอก

"เธอเชื่อใจฉันใช่ไหม...เชื่อใจฉันตลอดเวลารึป่าว?"

"เชื่อ...เชื่อว่านายจะชนะและปลอดภัย"

ฉันเงยหน้ามองทร็อตพร้อมกับยิ้มออกมาเหมือนเด็กๆ ทร็อตหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับทำสิ่งที่ทำให้คนทั้งสนามโห่ร้องเสียงดังเมื่อเขากดริมฝีปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากฉันอย่างไม่ให้ฉันได้ตั้งตัว ฉันเบิกตากว้างอย่างทำอะไรไม่ถูกได้แต่แข็งทื่อยืนมันอยู่อย่างนั้นจนทร็อตค่อยๆละริมฝีปากออกพร้อมกับส่งยิ้มมาให้เขาไม่ได้ลวงล้ำเพียงกดมันเบาๆเหมือนที่ขามักจะทำ

"มีคนเป็นห่วง...มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ^^"

"อุปอ้วก!!!"

พรึ่บ!

"ขยับออกจากกันก่อนทั้งสนามจะกลายเป็นพิธีแต่งงานเถอะกูขอร้อง!"

"มึงน่ะขี้อิจฉาไอ้วูฟ!"

"อี๋ ใครอิจฉากัน!"

ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับทร็อตที่เอื้อมมือตัวเองมากุมมือฉันไว้ ฉันเงยหน้ามองเขาอีกรอบเหมือนเขาที่มองมาที่ฉันเช่นกัน...อารมณ์นี้เองแฮะอารมณ์ที่อุ่นใจเมื่อเราได้เคียงข้างคนที่สามารถปกป้องเราได้...

"ก็อย่างที่ว่า ว่าการแข่งครั้งนี้กูไม่เอาเงินจากพวกมึง"

เสียงนิ่งเรียบของทร็อตเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเจ้าตัวที่เเสยะยิ้มมองคนที่กำลังยืนหัวเสียงตรงหน้าอยู่ด้วยแววตาของผู้ชนะ

"แต่มึงต้องปล่อยไอ้ไตตั้ลไป และห้ามมาที่สนามน้องกูอีก!" ทร็อตว่าขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะค่อยๆละมือออกจากมือฉันและก้าวเขาไปหาคนตรงหน้า "กูจะไม่ถือโทษที่มึงเบียดกูจนตกสนาม แต่กูบอกไว้เลยนะถ้ากูไม่เจ๋งจริงกูกับน้องคงไม่มายืนกันอยู่ในจุดๆนี้หรอกอย่าให้กูได้เห็นพวกเก่งแต่ลอบกัดอย่างพวกมึงอีก!"

"...เออ!!"

ปั่ง! ปรื้น!!!

"งี้กูก็เป็นรองดิว่ะ เขารู้กันหมดว่ามึงขับรถเก่งกว่ากู!"

"หรือมึงอยากให้กูแพ้แล้วพวกมันมาทำใหญ่ที่สนามมึงอีก?"

"เฮอะ! ไปไหนก็ไปเลยกูจะเคลียร์สนามแล้ว!"

"ทำตัวเป็นเด็กๆมึงน่ะ"

ทร็อตเอ่ยขึ้นอย่างเอือมๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมาหลังจากที่คุยกับวูฟเสร็จ ทร็อตเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะดึงมือฉันไปกุมไว้แน่นพร้อมกับยิ้มออกมาอีกครั้ง ฉันส่งยิ้มคืนเขาก่อนจะโบกมือลาวูฟนิดๆและเดินออกมาพร้อมกับทร็อต

"นอนกับฉันนะวันนี้..."

"ว่าไงนะ เมื่อกี้หนามไม่ทันได้ยิน" ฉันถามกลับทันทีที่ได้ยินอะไรแววๆซึ่งไม่แน่ใจนักว่าคืออะไร ทร็อตหันหน้ามาจ้องฉันอีกครั้ง

"ฉันกำลังชวนเธอมานอนด้วย"

"บ้ารึไง!"

ฉันเบิกตาขึ้นนิดๆพร้อมกับมองทร็อตที่พูดคำเมื่อกี้อย่างไม่เชื่อสายตา เขายู้ปากตัวเองเข้าหากันอย่างขัดใจ

"เมาเนี้ย ขับรถไปส่งไม่ได้มันอันตราย"

"อย่ามาทร็อต เมื่อกี้ยังขับรถแข่งอยู่เลย!"

"แต่ตอนนี้เมา มันปวดตุบๆที่หัวแบบอธิบายไม่ถูก"

"เดียวหนามขอให้วูฟไปส่งก็ได้ ทร็อตกลับไปนอนเถอะ"

"โว๊ะ ให้มันได้แบบนี้หนาม!"

"อะไร ไม่เนียนเลยทร็อตไปเรียนมาใหม่นะคะ"

"อะไรไม่เนียน หน้าไม่เนียนหรือตัวไม่เนียน ^^"

ฉันหรี่ตามองทร็อตที่หยุดเดินพร้อมกับเขาที่โน้มตัวเข้ามาหาฉันอย่างรู้ทันฉันจึงตีที่อกแกร่งตรงหน้าเบาๆพร้อมกับสบสายตากับทร็อตอย่างขำๆ ถ้ารู้ว่าทร็อตดื่มแล้วจะอารมณ์ดีขนาดนี้และสายตาหื่นอย่างเห็นได้ชัดขนาดนี้วันหลังฉันไม่ยอมให้เขาดื่มหรอก

"...เอ่อ"

ฉันกับทร็อตหันหน้าไปมองคนที่เอ่ยขึ้นขัดฉันกับทร็อตที่กำลังจ้องกันด้วยสายตาสงสัยนิดๆ ไตตั้ลน่ะเขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเราสองคนด้วยท่าทีที่ดูทำอะไรไม่ถูกนิดๆ

"อะไร?"

"คือฉันอยากจะมาขอบคุณ"

ฉันมองไตตั้ลก่อนจะหันมองทร็อตที่กำลังยืนอยู่ข้างอีกครั้ง เขาเหยียดยิ้มออกมาช้าๆก่อนจะสบสายตากับไตตั้ลที่ยืนอยู่นิ่งๆ

"คนที่ควรจะได้รับคำขอบคุณมันคือหนามเตยไม่ใช่ฉัน...เพราะถ้าไม่มีเธอมึงคงนอนไม่ได้สติที่ข้างสนามไปแล้ว"

"นี่มึง!"

"อย่าคิดเข้าข้างตัวเองว่ากูอยากช่วยมึง กูแค่โมโหที่มันแตะหนามเตยของกูเท่านั้น...เพราะงี้ไงมึงจึงควรที่จะขอบคุณหนามเตยและทำตัวให้มันดีๆ"

"..."

ทร็อตกดสายตาลงต่ำและส่งสายตาน่ากลัวที่ตัวเองชอบทำใส่คนอื่นใส่ไตตั้ลอีกครั้ง ไตตั้ลยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างไปไหนไม่ถูกไม่ต่างจากฉันที่รู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ในตอนนี้ เพราะทร็อตที่ทั้งข่มขู่ผ่านสายตาและคำพูดจนน่ากลัว

"อย่าให้กูเห็นว่ามึงหาเรื่องให้หนามเตยอีกไอ้ไตตั้ล เพราะแค่เรื่องนี้กูก็อยากจะเอาให้มึงอวมจนไม่กล้าสร้างเรื่องได้อีกแล้ว...เข้าใจที่กูพูดใช่ไหม"

"...เออไอ้สัส!"

ไตตั้ลตอบกลับมาเสียงดังและเดินหนีออกไปอย่างหัวเสีย ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเงยหน้ามองทร็อตอีกครั้งเขามองตามไตตั้ลไปด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนที่จะลากสายตากลับมามองฉันอีกครั้ง

"เป็นหมาบ้ารึไงวันนี้ กัดมันได้ทุกคน" ฉันว่าขึ้นเบาๆพร้อมกับมองทร็อตอย่างดุๆ คนตรงหน้าหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยักไหล่อย่างกวนๆ

"บ้าดิ ยิ่งเรื่องที่เกี่ยวกับหนามยิ่งบ้า ^^"

ให้ตาย...ฉันจะเอือมกับทร็อตจริงๆ ฉันส่ายหัวไปมาก่อนจะยกมือขึ้นบีบจมูกโด่งเป็นสันของทร็อตอย่างหมั่นเขี้ยวแต่ดูทร็อตจะพอใจมากกว่าอะไรเพราะยิ่งฉันแตะตัวเขายิ่งร้องขอให้ฉันสัมผัสมากขึ้น พูดออกมาได้ยังไงว่าอยากให้ฉันบีบตัวเองทั้งตัวโอ้ย!...อย่าหวังว่าฉันจะให้ทร็อตดื่มอีกเป็นครั้งที่สอง อย่าหวังเลย!

6/11/20xx

19.45 น.

"ทร็อต เสร็จแล้วนะ"

"อ่า ขอบคุณครับ"

"กินน้ำไหม?"

ครื่น....

"กินหนามได้ไหม?"

"งั้นหนามเอาไปเททิ้งล่ะกัน"

"หยอก ป้อนหน่อยมือเปื้อน"

ฉันเดินเข้าไปหาทร็อตที่เพิ่งเลือนตัวเองออกมาจากท้องรถพร้อมกับเขาที่ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเหงือที่ไหลออกมาจากตัวเขามากมายจนฉันอดจะเหนื่อยแทนไม่ได้ ฉันยื่นแก้วน้ำไปจ่อปากทร็อตพร้อมกับค่อยๆป้อนเขาช้าๆและเดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะแถวนั้นพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่ติดมือเดินกลับมาหาทร็อตอีกครั้ง

ฟึ้บ...

"เหนื่อยไหมเนี้ย หน้าเปื้อนไปหมดแล้ว"

ฉันว่าพร้อมกับค่อยๆซับเหงือออกให้เขาโดยไม่ลืมเช็ดใบหน้าเขาที่มีรอยดำของน้ำมันออกให้ด้วย ทร็อตยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมาช้าๆ...ถึงแม่ว่าในตอนนี้ใบหน้าเขาจะเปื้อนขนาดไหนแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้จริงๆนะว่าความหล่อของมันทะลุคราบน้ำมันออกซะ ยิ่งบวกกับการแต่งตัวแบบนี้อีกมันยิ่งทำให้เจ้าตัวดูดิบเถือนเข้าไปใหญ่

"หิวข้าวรึยัง?"

"ยัง ทร็อตหิวแล้วหรอ?"

"ไม่หิวอ่ะ แต่ร้อนอยากอาบน้ำ"

"งั้นก็ไปอาบ เสร็จแล้วนิใช่ไหม?"

"อืม เสร็จแล้ว..."

ฟึ่บ!

ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดๆเมื่อทร็อตที่กำลังจะเอื้อมมือมาจับมือฉันอย่างเคยชินชงักมือตัวเองไว้ก่อนที่เขาจะดึงมือตัวเองกลับไปตามเดิม มันยิ่งทำให้ฉันงงและสงสัยเข้าไปใหญ่

"อะไรอ่ะ ดึงมือกลับทำไม?"

"มือทร็อตเปื้อน"

ฉันยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะเป็นฝ่ายคว้ามือทร็อตมากุมไว้เองพร้อมกับดึงให้เขาที่กำลังทำหน้างงอยู่เดินตามมา ทร็อตมองมือฉันที่จับมือเขาแน่นอย่างไม่เชื่อสายตา

"มันล้างยากนะหนาม"

"ก็หนามอยากจับมือทร็อตนิ ^^"

"..." ทร็อตเงียบไปนิดแต่มันกลับยิ่งทำให้ฉันรู้สึกดีเข้าไปใหญ่ ฉันหันมองหน้าเขาอย่างงงๆเมื่อทร็อตบีบมือฉันเบาๆ "จะน่ารักไปไหน?"

"น่ารักแค่กับทร็อตแหละ"

ฉันตอบกลับเขาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ทร็อตยิ้มออกมาบางๆก่อนที่เขาจะเดินตามฉันขึ้นมาที่ห้องบนอู่ของตัวเอง วันนี้หลังจากที่ฉันทำงานเสร็จทร็อตก็ไปรับฉันมาจากร้านและมาอยู่ที่อู่เพื่อรอเขาซ้อมรถที่ค้างไว้ซึ่งระหว่างรอฉันก็ทำบัญชีให้เขาไปด้วย...มันจึงเป็นคำตอบให้ฉันว่าตอนนี้เขาไปนั่งที่ร้านฉันเขาทำอะไรในทุกๆวัน ซึ่งมันก็คือบัญชีรายรับจ่ายของอู่นั้นเองทร็อตเป็นคนที่เก่งมากเลยนะฉันเพิ่งจะรู้ตอนเขาพาฉันมาดูอู่เขาครั้งก่อนนี่เองว่าอู่ที่นี้เขาหาเงินซื้อมันมาเอง แล้วยังบัญชีร้านที่เจ้าตัวศึกษาทำเองอีกล่ะ...ฉันหยุดทึ้งผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยจริงๆ

"ไปไป๊ อาบน้ำอาบท่า"

"ครับ...ไม่สนใจมาถูหลังให้รึไง?"

"NO!"

"แต่มันถูไม่ถึงอ่ะ"

"ไปอาบน้ำเลยทร็อต เล่นอยู่นั้น!"

ฟึ้บ..

ฉันดันหลังทร็อตเข้าไปในห้องน้ำตัวเองพร้อมกับส่ายหัวไปมาอย่างขำๆกับความกวนของเจ้าตัว จะว่าไปนี่ฉันกับทร็อตก็คบกันมาเกือบจะสามอาทิตย์แล้วนี่นา...เร็วใช่เล่นเลยเนาะว่าไหม หลังจากฉันคบกับเขาทุกอย่างรอบตัวของฉันก็ค่อนข้างจะเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะแต่ไม่รวมแม่เลี้ยงของฉันนะ เธอก็ยังไม่เปลี่ยนไปหรอกถึงจะพูดดีแต่ฉันก็รู้ว่าลึกๆแล้วเธอนั้นต้องการอะไร ส่วนไตตั้ล...รายนั้นเขาไม่มายุ่งกับฉันตั้งแต่วันนั้นแล้วซึ่งมันก็ดีใช่เล่นเลย

ฉันที่ออกมานั่งรออยู่ข้างนอกห้องนอนของทร็อตหยิบโทรศัพท์ที่ทร็อตฝากไว้ออกมากดดูนั้นดูนี่ของเขาไปเรื่อยๆ เขาชอบให้ฉันเล่นโทรศัพท์เขาน่ะซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรให้เล่นบ่อยจนฉันล็อคอินเฟสไว้แล้ว ทร็อตไม่เล่นอะไรเลยนอกจากไลน์ที่เจ้าตัวเอาไว้คุยกับฉัน ฉันเปลี่ยนจากเล่นเฟสมาเป็นดูรูปแทนเพราะเบื่อก่อนจะต้องยิ้มเขินไปอีกเมื่อในคลังรูปเขามันมีแต่รูปที่ฉันส่งมาให้เขาตอนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันก็มีบ้างที่เป็นรูปคู่น่ะนะแต่มันก็อดจะเขินไม่ได้ที่เขามีรูปฉันเกือบครึ่งขนาดนี้....

"..."

นิ้วที่ฉันกำลังเลื่อนดูรูปเก่าๆของทร็อตชงักไปนิดเมื่อเลื่อนมาถึงรูปคนสามคนซึ่งมีทร็อตที่อยู่ในนั้นด้วยมันเป็นภาพพวกเขากำลังยิ้มอย่างมีความสุขโดยมีผู้หญิงคนนึงอยู่ตรงกลางกอดคอพวกเขาทั้งสองไว้...และเธอเป็นผู้หญิงที่มีรอยยิ้มสวยสุดๆไปเลย

"เพื่อนฉันน่ะ..."

"ทร็อต! หนามตกใจหมด!"

ฉันที่กำลังจ้องรูปตรงหน้าอยู่สะดุ้งตกใจโทรศัพท์เกือบหลุดมือเมื่อจู่ๆเสียงนิ่งเรียบของทร็อตก็เอ่ยขึ้นข้างๆหู เขากระโดดข้ามโซฟามานั่งข้างๆฉันพร้อมกับเบียดตัวเองเข้ามาทำหน้ามึนใส่ก่อนจะเหลือบมองรูปที่กำลังโชว์อยู่ด้วยแววตานิ่งเรียบ

"ไอ้โจชัวกับมิล่า"

"...เป็นเพื่อนกันมานานแล้วหรอ?"

ฉันถามทร็อตขึ้นเบาๆพร้อมกับมองใบหน้าหล่อๆของเจ้าตัวที่กำลังซบไหล่ฉันอยู่ ทร็อตเหลือบสายตาขึ้นมามองฉันพร้อมกับพยักหน้านิดๆ

"ตั้งแต่มัธยมแล้ว ตอนนี้สองคนนี้ไปเรียนเมืองนอก" เสียงนิ่งๆของทร็อตตอบกลับมาด้วยท่าทีสบายๆ "ทำไม...หึงฉันกับมิล่ารึไง?"

"ใครหึงกัน!? หนามแค่เห็นมิล่าสวยเลยมองนานต่างหากล่ะ!"

ทร็อตเลิกคิ้วใส่ฉันด้วยท่าทีกวนๆก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากตัวเองลงที่ต้นคอฉันเหมือนจะกวน ฉันดิ้นไปมาทันทีเพราะจักจี้คือแบบทร็อตก็รู้ว่าฉันเป็นคนบ้าจี้แต่ก็ชอบกวนอ่ะ!

ฟึ้บ!

"ทร็อต หยุดเลยนะมันเปียกเนี้ย!!"

"หึงก็บอกมาเลย ปากแข็งว่ะ"

"ไม่ได้ปากแข็งและก็ไม่ได้หึง เอามือออกไปเลยนะทร็อต!"

ฉันดิ้นไปมาพร้อมกับพยายามตามมือปลาหมึกของทร็อตที่สอดเข้าไปทางด้านหลังของฉัน ฉันดิ้นไปมาจนมันทำให้เราสองคนล้มไปด้วยกันซึ่งทร็อตดูจะดีใจจนเก็บสีหน้าไม่อยู่เพราะเขากำลังคล่อมฉันไว้ เจ้าตัวยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับขยับใบหน้าตัวเองเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนได้กลิ่นสบู่อ่อนๆที่เขาเพิ่งอาบมา...มันทำให้ฉันหน้ามืดไปวูบนึงเลยก็ว่าได้หากน้ำที่เกาะที่ผมทร็อตไม่หยดลงมาดึงสติฉันซะก่อน

"ทร็อต...ลุกไปเลย"

"ไอ้โจชัวกับมิล่าคบกันอยู่ ไม่ต้องห่วงนะครับยังไงทั้งใจทร็อตก็มีแต่หนาม ^^"

"...ก็ไม่ได้อะไรเลยไหมทร็อต ร้อนตัวไหมเนี้ย?"

"ร้อนตัวก็ดีกว่าปล่อยให้หนามคิดไปเองอ่ะ"

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะวางโทรศัพท์เขาลงที่โต๊ะข้างๆและดันให้ทร็อตกลับไปนั่งอีกครั้ง ฉันมองหน้าทร็อตอีกแวบนึงก่อนจะหยิบผ้าขนหนูที่เจ้าตัวพาดบากมาพร้อมกับเอาไปวางที่หัวที่กำลังเปียกของเขาและเริ่มเช็ดผมให้เขาเบาๆ

"หนามไม่คิดมากหรอกน่า แค่แปลกใจที่ทร็อตมีเพื่อนสวยๆแค่นี้เอง"

เสียงของฉันดังขึ้นเบาๆขณะที่มือเล็กของฉันก็เช็ดผมให้ทร็อตไปด้วย ทร็อตมองฉันก่อนจะยกยิ้มออกมาพร้อมกับดึงให้ฉันขึ้นไปนั่งตักตัวเองทันที ฉันสะดุ้งนิดพร้อมกับเลือนสายตาลงมองเขาอย่างดุๆแต่ก็ไม่อะไรและเช็ดผมให้ทร็อตต่อ

"รับปากมาก่อนว่ามีอะไรในใจต้องพูดออกมา ห้ามปิดบัง"

ฉันมองทร็อตที่พูดขึ้นแบบนั้นนิ่งๆก่อนจะพยักหน้าช้าๆ ทร็อตยิ้มออกมาก่อนจะเอื้อมมือตัวเองขึ้นมาดึงแก้มฉันเบาๆ

"อย่าปิดบังทร็อต เหมือนทร็อตที่จะไม่ปิดบังหนาม...เราสองคนจะไม่มีอะไรที่ปิดบังกันเข้าใจไหม?"

"อือ..."

"น้ำเสียงไม่หนักแน่นเลยเหอะ!"

"เออ เข้าใจแล้วค่ะ!"

"ประชด?"

"กวน!"

จุ๊บ!

"ทร็อต!"

"ทำไม? จะทำอะไรทร็อตหรอหนาม?"

จุ๊บ!! ปึ่ก!

ฉันตีไหล่ทร็อตทันทีที่เขากดริมฝีปากตัวเองลงที่แก้มฉันอีกครั้งแต่ดูเหมือนทร็อตจะยังไม่พอใจและสนุกที่ได้แกล้งฉันเพราะจากนั้นเขาก็เอาแต่กดริมฝีปากไปทั่วใบหน้าและลำคอฉันเต็มไปหมด จนฉันรู้สึกเจ็บอ่ะ!

"หยุดเลยนะไอ้บ้านี่!"

ฉันดันหน้าทร็อตออกทันทีที่เจ้าตัวจะกดริมฝีปากลงมาอีกจนกลายเป็นว่าฉันกับทร็อตในตอนนี้กำลังยืดยื้อกันสุดขีด ทร็อตก็ตั้งหน้าตั้งตาจะจูบส่วนฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาจะผลัก จนเสียงที่ตอนแรกหงุดหงิดกลายเป็นเสียงหัวเราะเพราะจักจี้ ฉันจับไหล่ของทร็อตไว้แน่นพร้อมกับหอบหายใจเข้าปอดและจ้องตากับทร็อตเขม่ง เขาหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับเลียนแบบท่าหอบของฉันไปด้วยความกวนตีนขั้นสุดจนฉันอดไม่ได้ที่จะยิกแก้มเจ้าตัวแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว!

"โอ้ย...เจ็บเนี้ย!"

"โวยวายเหมือนหมาเลย!"

"ดื้อเงียบไม่ต่างจากแมว!" ฉันถลึกตาใส่ทร็อตทันทีที่เขาเถียงกลับ "แถมหน้ายังเหมือนแมวอีก!"

"ไอ้ทร็อต!"

"อะไรไอ้หนาม!?"

"ไอ้บ้าทร็อตย๊าก!!"

พรึ่บ!

ฉันกระชากผมทร็อตพร้อมกับทุ่มเขาลงกับโซฟาอย่างแรงจนเขาเงยซึ่งมันทำให้ฉันล้มลงมาทับเจ้าตัวด้วย ทร็อตแอ๊บเบิกตากว้างด้วยท่าทีสาวสุดๆก่อนจะสอดมือเข้าที่เอวฉันแล้วออกแรงกอดแน่นขึ้นจนฉันต้องยันแขนตัวเองไว้ที่อกเจ้าตัว ฉันเบี่ยงสายตาหนีสายตาเจ้าเลห์ของคนตรงหน้าทันทีพร้อมกับพยายามยันตัวออก

"ตั้งใจไหมเนี้ย?"

"ตั้งใจอะไรเล่า ก็ปล่อยให้ลุกสิ!"

"ไม่อ่ะ อยู่ท่านี้แล้วรู้สึกดี ^^"

"ทร็อต!"

"หนาม..." ฉันเลิกคิ้วมองทร็อตที่นอนอยู่ข้างล่างฉันอย่างไม่เข้าใจก่อนจะต้องเขยิบหน้าหนีออกมานิดๆเมื่อเข้าผงกหัวเข้ามาหาฉัน

"อะ...อะไรเล่า?"

"ทร็อตมีเรื่องๆนึงที่ปิดบังหนามอยู่"

"เรื่องอะไร?"

ฉันถามขึ้นทันทีที่เขาพูดขึ้นแบบนั้นก่อนจะต้องขมวดคิ้วเข้าหากันช้าๆเมื่อรู้สึกถึงมือร้อนๆของเขาที่ลูบวนที่แผ่นหลังฉันอยู่ ก่อนที่ลมหายใจร้อนๆของทร็อตจะพ่นออกมาใส่ใบหน้าฉันช้าๆเล่นเอาขนของฉันลุกอย่างห้ามไม่อยู่...มันเป็นบรรยายกาศแปลกๆที่ฉันไม่แน่ใจนักว่ามันคืออะไรแล้วอะไรที่ทร็อตปิดบังฉันแต่เมื่อได้สบสายตานิ่งเรียบของเจ้าตัวฉันกลับทำอะไรไม่ถูกหนักกว่าเก่า สายตาของเขามันมีความหมาย...และเขาก็ไม่ใช่คนที่ผิดคำพูดที่ว่าจะไม่ปิดบังอะไรฉันไม่แม้แต่จะปิดบังสายตาและการกระทำของตัวเองในตอนนี้ด้วย!

"ช่วงนี้ควบคุมตัวเองแทบไม่ได้เลยยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งได้กลิ่นแบบนี้แม่งมือไม้สั่นไปหมด...ยิ่งตอนนี้ยิ่งรู้สึกเลยว่ะหนาม ทำไงดี??"