Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

EP.8 หมาป่า

​​11/04/20xx

10.00 น.

"เหมือนฝนจะตก เลื่อนวันไม่ได้ไง?"

"ไม่ได้ งานหนามส่งอาทิตย์ที่จะถึงเนี้ย"

"งั้นถ้าเสร็จรีบโทรมาเลยนะ"

"รีบไปทำงานของตัวเองเถอะ"

"พูดก่อนว่าจะโทรมา"

"ไม่โทรแล้วจะกลับไงล่ะ...เออๆเดียวจะโทรหานะคะท่าน"

"ก็แค่นี้ จะดื้อเพื่อ?"

"ขับรถดีดี"

"ไลน์ไปให้ตอบ"

"นี่ไม่ได้ไปเล่นนะ"

"โทรไปให้รับ"

"..."

"ถ้าไม่ทำตามจะไปหาถึงที่เลยนะหนาม"

"จ้า...รู้แล้วจ้า"

ฉันพยักหน้ารัวๆใส่ทร็อตที่ยืนพิงรถตัวเองอยู่ระหว่างที่รอปัตย์เป็นเพื่อนฉันเพราะเรามาก่อนเวลา วันนี้เป็นวันนัดของฉันที่ต้องมาทำงานกลุ่มน่ะแล้วทร็อตก็มาส่งแต่เขาดูจะอยากอยู่กับฉันมากเลยล่ะหากเจ้าตัวไม่มีรถที่ลูกค้าเอามาให้ยกเครื่องใหม่นี่คงอยู่กับฉันทั้งวันชัวร์ๆ

"หนามเตย..."

"ไอ้แพทย์มาแล้ว"

ฉันที่กำลังคุยกับทร็อตอยู่หันหน้าไปข้างหลังตัวเองก่อนจะยิ้มให้ปัตย์ที่เพิ่งลงจากรถตัวเองนิดๆ เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะมองฉันกับทร็อตสลับกันไปมาช้าๆ

"โทษทีนะที่เรามาช้า"

"เออ รู้ตัวว่าผิดก็ดีใครเขาให้ผู้หญิงรอกันว่ะ?"

"ทร็อต เลิกกัดคนอื่นแล้วไปทำงานตัวเองได้แล้ว"

"เฮอะ!"

เจ้าตัวเค้นหัวเราะเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นรถตัวเองพร้อมกับสตารท์เครื่องพร้อมกับบิดคันเร่งเสียงดังกระหึ่ม...เล่นเอาฉันหูแทบแตกเถอะไม่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ก็ได้มั่งฉันว่า

"ขับรถดีดีนะครับแฟนหนาม ^^"

"เออ!"

ปรื้น!!

ฉันส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆขณะที่มองทร็อตที่บิดรถออกไปจนลับตาก่อนจะหันมาหาปัตย์ที่ยืนยิ้มอยู่อีกครั้ง เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะผายมือให้ฉันไปขึ้นรถของเจ้าตัวที่จอดอยู่

"แล้วหนามมีที่ไหนแนะนำไหม?"

"ไม่มีอ่ะปัตย์ เราไม่ค่อยได้เที่ยวเท่าไหร่"

"งั้นไปที่ที่เราหามาดีกว่านะ จะได้รีบทำรีบเสร็จ"

"โอเค"

ฉันยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับปัตย์ที่ค่อยๆออกรถช้าๆ ฉันมองไปข้างหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูกและระหว่างเราก็ไม่ค่อยมีอะไรคุยกันมากเท่าไหร่จึงมีพียงแค่เสียงเพลงในรถที่ปัตย์เปิดเท่านั้นที่ดัง เขาพาฉันขับออกมานอกเมืองไม่ถึงสี่สิบนาทีก็ถึงที่ที่เขาว่ามันเป็นอารมณ์เมืองเก่าที่ตั้งอยู่และมันก็สวยแถมยังเข้ากับธรรมชาติแถวนี้ด้วย

"ตอนแรกที่ดูในเน็ตไม่คิดว่ามันจะสวยขนาดนี้นะ"

"อืมสวยจริงๆ ดูเหมือนจะดังแถวนี้ด้วยนะคนเยอะมาก"

"ฮิตสำหรับคู่รักน่ะ คู่รักชอบมาขอพร"

ฉันเหลือบสายตาไปมองปัตย์นิดๆก่อนจะพบว่าเขามองมาที่ฉันอยู่ฉันจึงเบี่ยงสายตากลับมาทางเดิมและยิ้มออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก...แววตาของเขาเมื่อกี้มันคุ้นๆเหมือนฉันเคยเห็นมาก่อนอ่ะ แต่ฉันจำไม่ได้ว่าที่ไหน

"ไปเถอะ เดียวฝนตก"

"งั้นเริ่มจากตรงนั้น"

"โอเค ตรงนี้เดียวเราถ่ายให้ปัตย์ก่อนนะ"

"ได้ครับ"

ฉันพยักหน้าเป็นเชิงตกลงกับปัตย์พร้อมกับพวกเราที่เดินเข้าไปในสถานที่ตรงหน้าและเริ่มทำงานกัน ตามที่อาจารย์บอกอ่ะว่ารูปภาพพร้อมบรรยายให้เป็นเรื่องราวเพราะงั้นเราจึงเริ่มถ่ายอารมณ์คู่รักเพราะสถานที่ตรงนี้มันเป็นสำหรับขอเรื่องพวกนี้ ฉันกับปัตย์ทำงานไปเรื่อยๆจนเกือบจะเที่ยงคือเราถ่ายเสร็จก็หาที่ทำรูปเลยอ่ะทำๆให้มันเสร็จไปเลยจะได้ไม่กินแรงกันซึ่งปัตย์เป็นคนที่ค่อนข้างจะเตรียมพร้อมมากแถมยังทำงานพวกนี้เก่งอีกต่างหาก

ติ๊ดๆๆๆ

"หนามโทรศัพท์ดัง"

"โอ๊ะ โทษที"

ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆก่อนจะลุกเดินออกมาเพื่อรับโทรศัพท์ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก

"ว่าไงทร็อต?"

(ตอนนี้ฝนตกแล้ว อยู่ไหนน่ะ?)

"อยู่ร้านแถวๆนอกเมือง กำลังจะเสร็จแล้ว"

(ไปทำไมไกลขนาดนั้น?)

"ก็มันไม่มีที่สวยๆนิ"

(กินข้าวรึยัง?)

"กินพวกขนมจนอิ่มแล้วล่ะ"

(ฝนตกไหม?)

ฉันมองออกไปนอกร้านเพื่อจะดูบรรยายกาศในตอนนี้ที่มันกำลังครึ้มฟ้าครึ้มฝนด้วยสายตานิ่งเรียบ

"กำลังจะตกอ่ะ เดียวหนามอาจจะกลับบ้านเลยนะทร็อต"

(ทำไม?)

"ก็ทางนู้นฝนตกไม่ใช่รึไง เดียวทร็อตก็เปียกเอาถ้าออกมารับ"

(เปียกก็จะไปรับ ทำไมหรือกลัวนั่งมอไซต์ฉันแล้วจะเปียก?)

"ถามแบบนี้เหมือนกำลังหาเรื่องเลยเนาะว่าไหม?"

(...)

"แค่นี้นะ หนามไปทำงานต่อก่อน"

ฉันวางสายจากทร็อตทันทีที่บทสนทนาเราเริ่มจะมาคุฉันมองจอโทรศัพท์ตัวเองด้วยสายตานิ่งเรียบก่อนจะกดปิดแล้วยัดมันใส่กระเป๋าตามเดิม ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกฉันคนเดียวรึว่าอะไรแต่ฉันกลับคิดว่าทร็อตมักจะไม่ค่อยมีเหตุผลเวลาฉันอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขา...ไม่ใช่แค่ปัตย์คนเดียวนะเพราะคนอื่นเขาก็เป็น ฉันก็นึกว่าเราคุยกันในเรื่องนี้แล้วซะอีก

"โทษทีนะ ถึงไหนแล้ว"

"ใกล้จะเสร็จแล้ว เดียวขอปรับสีอีกรูปนึงก่อนนะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆเมื่อเดินมานั่งตรงข้ามปัตย์แล้วเจ้าตัวตอบแบบนั้น เขาเหลือบสายตาขึ้นมามองฉันก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ

"มีอะไรติดที่หน้าเรารึไง?"

"เปล่า แค่คิดว่าเวลาหนามขมวดคิ้วเเล้วมันดูเหวี่ยงๆดี"

"ห๊ะ เราขมวดคิ้วหรอ...โทษทีนะ"

"เฮ้ย ไม่ได้ว่าแค่คิดว่ามันน่ารักดี ^^"

ฉันชงักไปนิดเมื่อปัตย์พูดขึ้นมาแบบนั้นซึ่งดูเขาก็ตกใจเหมือนกันที่ตัวเองพูดอะไรออกมาแบบนั้น เขาดันกรอบแว่นตัวเองขึ้นนิดๆก่อนจะก้มลงทำงานตรงหน้าอีกครั้งเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นซึ่งฉันก็ต้องการแบบนั้นเช่นกัน...ฉันพยายามจะไม่คิดเข้าข้างตัวเองนะ แต่เวลาที่ฉันเผลอและฉันหันไปหาเขากลับพบว่าปัตย์มองมาที่ฉันอยู่ มันทำให้ฉันคิดถึงตอนแรกๆที่ฉันเจอกับทร็อตและเขาเอาแต่มองมาที่ฉัน ปัตย์คงไม่ได้...?

"หนามคบกับเขามานานแล้วหรอ?"

"เขา...อ่อทร็อตสินะ อือเกือบจะเดือนแล้วล่ะ"

"ไม่นานนิ"

"ก็อืมไม่นาน ^^"

"ทำไมถึงไปคบกับเขาได้?"

ครื้น!!

ฉันมองปัตย์ที่ถามขึ้นแบบนั้นอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับฝนที่เทลงมา เขาเงยหน้าขึ้นมาจากคอมพร้อมกับสบสายตากับฉันนิ่งเล่นเอาฉันที่กำลังมองเขาอยู่ทำอะไรไม่ถูกสายตาเขาดูแปลกไปอ่ะ มันเหมือนกับว่าเขากำลังรู้สึกผิดหวังอยู่

"ฉัน..."

"ไม่ต้องตอบเราหรอก เราแค่สงสัยน่ะพอดีเห็นทร็อตกับหนามคนล่ะลุคเลยเลยรู้สึกแปลกๆ ^^"

"อ่อ...ใครๆก็ว่างั้นแต่ทร็อตก็ไม่อะไรหรอกเขาปากร้ายแต่ใจดีน่ะ ^^"

"ดีจังนะ"

ปากของฉันเม้มเข้าหากันอีกครั้งด้วยความรู้สึกอึดอัด อึดอัดไปหมดแล้วให้ตายสิทำไมปัตย์ถึงต้องทำหน้าอะไรแบบนั้นตลอดเวลานะฉันล่ะ...เฮ้อ อยากจะกลับไปหาทร็อตแล้วจริงๆ

14.36 น.

ครื้น!!

"จะให้ส่งตรงนี้จริงๆ?"

"อือ เดียวทร็อตก็มารับแล้วล่ะ"

"เขาจะขับมอไซต์ฝ่าฝนมารับงั้นหรอ?"

"ก็งั้นล่ะมั่ง ^^"

"แล้วก็ขับฝ่ากลับเนี้ยนะ?"

ฉันยิ้มออกมาบางๆอย่างไม่รู้จะตอบปัตย์กลับยังไง เขาขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆพร้อมกับมองฝนที่กำลังเทกระหน่ำอยู่ภายนอกด้วยแววตาหนักใจอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เราทำงานเสร็จแล้วและกลับมาที่จุดนัดพบที่ตอนเช้าฉันมารอปัตย์ที่นี้

"ฝนตกแรงมากเลยนะหนาม โทรไปบอกทร็อตเถอะเดียวเราไปส่งหนามเอง"

"..."

ฉันก้มมองโทรศัพท์ในมือตัวเองอย่างคิดหนักก่อนจะเปิดหน้าจอและกดโทรออกหาทร็อต คือฉันก็ไม่อยากให้เขาฝ่าฝนออกมาแบบนี้เหมือนกันอ่ะ มันอันตรายนะฉันกลัวเขาจะเกิดอุบัติเหตุเอา

ก็อกๆๆ!

"ทะทร็อต?"

เสียงเคาะกระจกข้างๆรถทำให้ฉันหันไปมองทันทีก่อนจะพบว่าคนที่มาเคาะคือคนที่ฉันกำลังโทรหาอยู่ ฉันมองเขาที่ยืนตากฝนอยู่ข้างนอกอย่างทำอะไรไม่ถูกคือมือเขาอีกข้างก็ถือร่มนะแต่เจ้าตัวไม่ได้กางให้ตัวเองเลยมันเหมือนเขากำลังกางรอฉันอยู่

"เราไปแล้วนะปัตย์ ยังไงวันนี้ก็ขอบคุณมาก"

พรึ่บ!

"เราว่าให้เราไปส่งเถอะ ไงหนามก็เปียกอ่ะเดียวเป็นไข้เอา"

"เอ่อ..."

ฉันมองมือของปัตย์ที่เอื้อมมาคว้ามือฉันไว้อย่างหนักใจและตกใจไปด้วยเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับฉัน ฉันหันไปมองทร็อตที่กำลังยืนอยู่ข้างนอกก่อนจะค่อยๆบิดแขนตัวเองออกจากปัตย์ช้าๆ

"ขอบคุณนะ แต่แฟนเรามารับแล้วน่ะไงก็ขอบคุณที่เป็นห่วง ^^"

เสียงติดจะเบาของฉันเอ่ยขึ้นอย่างเกรงใจก่อนที่ฉันจะหันมาเปิดประตูออกและก้าวออกมาภายนอก...ถึงมันจะเปียกแต่ทร็อตอุสามารับฉันถึงนี้ฉันจะให้เขากลับไปแบบนี้ได้ไง

"ขยับเข้ามาในร่มสิทร็อต เปียกหมดแล้ว"

"ไม่อ่ะ มันได้เปียกแล้วไปเถอะ"

ปึ่ก!

ทร็อตกระแทกประตูปิดให้ฉันก่อนที่เขาจะพาฉันเดินมาที่รถของเขาที่จอดอยู่ ทร็อตไม่ได้ขับมอไซต์คันใหญ่ของเจ้าตัวมาตามที่ฉันคิดเเต่เขาขับรถยนต์มาคือฉันไม่รู้ไงว่าเขามีรถยนต์ฉันจึงตกใจนิดหน่อยน่ะ และก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาถึงเปียกฉันเหลือบมองทร็อตที่เข้ามานั่งในรถอย่างเป็นห่วงพร้อมกับหยิบทิชชูที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองมาซับใบหน้าที่ถูกเกาะเต็มไปด้วยหยดน้ำให้เขา

"ขับรถยนต์มาทำไมถึงเปียกได้ล่ะทร็อต?"

"ขับรถไปเอารถยนต์อยู่บ้านน่ะ"

"ห๊ะ ครั้งหน้าไม่ต้องนะทร็อตหนามบอกแล้วไง..."

"ก็บอกแล้วไงว่าจะมารับ ทำไมต้องทำเหมือนฉันเป็นคนอื่นว่ะหนาม!?"

"..."

ฉันสบสายตากับคนตรงหน้านิ่งพร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดตรงหน้าที่กำลังมองมาที่ฉันเช่นกัน ทร็อตหันหน้าหนีก่อนจะขับรถออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ฉันไม่ได้เกรงใจเขานะและฉันก็ไม่ได้เห็นเขาเป็นคนอื่นแต่...ฉันแค่เป็นห่วงเขาเท่านั้นเอง แต่เหมือนทร็อตจะเข้าใจผิดเข้าใจผิดไปจากที่ฉันคิดเลย

---อู่ทร็อต---

"เฮีย คันนี้ตัวเครื่องพังครับจะให้พวกผมเริ่มเลยหรือรอเฮีย"

เสียงของพี่น็อตที่เป็นพนังงานถามขึ้นทันทีที่เห็นฉันกับทร็อตเดินเข้ามาที่อู่ซึ่งทร็อตที่ตัวทั้งตัวเปียกอยู่เดินไปดูที่รถของลูกค้าทันทีก่อนที่เขาจะถอดเสื้อคลุมออกตามด้วยเสื้อยืดอีกตัวพร้อมกับหยิบเสื้อพนักงานที่วางอยู่แถวนั้นมาใส่

"ทำเลย ฝากเอาขึ้นไปเก็บหน่อยนะขอซ่อมรถก่อน"

"อืม"

ฉันพยักหน้าช้าๆพร้อมกับรับเสื้อที่ทร็อตถอดมาให้และยืนมองเขาที่ไปทำงานอีกนานนับนาทีฉันจึงหันหลังเดินขึ้นไปบนห้องของเขา ฉันมองเสื้อทร็อตที่อยู่ในมือนิ่งๆก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำและซักซะเลยดีกว่าเอาไปตากเฉยๆและฉันตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรทำซะด้วยเลยเก็บห้องให้ทร็อตต่อซะเลยจนสุดท้ายก็มานอนอยู่ที่โซฟานี่ล่ะมันเบื่อๆแฮะอยากจะลงไปเล่นข้างล่างนะแต่คงจะกวนเปล่าๆ

16.02. น.

ฟึ้บ...

"อื้มม"

"..."

ฉันกระพริบตาตัวเองเบาๆเพื่อที่จะมองภาพตรงหน้าให้ชัดขึ้นก่อนจะพบกับร่างสูงคุ้นตาที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆอยู่...ฉันหลับไปนานแค่ไหนกันเนี้ย แล้วยังมาอยู่ที่เตียงของทร็อตอีก ฉันพลิกตัวนอนตะแคงมองหน้าทร็อตนิ่ง

"เสร็จแล้วหรอ?"

"อืม ปิดร้านแล้วด้วย"

"อ้าว...ทำไมปิดเร็วจัง?"

"ฝนตกไม่หยุดสักที เลยให้พวกพี่ๆกลับกลัวมันตกแรงกว่านี้"

"ดีจัง ^^"

"เป็นคนดีไง" ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นไปจับมือทร็อตไว้เบาๆ เจ้าตัวเหลือบมองมือฉันนิดๆก่อนจะประสานมือเข้ากับฉัน "ช่วงนี้หงุดหงิดบ่อยนะ รู้ตัวไหมเนี้ย?"

"รู้ตัวแต่ก็ห้ามไม่อยู่"

"ประชดเก่งด้วย"

"อืม"

"ไม่ปฎิเสธเลยอ่ะ?"

"ก็เป็นแบบนั้นจริงๆจะปฎิเสธทำไมล่ะ ตอนนี้งานกลุ่มเสร็จแล้วใช่ไหม?"

"เสร็จหมดแล้ว"

"ไม่ต้องเจอไอ้นั้นอีกแล้ว?"

"ก็อาจจะเจออยู่ในคลาสไง"

ทร็อตถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับมองออกไปที่กระจกที่กำลังมีเม็ดฝนเทลงมาอยู่ด้วยสายตาราบเรียบเล่นเอาฉันเริ่มไปต่อไปถูก ฉันจึงค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งพิงตัวไปกับหัวเตียงข้างเข้าพร้อมกับค่อยๆวางหัวตัวเองลงที่ไหล่กว้างของเขาเบาๆ

"แต่ก็ได้แค่เจอล่ะไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก ^^"

"รำคาญไหมที่ขี้หึงขนาดนี้?"

"..."

ฉันมองทร็อตที่หันหน้ากลับมาถามนิ่ง เขาใช้สายตาคมเฉียบของตัวเองมองมาที่ฉันนิ่งเล่นเอาฉันไม่กล้าหันหนีเลยทีเดียว...ฉันค่อยๆยิ้มออกมาพร้อมกับบีบมือของทร็อตเบาๆ

"ไม่...แต่ถ้าจะหึงต้องมีเหตุผลนะเข้าใจไหม แล้วก็เลิกเหวี่ยงด้วยหนามทำตัวไม่ถูก"

"นี่เหวี่ยงหรอ?"

"จ้าา"

ฉันยกมือตัวเองขึ้นบีบแก้มนิ้มๆของทร็อตพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆเจ้าตัวยู้ปากใส่ฉันด้วยท่าทีไม่พอใจก่อนจะเอื้อมมือทั้งสองข้างของขึ้นจับใบหน้าฉันไว้เบาๆ เล่นเอาฉันต้องเลิกคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

"อะไร?"

"อยากจูบ..."

ฉันเบิกตาขึ้นนิดๆก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างจับผิด ทร็อตสบสายตากับฉันที่ไม่ได้ปฎิเสธเขาอย่างเคยนิ่งๆก่อนที่มุมปากเจ้าตัวจะเหยียดยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับขยับใบหน้าคมสันของตัวเองเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆจนเราหายใจรดกัน ฉันค่อยๆหลับตาลงช้าๆเมื่อรู้สึกเขินและขนลุกเมื่อทร็อตเริ่มจะหายใจแรงขึ้น เขาเลื่อนมืออีกข้างไปแทรกกลุ่มผมของฉันพร้อมกับออกแรงดึงมันเขาหาตัวเบาๆ

"รักนะ"

สิ้นเสียงความรู้สึกร้อนชื้นของริมฝีปากทร็อตก็ค่อยๆกดลงมาที่ริมฝีปากบางฉันเบาๆ เขากดแช่มันไว้อยู่แบบนั้นก่อนจะค่อยๆละริมฝีปากออกไปฉันหลับตามองทร็อตช้าๆก่อนจะพบว่าเขากำลังมองมาที่ฉันอยู่พร้อมกับสายตาร้อนๆนั้นที่เล่นเอาหัวใจฉันสั่นรัว ทร็อตเลื่อนสายตาลงมองริมฝีปากฉันอีกครั้งก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสบสายตากับฉันนิ่ง แต่สายตานิ่งๆตรงหน้าฉันตอนนี้มันกลับเริ่มทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกมากขึ้นเจ้าตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ

พรึ่บ!

"ทะ ทร็อต!"

"มากกว่าจูบได้ไหมหนาม...?"

"..."

ตาของฉันเบิกกว้างอย่างตระหนักพร้อมกับพยายามจะเบี่ยงหน้าหนีเขาแต่กลับโดนมือใหญ่ของทร็อตจับไว้และพร้อมกับสายตาของทร็อตที่บังคับให้ฉันมองไปที่เขาที่กำลังคล่อมฉันไว้อยู่

"พูดสิ...บอกฉันมากคำเดียว"

"..."

ฉันยังเอาแต่นิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูกมือไม้ของฉันมันสั่นหมดไม่ต่างจากหัวใจของฉันที่มันเต้นรัวจนฉันกลัว ระหว่างเราเงียบไปเกือบนาทีจนทร็อตจับมือทั้งสองข้างฉันขึ้นและบังคับให้ไปจับที่ไหล่ของเขาไว้เล่นเอาฉันเริ่มรน...มันไม่รู้จะปฎิเสธหรืออะไรดีเพราะแค่เห็นสายตานั้นของทร็อตที่มองมามันก็ตันไปหมดทุกทางเเล้วอ่ะ

ฟื้บ...

"อ่ะอื้ออ..."

เสียงของฉันร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อทร็อตที่เหมือนจะทนไม่ไหวกดริมฝีปากตัวเองลงมาหาฉันทันทีพร้อมกับส่งเรียวลิ้นร้อนของเขาเข้ามาภายในโพลงปากฉันด้วยสัมผัสที่เร่าร้อนต่างจากที่เขาทำเป็นประจำ ครั้งนี้มันทั้งเอาแต่ใจและร้อนจนหน้าฉันแดง มือของฉันบีบไหล่ทร็อตแน่นพร้อมกับตาฉันที่หลับลงแน่นเช่นเดียวกัน ทร็อตเบียดตัวเข้าหาฉันมากขึ้นจนฉันรู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจของเขาที่มันเต้นแรงไม่ต่างจากฉันเลย

"อื้อออ"

ฉันกำเสื้อทร็อตไว้แน่นเมื่อลิ้นเข้าเข้าเกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กของฉันและทร็อตเริ่มดึงดูดมันแรงขึ้น มือเขาเริ่มลูบวนที่ต้นคอฉันพร้อมกับมืออีกข้างที่บีบเค้นที่เอวเล่นเอาฉันเริ่มรู้สึกวูบๆที่ท้อง...และถึงฉันจะไม่เคยแต่ฉันก็รู้ว่านี้มันคือความรู้สึกของอะไร

"อ่ะ แฮ่ก!"

ฟึ้บ!

"ทร็อต...อื้ออ"

เสียงของฉันถูกทร็อตกลืนกินอีกครั้งเมื่อเขากดริมฝีปากตัวเองลงมาอีกครั้งหลังจากที่เขาถอดเสื้อตัวเองออกพร้อมกับเหวี่ยงมันทิ้ง และยิ่งเขาถอดมันยิ่งทำให้ฉันหูตาพร่าเบลอเพราะไม่รู้จะวางมือไว้ที่ไหนส่วนริมฝีปากก็ถูกทร็อตลุกล้ำเข้ามาจนเกิดเสียงดังน่าอาย มันเหมือนทร็อตกระหายมานานนานมากจนเขาเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้

"อื้อ อ๊ะ!"

ฉันจับมือข้างที่ทร็อตกำลังจะปลดกระดุมกางเกงฉันไว้ทันทีพร้อมกับมองเขานิ่ง ทร็อตค่อยๆละริมฝีปากเขาออกห่างจากฉันและสบสายตากับฉันนิ่ง ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากโดยมีทร็อตมองมาที่ฉันปานจะกลืนกินอยู่

"ทร็อตต้องการ ทั้งหมดที่เป็นหนาม"

"ตะ...แต่หนามกลัว"

"มันจะดี...ดีกับเราทั้งสองเชื่อสิ ^^"

ฉันสบสายตากับสายตาตรงหน้าอย่างหนักใจ ทร็อตกดริมฝีปากตัวเองซับเหงือของฉันที่มันผุดออกมาตามไรผมให้เบาๆพร้อมกับมือเขาที่ค่อยๆปลดกระดุมกางเกงฉันไปด้วยจนหมด ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นพร้อมกับกำแขนทร็อตไว้ไม่ปล่อยเพราะมันกำลังจะดึงรั่งกางเกงฉันลงแล้ว

จุ๊บ!

"หนามกลัว..."

"ไม่ต้องกลัว"

ทร็อตมองฉันนิ่งก่อนที่ฉันจะค่อยๆปล่อยมือออกจากแขนเข้าและหลับตาแน่นเมื่อทร็อตถอดกางเกงฉันออกหมดแล้วจนเหลือแค่ซับใน...มันอาย ฉันอายจนไม่กล้าลืมตามองหน้าทร็อตแล้วนะ

"ทร็อตแค่จะทำให้เราเป็นเจ้าของกันและกันแค่นั้นเอง"

"...อื้ออ ทะทร็อต"

ฉันกัดปากตัวเองแน่นพร้อมกับลืมตามองมือเขาที่กำลังลูบวนบนกึ่งกลางของฉันผ่านเนื้อผ้าด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอาย ทร็อตยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับโน้มใบหน้าตัวเองลงมาใกล้ฉันมากขึ้น

"ทร็อตอยากได้ทุกอย่างที่เป็นหนาม ทุกอย่าง..."

ฟึ้บ...

"อ๊ะ เจ็บทร็อตนะหนามเจ็บ!"

"ชู่ว...เดียวหนามจะดีขึ้น"

"อื้อออ"

ทร็อตกดริมฝีปากลงมาที่ฉันพร้อมกับมือของเขาที่เลื่อนเข้าไปที่ซับในฉันและนิ้วของทร็อตที่กดเข้ามาในที่ที่ไม่เคยมีอะไรผ่านเข้าไปมาก่อน มันเจ็บและจุกจนน้ำตาฉันไหลอย่างห้ามไม่อยู่ซึ่งทร็อตรู้แน่ว่าฉันกลัวเขาจึงกดริมฝีปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากฉันอย่างปลอบประโลม มือของฉันกำผ้าปูไว้แน่นเมื่อเขาค่อยๆขยับนิ้วที่อยู่ผ่านในตัวของฉันช้าๆ

"อื้ออ เจ็บทร็อตหนามเจ็บ...อ๊ะอ๊ะ"

"มันจะดีขึ้นครับเด็กดีของผม...หนามจะรู้สึกดีขึ้นเชื่อทร็อตสิ"

"อ๊ะ อ๊ะ"

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ

ฉันหลับตาแน่นเมื่อความรู้สึกเจ็บในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเสี่ยววูบที่ท้องน้อย ทร็อตจับแขนทั้งสองของฉันให้คล้องคอเขาไว้พร้อมกับริมฝีปากเขาที่กดลงมาที่ต้นคอฉันพร้อมกับเม้มมันอย่างแรงจนเกิดเสียงเล่นเอาฉันเริ่มจะเบลอเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้มันรู้สึกดีตรงไหนทร็อตจู่โจมฉันทุกทางจนฉันแทบหายใจแทบไม่ทัน

"ทะทร็อตชะช้าหน่อย...อ๊ะอ๊ะ"

"ช้าหรอจะให้ทร็อตช้าจริงๆน่ะ?"

"อ๊า!"

ฉันจิดเล็บตัวเองลงที่ผิวทร็อตทันทีที่เจ้าตัวแกล้งฉันโดยการเพิ่มนิ้วที่สามเข้ามาในตัวฉันพร้อมทั้งยังหมุนคว้างกระแทกนิ้วตัวเองลงมาที่ฉันเร็วและแรงขึ้นจนเอวฉันลอยขึ้นอย่างลมตัว ฉันกลั้นเสียงตัวเองพร้อมกับกอดทร็อตไว้แน่นเมื่อเขาทรมานฉันด้วยนิ้วของเขามากขึ้น มันมากจนฉันรู้สึกทรมานและเกร็งไปทั่วตัว

พั่บ พั่บ พั่บ!

"อ๊ะ อ๊ะทร็อตหนาม...อย่ากัดคนบ้า!"

ฉันแทรกมือกำผมทร็อตไว้แน่นเมื่อเขาขบเนินอกฉันแรงจนฉันรู้สึกเจ็บแต่มันก็ทำให้ฉันรู้ตัวว่าตอนนี้ ชุดชั้นในฉันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้!? เสียงหัวเราะอย่างพอใจของทร็อตดังขึ้นพร้อมกับริมฝีปากเขาที่ครอบลงที่ยอดอกฉัน

"ทร็อต..อะไอ้โรคจิต อ๊ะอ๊ะ!"

"ฮึ่มม"

เสียงคำรามของทร็อตดังขึ้นพร้อมกับมือของฉันที่กำผมทร็อตแน่นขึ้นเมื่อนิ้วที่กำลังรัวเข้าใส่ฉันมันเพิ่มความเร็วขึ้น มันทั้งแรงและเร็วจนฉันเริ่มจนทนไม่ไหว...ฉันร้องลั่นเมื่อตัวเองมาถึงจุดสิ้นสุดก่อนฉันจะเบี่ยงหน้าไปกับหมอนพร้อมกับหอบหายใจเสียงดัง ทร็อตเลื่อนตัวเองขึ้นมาหาฉันและจูบฉันอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้บนตัวฉันมันยังมีอะไรติดตัวไหม...แต่ที่ฉันรู้คือฉันคิดผิด คิดผิดที่ยอมตามใจไอ้โรคจิตที่กำลังจ้องมองฉันอยู่หลังจากที่จูบฉันเเล้ว! ทร็อตเหยียดยิ้มออกมาก่อนจะยันตัวเองขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปเลือนซิบกางเกงตัวเองลงช้าๆและจ้องมองมาที่ฉันเหมือนหมาป่ากำลังจะขย้ำเหยือ!

"จะกินจริงๆนะครับ...ถึงห้ามทร็อตก็ไม่หยุด ^^"