อย่ารุมหนู
1065 Words
"อีลูกเลว!!!!"
"มึงออกไปจากบ้านกู ไป๊!!!" แม่ตะโกนไล่ฉันด้วยความโกรธ
"อีลูกจัญไร ฮือ ฮือ" น้ำตาของแม่เริ่มไหล แววตาที่มีแต่ความเกลียดชัง ทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจ
"ฮือ แม่จ๋า ฟังน้ำหวานก่อน" ฉันคุกเข่ากอดขาแม่ น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
"กูไม่ฟัง มึงทำกับกูอย่างงี้ได้ไง ฮือ" แม่สะบัดขาอย่างแรงจนฉันหงายหลังกองกับพื้น
"ไอ้ ไอ้แก้ว มันข่มขืนหนูนะแม่ ฮือ ฮือ" ฉันพยายามอธิบายให้แม่ผู้บังเกิดเกล้าเข้าใจ
"กูไม่เชื่อ มึงมันแรด มึงไปให้ท่ามันใช่มั้ย" แม่ปรี่มาหาฉัน กระชากผมจนฉันต้องแหงนหน้าตามแรงกระชาก
"โอ๊ย แม่ หนูเจ็บ" ฉันกุมมือแม่ที่ออกแรงดึงผมด้วยความเจ็บ
เพี๊ยะ!!! แม่ตบหน้าฉันจนหน้าหัน เลือดไหลออกจากปาก
"มึงรีบไปเลยนะ จะไปตายที่ไหนก็ไป อีลูกเหี้ย!!"
ฉันเจ็บปวดกับคำพูด และการกระทำของแม่ ไม่คิดว่าแม่จะหลงไอ้เหี้ยนั่น จนหลับหูหลับตาเชื่อคำพูดของมันแทนที่จะเชื่อคำพูดของลูกแท้ๆอย่างฉัน ฉันวิ่งพรวดออกจากบ้านอย่างรวดเร็วไม่แม้จะหันกลับไปมอง
ฉันวิ่งมาไกลเท่าไหร่ไม่รู้ ความเสียใจทำให้ฉันเดินไปเรื่อยๆอย่างคนไม่มีจุดหมาย
บรื้นนน!!!
"น้ำหวาน น้ำหวาน ทำไมมาเดินริมถนนมืดๆค่ำๆละ" เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นหลังจากขับมอเตอร์ไซค์มาขนาบข้าง
"พี่มิ่ง ฮือ ฮือ" ฉันร้องไห้เสียงดัง หลังเจอคนรู้จัก คนที่ฉันหวังว่าจะพึ่งพาได้ในตอนนี้
พี่มิ่ง เป็นลูกชายเจ้าของร้านขายของชำในชุมชนสลัม อายุห่างจากฉัน 3 ปี หน้าตาดี เราเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่สมัยแก้ผ้ากระโดดน้ำคลองด้วยกัน พี่มิ่งจะคอยดูแลปกป้องฉันจากไอ้พวกเด็กขี้ยาในซอยที่คอยตามจีบ ตามกวน เวลาฉันเดือดร้อนเรื่องเงิน ก็ได้เขานี่แหละคช่ยเหลือ ฉันจึงนับถือพี่มิ่งเหมือนพี่ชายแท้ๆคนหนึ่ง
"ไปกับพี่ ที่นี่มันอันตราย" พี่มิ่งจับข้อมือเล็กของฉันจูงขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ และขับตรงไปข้างหน้า ฉันกอดเอวเขาแน่น ซบหน้าลงแผ่นหลัง ร้องไห้ออกเนิ่นนาน
"ถึงแล้ว" พี่มิ่งส่งเสียงเบาเรียกฉัน
"บ้านใครพี่ น่ากลัวจัง" ฉันมอบเข้าไปในบ้านไม้ 2 ชั้น หลังเก่า ๆ ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ รอบ ๆ ไม่มีแม้แต่บ้านคนสักหลัง
"ป่ะ เข้าไปในบ้านกัน" พี่มิ่งจูงมือฉันฉันเข้าไปในบ้าน ด้วยความเหนื่อยล้าฉันเดินตามไปอย่างว่าง่าย
"คืนนี้นอนพักที่นี่ก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยเล่าให้พี่ฟัง" พี่มิ่งพูดน้ำเสียงอ่อนโยน มือลูบหัวฉันไปมา ฉันรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยจนหลับ
ฉันสะดุ้งลืมตาตื่น รู้สึกเหมือนมีมือใครมาเคล้าคลึงอยู่ที่หน้าอก ด้วยความมืด ฉันเห็นเป็นเพียงเงาตะคุ่มๆของใครบางคนที่คร่อมอยู่บนตัวฉัน ไม่ทันได้อ้าปาก ปากของมันก็ประกบ บดขยี้เข้ามาในปากของฉันอย่างรุนแรง มันสอดลิ้นหนาใหญ่กดลึกเข้าไปจนฉันรู้สึกอึดอัด
"อื้อ อื้อ" ฉันเปล่งเสียงอู้อี้ นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของมันเริ่มบี้หัวนมชมพูฉันเล่น ฉันสะดุ้ง ครางออกมา
"อ่า ซี๊ด" มันถอนปากออกจากปากฉันแล้วขย้ำเข้ากับอกเต่งตึง สะบัดหน้าไปมาอย่างหิวกระหาย น้ำฉันเริ่มแฉะ จากการถูกเล้าโลม
"อ่า อ่า" จนร้องด้วยความเสียวหลับตาพริ้ม แต่แล้วก็เบิกตาโพลงเมื่อรู้สึกเหมือนมีท่อนอะไรมายัดเข้าปาก มันใหญ่จนคับแน่นไปหมด ฉันมองเห็นเงาใครอีกคนที่ยืนคร่อมหัวฉันอยู่ มันเริ่มขยับสะโพกให้ท่อนนั้นชักเข้าชักออก
"อื้อ อือ"
"อ่า เสียว ซี๊ด" เสียงมันคราวออกมาเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น จนน้ำลายฉันกระฉอกเลอะขอบปาก
ส่วนไอ้คนที่คร่อมตัวฉันอยู่ มันจับฉันพลิกให้อยู่ในท่าโก่งโค้ง แล้วเอาท่อนเอ็นของมันยัดเข้าไปในร่องของฉันอย่างแรง
สวบ!!
"อ๊าาา แน่นชิบหาย"
"อ่าา อ่าา" ฉันร้องออกมาด้วยความเสียว ในขณะที่ปากยังอมท่อนเอ็นของอีกคนอยู่
"ซี๊ดดด ทำไมเด็ดยังงี้ว่ะ โอ้วว" มันจับสะโพกฉันให้ขยับไปมาอย่างเร็วจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน สลับกับเสียงเข้าออกของท่อนเอ็นที่อยู่ในปากฉัน
"พั่บ พั่บ พั่บ"
"โอ้วว น้ำหวาน สุดยอดเลย อ่า"
"ไม่เสียแรง ที่กูถนุถนอมมึงรอให้มึงโต โอ้ววว"
"ร่องมึงรัดจนเอ็นกูจะขาดอยู่แล้ว อ๊าา" เสียงพี่มิ่งดังขึ้น ฉันน้ำตาไหล นี่ฉันโดนคนที่ไว้ใจทำร้ายอีกแล้วหรือนี่ มันนอนลงจับฉันคร่อมเอ็นของมัน ขยับสะโพกขึ้นลง
"อ่า ท่านี้เสียวสุดๆไปเลยว่ะ"
"อ่า เด็กมึงนี่สุดยอดเลย โอ้วว กูจะแตกแล้ว อ่า" อีกคนมันขยับหัวฉันเข้าออกอย่างเร็วรับกับสะโพกที่กระแทกเอ็นเข้าออกปากฉันอย่างแรง
"เฮ้ย กูขอด้วย" เสียงบางคนดังขึ้น ฉันสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกว่ามีท่อนขนาดใหญ่แทงเข้าไปในรูก้นอย่างแรงจนมิดด้าม
"อ๊าาาา เชี้ยยย ฟิตชิบหาย" มันร้องเสียงหลง ฉันน้ำตาไหลด้วยความจุก จากนั้นพวกมันทั้ง 3 คนก็เริ่มเร่งจังหวะ
"ซี๊ดด โอ้วว เสียวโครต "
"น้ำหวานจ๋าา ทำไมมันรัด ตอดเอ็นพี่ไปหมด อ่า"
"อ่าา อ่าา ซี๊ดด อ่าา กู ไม่ไหวแล้ว"
มันกระแทกอย่างเร็ว และแรงพร้อมกัน จนฉันสั่นสะท้าน
"พั่บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"แจ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"โอ้วว อ่า อ่า"
"เชี้ย เสียวชอบ กู กูจะออกแล้วว อ๊าาาา"
"อ๊าาาาา อ่าาา"
"ซี๊ดด รอกูด้วย อ่ะ อ่ะ โอ้ววว อ๊าาา"
เสียงพวกมันร้องลั่น ฉันรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่พุ่งเข้าไปในร่องโหนกนูน และรูก้น ส่วนในปากก็คาวคลุ้งไปด้วยกลิ่นของมัน
"น้ำหวานของพี่ อ่า" พวกมันล้มฟุบนอนหลับไปพร้อมกัน ฉันหมดแรงนอนร้องไห้กับความเจ็บ
และเผลอหลับตามพวกมันไป.....
- Writer
