Sabah kahvaltısında bütün aile bir araya gelirken Rüya yine odasından çıkmamıştı. ‘’Rüya gelmedi.’’ diyen Tuğrul elindeki çatalı masaya vurmaya başlamıştı. ‘’Rüya nerde?’’
‘’Gelir şimdi.’’ Emir masadan kalktığında hızlı adımlarla Rüya’nın odasına çıktı. Tahmin ettiği gibi yine balkonda avluya kurulmuş kahvaltı masasına bakıyordu.
‘’Kahvaltıya neden gelmiyorsun?’’
‘’Çok kalabalık.’’ dedi genç kız.
‘’Değil o masada gördüklerin kardeşlerim, damatlarım ve yeğenlerim. Yürü hadi.’’ Rüya’nın elinden tutup yanında yürüttü.
‘’Eksik saydın. Annen var, baban var, yengen var.’’
Emir durduğunda genç kız hızını alamayıp sırtına çarptı. ‘’Sen avukat değilsen kesin matematik öğretmenisin. Her gördüğünü saymana gerek yok.’’ Yürümeye devam ettiler.
Avluya indiklerinde kız kardeşlerin bakışları Rüya’n
