2 HAFTA SONRA…
Kamelyada tek başına otururken gözlerinden akan yaşları siliyordu. Hafızasını kazanalı iki hafta olmuştu ve bu iki haftadır ağlamaktan başka yaptığı bir şey yoktu. Yaşadıklarını sindiremiyordu, gururuna yediremiyordu. Güçlü bir kadınım derken aciz kalması, gücünün yetmemesi canını yaşadıklarından daha çok yakmıştı.
‘’Firuze gözlüm.’’ diyen sesle hızlıca gözlerini sildi. Emir konağa beklediğinden erken dönmüştü. ‘’Kardeşimle olan olaydan sonra sürekli ağlıyorsun. Canını bu kadar yaktıysa vereyim cezasını diyorum onu da kabul etmiyorsun.’’
‘’Kardeşine kızgın değilim.’’ dedi Rüya. Emir’e gerçekleri anlatamıyordu. O kendisiyle gelmeyi kabul etmeyecekti anlamıştı. Bu topaklardan asla vazgeçmezdi ama hayatını bir kez dile getirirse duramayacağını biliyordu. Hakkındaki raporu ip
