เมื่อลิฟต์เคลื่อนอีกครั้ง จึงถอยหลังไปจนแผ่นหลังปะทะผนังเย็นชืด
หญิงสาวยกมือขึ้นลูบบ่าและเนินทรวงแรงๆ ก่อนหน้านั้น ความคิดเกี่ยวกับอลงกรณ์ไม่เคยมีเรื่องทำนองนี้ เธอหมายตาเขาก็เพราะดูแล้วว่า เขาเหมาะกับเธอทั้งฐานะ หน้าตา และวงศ์ตระกูล พราวพิลาสอาจจะเป็นคนกล้า ก๋ากั่น แต่เธอไม่ได้ไร้ศักดิ์ศรีขนาดปล่อยเนื้อตัวให้ชายเชยชมง่ายๆ
“บ้าที่สุด”
ใจที่เต้นโครมครามเริ่มช้าลงจนเข้าสู่ระดับปกติ พร้อมๆ กับที่ลิฟต์เลื่อนลงมาถึงชั้นล่าง เธอไม่กลับบ้านเอง แต่ไปนั่งหลบมุมในร้านอาหารใกล้ๆ คอนโด แล้วโทรให้รถที่บ้านมารับ
ชั่วแวบที่ใจนึกถึงญาติสาว ความหวั่นกลัว ความตกใจที่ตนเองเพิ่งประสบพบมาทำให้อดคิดไม่ได้ว่า รติรสต้องพบเจอสิ่งเหล่านี้ด้วยหรือเปล่า ความรู้สึกผิด กับความคิดเลวร้าย จนเธอรู้สึกว่ารับตัวเองไม่ได้...
สิ่งที่กังวลไว้ค่อยผ่อนคลายลงมาก เมื่อไม่มีเหตุการณ์หวั่นใจใดๆ เกิดขึ้น รติรสนิ่งเงียบไปเมื่อรู้
