บทที่8
1050 Words
โลกันต์เอนตัวมาข้างหน้าแล้วยกยิ้มใส่ฉัน เขาจ้องหน้าฉันนิ่ง โดยที่ฉันก็จ้องตอบอย่างไม่หวั่นเช่นกัน….
“อย่างเธอคงรักษายากนะ แค่ผู้ชายเดินผ่าน…อาการก็กำเริบแล้ว”
กรี๊ดดดดดดดดด!!!
ฉันอยากจะเอาเล็บสวย ๆไปกรีดหน้าผู้ชายปากปลาร้าคนนี้จริง ผู้ชายอะไรหยาบคายปากเสีย ฉันต้องขบฟันไว้แน่นเพื่อสะกดอารมณ์ไว้ ในขณะที่เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างสบายใจที่ตอกกลับฉันได้อย่างเจ็บแสบ นับว่าแน่มากดีล่ะโลกันต์แบบนี้นายกับฉันได้สนุกกันอีกนานแน่ ๆ
ฉันลุกขึ้นเดินเพื่อเดินไปนั่งข้าง ๆ โลกันต์ที่ตอนนี้เขากำลังมองฉันอย่างไม่เข้าใจในท่าที คงต้องถึงบทอ่อยอย่างจริงจังแล้วสินะ!!
เนื่องจากในมุมที่เราสองคนนั้นไม่ค่อยมีคนและห่างไกลจากสายตาประชาชีฉันจึงเล่นบทนี้ได้สะดวกนัก ฉันเอี้ยวตัวเข้าหาเพื่อที่จะได้คล้องแขนได้สะดวก ส่วนอีกมือข้างก็วางทาบหน้าอกที่แข็งแกร่งดั่งหินของเขาเอาไว้….
“อาการฉันกำเริบแค่ตอนอยู่กับนายเท่านั้นแหละ” ฉันกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูโลกันต์
เขานิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาที่ว่างเปล่า…
“ฉันเป็นคนไม่ชอบพูด…แต่ชอบทำ!!”
ทะ….ทำอะไร!! ฉันเบิกตากว้างมองเขาที่ตอนนี้กำลังล็อคแขนทั้งสองข้างของฉันไว้แน่น พร้อมกับเอนตัวเข้ามาใกล้จนแทบจะร่างกายแทบจะติดกัน
พลัก!!
แม่เจ้า!! เขาผลักฉันออกอย่างแรงจนไม่สนว่าฉันจะตกเก้าอี้หรือเปล่า หยาบช้าป่าเถื่อนที่สุดเขาเดินไปไม่คิดจะหันกลับมามองด้วยซ้ำ อร๊ายยยยยย อยากจะกรี๊ดให้ห้องสมุดแตกเลยค่ะตอนนี้ เหอะ!! ได้ใจไปก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยดูแม่จะเอาคืนให้เจ็บแสบเลย!!
หลังจากวันนั้นฉันก็ได้ที่อยู่ของนายโลกันต์มาจากความช่วยเหลือของมารีนเพื่อนสุดเลิฟที่อุส่าห์ไปสืบเสาะเจาะกำแพงบ้านจนพรุน นางบอกว่าจะได้มานี่หืดขึ้นคอกันเลย เมื่อลองมาตามที่อยู่ในกระดาษฉันก็ต้องแปลกใจ เพราะที่เป็นเหมือนบ้าน แต่มีประกาศห้องว่างให้เช่า…..
ห้องว่างให้เช่า!!
แบบนี้ก็เข้าทางสิคะ เหมือนสวรรค์เต็มใจส่งฉันมารุกฆาตนายโลกันต์จอมเย็นชา แต่เพื่อความปลอดภัยฉันเลยเดินดูรอบ ๆ อีกสักนิด บ้านหลังนี้จัดว่าน่าอยู่มากทีเดียว สีครีมภายนอกตัวบ้านดูเหมือนได้รับการปรับปรุงอยู่ตลอดเวลา ทางเข้าบ้านก็น่ารัก เพราะสองข้างทางเต็มไปด้วยดอกไม้และพื้นที่สวนเล็ก ๆ น่าจะสามารถเอาไว้ใช้ปาร์ตี้เล็ก ๆ ได้
มองจากภายนอกแล้วเจ้าของบ้านน่าจะเป็นผู้หญิงแฮะเพราะดูการจัดแต่งและสไตล์บ้านนี่น่ารักซะเหลือเกิน เอ่อ…หวังว่าไม่ใช่เจ๊ใหญ่ที่คอยอุปถัมถ์ตาโลกันต์หรอกนะ!!
“มี…..อะไรรึเปล่าคะ?” เสียงของผู้หญิงคนนึงที่อยู่แถว ๆ รั้วในบ้านถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นฉันชะเง้อมองสอดส่องเข้าไปในตัวบ้าน
“เอ่อ ไม่ทราบยังมีห้องว่างอยู่มั้ยคะ?”
เธอมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าไปมาอยู่ สองสามรอบก่อนจะเชื้อเชิญให้เข้ามาคุยในบ้าน คือฉันแต่งตัวออกจะดีดูไม่เหมือนพวก สิบแปดมงกฏหรอกนะ ไม่ต้องมองกันขนาดนี้ก็ได้!!
ภายในบ้านถูกตกแต่งอย่างเรียบ ๆ แต่ดูดี ระหว่างเดินเข้ามาเธอซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของบ้านก็ได้อธิบายส่วนต่าง ๆ ให้เข้าใจ พื้นที่ชั้นล่างถูกใช้เป็นส่วนกลางที่ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ตรงกลางหลังจากถัดทางเข้ามาเล็กน้อย คล้าย ๆ กับห้องนั่งเล่นที่ทุกคนมารวมตัวกันดูละครหลังข่าวอะไรแบบนี้
เยื้องไปเล็กน้อยเป็นห้องครัวขนาดพอเหมาะที่ทุกคนสามารใช้ร่วมกันได้ ข้าง ๆ ครัวเป็นบันไดเพื่อขึ้นสู่ชั้นสองซึ่งจะเป็นห้องนอนส่วนตัวของแต่ละคน
ฉันลองวิเคราะห์ดูแล้วบ้านหลังนี้ไม่น่าจะเป็นบ้านที่โลกันต์เลือกมาอยู่ เพราะดูเหมือนเขาจะค่อนข้างโลกส่วนตัวไม่น่าจะมาอยู่รวมกับคนอื่นได้ แหม…สงสัยฉันจะมองผิดไปซะละ
“มีตรงไหนสงสัยมั้ย?” เธอหรือ ‘ลิลิน’ ถามฉันเมื่ออธิบายเสร็จ
“มีค่ะ โลกันต์พักอยู่ที่นี่ใช่มั้ยคะ”
ลิลินทำหน้าแปลกใจเมื่อฉันถามถึงโลกันต์ เอ๊ะ! หรือเขาจะเป็นอะไรกัน….!!
“ใช่ เธอรู้จักน้องชายฉันเหรอ?”
น้องชาย!!
ไม่น่าเชื่อว่านายโลกันต์นั่นจะมีพี่สาวที่น่ารักอัธยาศัยดีขนาดนี้ ดูแล้วนิสัยต่างกันสุดขั้วไปเลย เพราะลิลินยิ้มง่ายพูดเก่ง แถมน่ารักมาก ๆ ด้วย
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ ‘พี่ลิลิน’ งั้นเดี๋ยวฉันไปย้ายของมาเลยนะคะ ขอบคุณมากที่ให้เช่าค่ะ”
ในที่สุดฉันก็เข้าใกล้นายได้แล้วโลกันต์!!
ห้องใหม่ของฉันตกแต่งอย่างเรียบง่ายประเด็นคือขี้เกียจขนของมาเยอะน่ะ ก็แค่อยู่ชั่วคราวเพื่อเอาชนะใจนายจอมหยิ่งเท่านั้นแหละ อีกอย่างคือห้องไม่สำคัญเท่าภารกิจที่จะทำสักหน่อยจริงมั้ย
ฉันเตรียมชุดสุดแซ่บไปทักทายเพื่อนข้างห้องอย่างที่เขาต้องตะลึงด้วยกางเกงขาสั้นสะท้านใจกับเสื้อครอฟตัวสั้นที่สุดแสนจะเซ็กซี่ ให้มันรู้ไปสิว่านายจะไม่หวั่นไหว!!
ก๊อกๆๆ
ฉันตรียมโพสท่าเก๋ ๆ ไว้รอเขาตอนเปิดประตู ด้วยการหันข้างยกมือข้างหนึ่งขึ้นพาดกับพนังที่ใกล้กับประตู ท่าเอ็กซ์เซ็กส์แตกขนาดนี้ถ้าไม่ตะลึงละก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ
!!!
หึหึ เป็นอย่างที่คาดไว้ นายโลกันต์เปิดประตูมาถึงกับอึ้ง ทึ่ง ค้างไปเลยที่เห็นฉันยืนอยู่หน้าห้องของเขา สายตาที่แสนจะเฉยเมยนั่นมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า…
- Writer
