Beg to be Loved (Gloom Series #6)

CHAPTER 4

Chapter 4: Accident

I really judged that man too much. Because he is a gentleman. That was the last night I saw him and I can say that it was like a kiss from the wind because I was only with him for a short time but he left a strange impact on me.

I didn’t even know if he was the real prince of Denmark. Pero walang dahilan na pagdudahan siya dahil ang dami niyang bodyguards.

I smile every time I remember how annoyed he was with me because he said he didn’t understand Tagalog. Maybe if he stayed here longer I might be more attached to him and I might even like that man.

But I met the man who I think will be with me for the rest of my life. I love Cervin Raeson Vesalius, even though I was still studying in college, I immediately accepted his marriage proposal.

I was serious when I agreed to marry him because he loved me. Hindi rin naman nagtagal ay nagkaroon kami ng anak. Renna Cerae, my beautiful daughter. One year and five months old na siya. Hindi pa siya gaano marunong magsalita.

“Papasok na naman si Mommy sa school nila at maiiwan ka na naman sa Momma mo, my baby...” nakangiting sabi ko at binuhat ko siya. Ilang beses kong hinalikan ang pisngi niya. Napabungisngis tuloy siya.

“Ah... Mommy!” Pati leeg niya ay hinalikan ko rin kasi lumakas ang pagtawa niya. Umupo ako sa sofa at inihiga ko siya sa lap ko, hindi ko siya tinigilan sa paghalik at sa pagkiliti ko sa kanya. Lumuluha na nga siya dahil sa kakatawa niya.

Kahit suot ko pa ang uniform ko ay balewala na iyon dahil mas gusto kong marinig ko ang boses ng baby ko.

“Hon, you’ll gonna be late,” sabi ng asawa ko at akma niyang kukunin mula sa akin si Cerae ay mahigpit ko itong niyakap at hinalikan ko ang sentido nito.

“Gusto ko pang mayakap ang baby ko, eh. Parang palagi ko siyang nami-miss araw-araw. What if, um-absent na lang ako, babe?” tanong ko at umiling siya.

“You need to, kahit hindi mo masyadong siniseryoso ang studies mo,” sabi niya.

“No, akin na muna si Cerae,” sabi ko at natawa na naman ng baby namin. Yumakap din siya sa akin at humilig sa dibdib ko.

“Cashren, honey...”

“Hayaan mo na ako, babe. Feeling ko kasi ay hindi ko na makikita pa ulit ang baby Cerae ko.”

“Ano ba iyang pinagsasabi mo? God, Cashren. Malamang araw-araw at gabi-gabi mo pa rin naman makakasama ang anak natin,” sabi niya.

Saglit ko pang tinitigan ang mukha ni Cerae, kamukha siya ng Daddy niya at kahit nga palagi ko pa rin siyang nakikita ay nararamdaman ko pa rin ang pagka-miss ko sa kanya. Parang hindi pa sapat ang mga oras na nakakasama ko siya.

“I love you, baby Cerae... Ikaw talaga ang nagpapasaya kay Mommy,” malambing na sabi ko at hinawakan niya ang pisngi ko kaya yumuko ako para mahalikan niya ang pisngi ko. “What a sweet, baby...”

“Akin na si Cerae, si Mommy ulit ang mag-aalaga sa kanya.” At this moment ay parang ayaw kong malayo sa anak namin pero wala naman akong magagawa pa dahil may pasok ako.

And I think, nararamdaman din ni Cerae ang pangungulila ko agad sa kanya dahil mukhang ayaw niya rin na humiwalay sa akin. Kaya matagal pa kaming naglambingan na tatlo saka ako tumigil.

Ikinulong ko ang maliit na mukha niya at hinalikan ang lips niya. “I love you, so much, baby Cerae.”

Humalik din ako sa pisngi ng asawa ko saka ako tuluyang lumabas. Minsan lang ako hinahatid ni Cervin sa school dahil ako ang nagda-drive ng sasakyan ko, eh.

Bago nga ako umalis ay napatingin pa ako sa mansion namin. Nagtagal pa iyon nang ilang segundo. Hindi ko alam kung bakit hanggang sa school ay dala-dala ko pa rin ang pangamba ko kahit wala namang dahilan upang kabahan ako ng ganito.

Kaya sa halip na mag-focus ako sa class namin ay ang isip ko nasa mansion namin. Parang gusto ko na ulit makita ang mag-ama ko, eh. Especially my Cerae.

Sa college ay hindi ko na kasama ang magpinsan dahil nag-decide ang both parents nila na pag-aralin sila sa abroad. Wala naman silang choice kundi ang sumunod na lamang. Hindi ko masasabi na best friends ko na sila pero palagi pa rin naman kaming nagkakausap kahit ilang minuto lamang.

Nang ma-dismissed ang class namin in the afternoon ay ako pa ang unang tumayo at inunahan ko pa ang prof namin.

Tinawagan ko agad ang asawa ko. “Ako na ang susundo kay Cerae. Pauwi na rin ako,” sabi ko.

“Are you sure, hon?”

“I have my car with me, babe. Nasa bahay rin siya ni Mommy at this moment, right?” I asked him.

“Yes. Okay, take care. I love you.”

“I love you too, babe,” I said and hang up the phone.

Hindi ko alam kung matatawag bang kamalasan ang araw ko today dahil nang makasakay ako sa kotse ko ay parang ayaw umandar nito. So, bumaba ako para tingnan pero nakita ko lang na flat ang gulong nito. Kaya naman ayaw umandar, eh.

Siguro ipapakuha ko na lamang ito later. Kailangan ko munang sunduin ang anak ko.

Sinukbit ko ang backpack ko at nagsimula na akong maglakad. Patingin-tingin pa ako sa mga estudyante na kasabay ko lang naglalakad. May kalayuan ang subdivision na tinitirhan ng mother-in-law ko kaya naghanap ako ng taxi na masasakyan ko.

Nang mag-green light ang traffic light ay tumawid ako sa pedestrian lane but...nahagip pa ng mga mata ko ang puting sasakyan na patungo sa direction ko. I tried na umiwas but I failed, dahil mabilis ang driving nito and I was hit.

Una kong naramdaman ang matigas na bagay na tumama sa ulo ko at ang mga tuhod ko ay namanhid nang mabangga rin nito. Halos mabingi ako sa lakas nang kabog sa dibdib ko at matinding kirot ang naramdaman ko sa aking ulo. Bumagsak din ako sa kalsada at mahinang dumaing. Napatitig ako sa kotseng iyon na huminto.

Hindi ko alam sa mga oras na iyon ay parang walang nakakakita sa aksidente dahil ni isang tao ay walang tumulong sa akin. Nakadapa lamang ako at nakikita ko ang maraming dugo sa hinihigaan ng ulo ko. Sobrang bigat nito na parang hindi ko kayang igalaw at ganito pala ang pakiramdam na maaksidente. Matinding sakit sa katawan ko ang nararamdaman ko at parang kakapusin ako nang hininga.

Hindi ko rin magawang magsalita. Tumulo ang mga luha ko dahil feeling ko... Hindi ko na makikita pa ulit ang mag-ama ko. Oras ko na ba ito?

Ang dami ko pang pangarap na gusto kong abutin, pangarap para sa baby namin ni Cervin pero... Mukhang maaga nga akong babawiin ni Lord. Kahit ganoon ang kalagayan ko ay nagawa kong ngumiti ng mapait.

Hanggang sa makita ko ang...green stiletto. It’s girl... Babae nga ang driver ng white car. Kahit parang nanlalabo na ang mga mata ko at nahihirapan akong gumalaw ay sinubukan kong tumingala para makita ko ang mukha niya. Hindi nga ako... Hindi nga ako nagkamali dahil babae siya.

“P-Please... P-Please...h-help me...” But I realized na sinadya niya akong banggain dahil tinitigan niya lang ako. Hinawakan niya ang kamay ko at tinanggal ang... wedding ring namin ni Cervin. “Please... H-Help m-me...” pakikiusap ko sa kanya.

Unti-unti ay nandilim ang paningin ko at kahit ang t***k ng puso ko ay bumabagal. I was catching my own breathe until... everything went blank.

***

THIRD PERSON’S POV

Inside a private room, the woman was lying on a hospital bed. Because of the big head wound, she had a head injury and was revived several times by doctors and almost died. There is no sign that it will wake up so there is a large percentage that she’s in a coma and only mask oxygen is giving it life.

“Do you love that man so much that you are willing to hurt someone else?!” malakas na sigaw ng lalaki sa babae.

“I’m desperate, Xenus!”

“But why do you have to hurt the girl?!”

“How can I get Cervin if there is an obstacle to my plan? And why did you even save her?!”

”Margaret, can’t you see how she is?” tanong niya at itinuro pa niya ang babaeng walang malay.

“When have you ever felt sorry for other people, Xenus?” she mocked him.

“Look, she can hardly move her body anymore and she is still comatose. Her brain injury is so bad that she might... It’s possible that she won’t wake up again,” the man said worriedly and he knew that it would be a big mess if it was even possible for her to wake up.

“That’s good, Xenus. So that nothing can stop me anymore and nothing will stand in the way of my plan to get the man I want,” she said desperately.

“Why? Why can’t you just choose me, Margarette?”

“Are you kidding me, Xenus? Even though I’m not your Aunt’s real daughter, I’m still your cousin. That will never change,” she said with a smile. “That girl. Let her die or if you want, just take her to Denmark and just love her,” she blurted out.

“No. I will still return her to her family.”

“Xenus! Don’t you dare!”

“You can’t stop me, Margarette!”

“Fine! Do what you want, but I’ll kíll her before you can even return her to her family!” The woman quickly approached the patient and it was too late to stop her because the oxygen mask had already been removed.

“Margarette, fvck!” The heart monitor immediately started making noise and the BP was dropping.