__Spencer's POV__
AGAD na kumilos ako pagkarinig sa sigaw ng isang babaeg estudyante. It only took a minute for me to arrive at the scene.
The lifeless body lying on the ground was the first thing I saw once I get to the classroom which the hysterical student mentioned. Papasok na sana ako upang imbestigahin ang nangyari nang may nakita akong gumalaw mula sa gilid ng aking mata.
Nilingon ko ang babae at sinabing, "Get someone here," Saka ko tinungo ang gawi kung saan may nakita akong gumalaw.
I creased my forehead, walking towards the shadow I saw. I hit my back against the wall before finally moving out of my hiding place. I saw nothing, only the hallway connecting the stairs for the upper and lower floor.
The sound of the air coming from the open window, and the pulse beating in my neck is the only thing that I could hear.
Kinuha ko ang baril na nakalagay sa aking beywang at kinasa iyon. Dahan-dahan kong pinuntahan ang bintana na nakabukas at tinignan ang ibaba kung saan nakikita ko ang mga estudyanteng nagkakagulo d'on.
Kumunot ang noo ko nang maramdaman ko ang pagtunog ng cellphone na nasa bulsa ko. Sinagot ko iyon habang nakatingin sa pintuan kung saan ang hula ko ay tambakan ng mga hindi na ginagamit na mga libro.
"Yeah, Eros?"
"Ate..." A frown started to form in the middle of my eyebrows. "She's still not here,"
"WHAT?!" I hissed, and before I could say anything else someone already kick me, knocking me to the ground unprepared by the impact, my chin hit the ground. My gun slide to the ground, I can't reach them even if I stretch my arms.
I heard his movements from behind so I roll to my side before he could hit me on the floor. I quickly got to my knees and faced the man who attacked me.
Nakasuot ito ng itim na jacket at naka-hood ito, but I could see blue eyes who is hiding against that shadow.
"Chauslte..." I said but I didn't get any response. Bigla na niya lamang ako pinaulan ng isang suntok na agad na nailagan ko, ngunit hindi ko nailagan ang isa niyang kamao na dumapo sa aking tiyan.
I gacked when I felt the pain on my stomach. I still haven't cope up with the pain when he kicked me, my back hit the wall, my body bounced by the impact.
Nang muli niya akong susuntukin ay pinigilan ko siya sa beywang ay niyakap ang magkabilang braso ko sa kanya upang pigilan siya. He just kicked me at my stomach using his right knee three times.
I gritted my teeth before hitting his side with my elbow. His body jerked and I released him. And before he could get away, I swung my body and hit his chin with my knee. He almost stumbled but he had his hands against the wall.
I turned away my gaze at him to search for my gun. I slide through the cold ground and grbbed my gun. Aiming it at his direction I was shocked to realize that he was now in front of me. His gun pointing at me and my gun pointing at him.
Wiping his blood from his lips while I clutch my stomach which I think have gained a bruise.
I say, "What did you do this time, Chauslte?"
Ngumisi lang ito sa akin at inalis ang hood na nakapatong sa ulo nito.
"I got the same question as you do," He said. "What did you do this time?"
Now that I am facing him, I don't know what I could do. I remembered his face, stained with blood as he held his knife under that pouring rain. I remembered his smile and it will never leave me, not until I succeded in killing him.
I gritted my teeth, my gun shook by the force I am holding it with. My hand are aching to kill this b*stard.
"I think you are underestimating the situation, Hemmings," He utter my name like he is playing through it.
Biglang kumunot ang noo ko at biglang nawala ang aking iniisip kanina. My eyes narrowed at him like I am asking what he is talking about.
"What are you talking about?" Nagsimula na akong kabahan nang muli siyang ngumisi na parang may pinapahiwatig sa akin.
"Should I ask you again?" His eyes changed from mystery to sinister.
And it never failed to put a chill to anyone. The guy were wicked to the core, I've seen it with my own eyes, he is bad from all the bad guys. To some murderers killing was like a game, killing is to save a life, killing is a need to survive. But him...
Killing was his life.
"What. Did. You. Do. This. Time." He is not asking me, he is trying to let me remember something.
Then I remembered what Eros said before Chauslte had interrupt that call. The idea formed inside my head made my eyes widen.
"VICTORIQUE!"
The familiar scream of a young girl proved my assumptions. It was too late when my head automatically turned to look back where the scream came from. I completely forgot that an enemy was pointing a gun at me, but instead a shot, I felt a painful thing, landed just at my temple. My body flew by the impact.
My body hit the floor as I struggled to open my eyes. Naramdaman ko rin ang basa at malamig na bagay na dumausdos mula sa aking sentido. Everything is focused on the throbbing pain on my head.
"I kill my victim straightly," Yumukod siya at tinitigan ako habang pinagaaralan ko kung paano alisin ang atensyon sa sakit. "Other's painfully, and I guess I have to kill you in a different way since you're worthy as opponent."
"F-f*ck you, Chauslte!" I said, and I hoped I put so much venom in my voice to let him know how much I hate him, I loathe him. "I hate you!"
"Everybody does," He said a matter of factly.
Tumayo siya at muling pinatong ang hood sa kanyang ulo. Inapakan niya ang baril ko at sinipa iyon palayo sa akin.
"Just as planned," He said before turning his gaze back at me. "Hate me more, Hemmings. No need to ask that. You'll hate me more."
Then I feel his kick against my head, his head scratching through my flesh, leaving another wound. And when I met the ground, my unconcious started to pull me.
__Victorique's POV__
PARA akong inalisan ng kakayahan na gumalaw nang maramdaman ko ang tali na nakagapos sa aking dalawang kamay.
Nang imulat ko ang aking mata ay kailangan ko munang i-adjust ang paningin ko upang masanay sa silaw ng ilaw.
When my vision became clearer, my eyes darted around the four walls I am in, observing what inside and who is inside, of there is. I noticed that there are no video or such thing as CCTV camera to watch my move. And if there is, then maybe it is hidden somewhere.
Nang kapain ko ang aking hita ay nagtaka ako nang may makapa akong isang maliit na kutsilyo d'on. I don't remember putting it there, but I just ignored my curiosity and used it to cut the ropes.
Nang matapos na akong pakawalan ang aking kamay ay ang paa ko naman ang aking pinakawalan. I did not waste anytime and I crept softly towards the door.
I count from one to three to calm myself. I opened the door slowly to avoid anyone from noticing me once I open it. Pero kaunti palang ang siwang ay napansin ko na ang isang taong nakatayo sa gilid. Bwiset! At may bantay pa talaga!
"Mister Lachlan said that Steinz is calling for you," Natigil ako sa akmang pagsarado nang marinig kong may taong dumating.
"Ano?! Pero kabilin-bilinan sa amin ni ser na huwag daw kaming aalis sa pwesto namin," Sabi nung isang lalaki na nagsalita sa gilid.
"It's an order given by Mister Lachlan. Hindi pa naman gising yung babae diba?"
Nagkamot ng ulo yung lalaking naaaninag ko bago naisipang umalis. Nanlaki pa ang mata ko nang makitang halos lima silang nagbabantay sa akin.
I closed the door behind me and think of something in order for me to escape here. Hanggang sa makita ko ang lubid na pinantalia akin kanina. Pinulot ko iyon at nakita kong mahaba-haba iyon. Tinali ko ang magkabilang dulo ng mga iyon para makagawa ako ng mahabang lubid.
Then I looked at the window. It's a small window actually, but enough for my size to fit in.
Sumilip ako doon at nakita kong kaunti lamang ang distansiya ng kinaroroonan ko mula sa sahig. Nasa ikatlong palapag ako ng isang building.
Tinali ko ang dulo sa bakal na bintana at inalis ang aking jacket. Nang ihulog ko ang lubid ay nakita kong abot lang iyon hanggang unang palapag. Pero sapat na iyon para matalon ko.
Lumusot ako sa bintana, buti nalang nagkasya ako. I lean my body as I clutched the rope tightly with my hands. Gamit ang jacket para panghawak sa lubid ay nagsimula na akong maglakad sa dingding pababa, with the rope keeping me in tact through the wall. Pigil na pigil ko ang mapatingin sa baba habang patuloy ako sa paglakad sa dingding. Medyo nahihirapan na rin ang aking mga braso dahil halos binubuhat ko rin ang sarili ko.
"Don't look down, Ric-Ric!" I kept reming myself as I averted my eyes away from the ground.
Nang tuluyan ko nang maabot ang dulo ay tinalon ko na ang kaunting distansiya sa sahig. I muffled my scream when a pain formed at my elbow as it hit the ground.
When I am already sitting at the ground I examined the wound I gained to my elbow, skin are removed but it didn't bleed. It hurts, but I can bare with it.
Huminga ako ng malalim at sinuot ang jacket at tumayo. Nagsimula na akong tumakbo sa kawalan. As I came deeper and deeper a this unknown place, I realized that the house resides in a forest, it is isolated so there were no possibility that someone might live nearby for someone ro help me.
Para akong nagkaroon ng pag-asa nang makakita mula sa aking kinakatayuan ng kalsada, hindi kon alam kung saan iyon patungo pero mas mapapanatag ako kung makakakita ako ng kalsada. Yeah, I'm a city girl.
Medyo mataas ang kinaroroonan ko at nakakatakot daanin ang papunta sa kalsada dahil baka mahulog ako. Hindi ko alam kung saang damo o sangay ako kakapit para lamang hindi ako mahulog.
Balak ko na sanang bumaba nang makarinig ako ng ugong ng isang makina, nagpalinga-linga ako sa paligid habang inaalam ko kung ano y'on. Palakas iyon ng palakas at nagbibigay iyon ng kaba sa akin.
Then I realized what it is when a motorcycle appeared just a meters away from me. It is coming towards my direction.
Nanlaki ang mata ko nang malapit na iyon sa aking gawi at hindi pa rin iyon tumitigil. Sa pag aakalang tauhan iyon ni Steinz ay agad akong pumihit patalikod upang takbuhan ang motorsiklong iyon. Hindi ko na pinoblemang bumaba pa dahil baka mahulog lang ako sa pagmamadali kaya dumiretso ako sa kabilang banda, wala akong pakealam kung mawawala ako basta makawala lang sa motorsiklong iyon.
"Ahh!" Napahiyaw ako nang maramdaman ko ang biglang paghyakap sa akin ng isang kamay ng mabilis.
The hands on my waist pulled me as the fast movement of the motorcycle dragged my weight. It was too fast that I didn't notice that I am now seated at the lap of whomever is driving the motorcycle. Hindi ko makita kung sino ito dahil nakasuot ito ng helmet.
Balak ko sanang tumakas sa kanya pero pinapaandar niya ang motorsiklo kaya wala na akong nagawa kundi ay kumapit ng mahigpit sa balikat ng kung sinuman ito.
I heard the roar of it's engine as he turned the motorcycle towards downhill. Napanganga pa ako nang pinatalon niya ang motosiklo ng walang pagaalinlangan. Nag-landing iyon sa kalsada at tumalbog pa ako sa kinauupuan ko sa kandungan niya.
"M-may tao..."
Kahit napupuling ako ay sinikap kong tignan ang ilan pang nakamotorsiklo na mga lalaki na sumusunod sa amin. Nanlaki ang mata ko nang maglabas sila ng baril.
"F*ckers!"
Napatingin ako sa kanya nang magsalita ito, parang pamilyar kasi sa akin ang boses niya. Pati ang accent nito.
Ngunit bago ko pa iyon nahulaan ay naramdaman ko ang paghugot niya ng kung ano mula sa kanyang beywang. I let out a gasp when he suddenly turned the wheels around, facing back while the engine were still running. Saka niya tinutok ang baril na hawak niya at walang habas na pinaputukan ang mga taong sumusunod sa amin.
Nang mapaputukan na niya ang tatlo ay natumba ang mga ito sa kalsada. Blocking the other to come closer to us.
Saka niya muli pinaharap ang motorsiklo sa tinatahak na lugar namin kanina.
The rider sure is silent, he didn't even talk nor move throughout our long ride towards nowhere. Medyo nangangawit na nga ako sa aking posisyon, pero pagsusubukan ko namang gumalaw ay baka mahulog ako. Kaya nanatili nalang akong nakakapit sa kanyang balikat.
Hanggang sa tumigil na kami sa isang mamahalin na bahay. Pinarada niya ang motorsiklo sa loob nang automatikong bumukas ang gate. Nataranta ako sa ginawa niya ngunit hindi ko iyon pinahalata.
"Uhm..."
Basag ko sa katahimikan nang sa wakas ay sinara na niya ang makina ng kanyang motorsiklo. Sa totoo lang nga kanina ko pa gustong magsalita kaso masydong maingay itong motorsiklo niya.
"B-bakit mo ako dinala dito?" I tried to sound cheerful as possible to calm my nervous state.
But the man behind that helmet didn't talk. He is giving me a silent treatment, it puzzled me.
So without thinking, my hands snnugled under his helmet and moved it to discard the helmet away.
And as soon as I finally taken the obstacle away, I caught my breath as I was greeted by a set of familiar eyes that illuminated the sea, and my reflection as the sky is carved on it. But his gaze were dark, they weren't comforting, they were...hellish.
Nabitawan ko ang helmet na hawak at napanganga ako nang makilala ko siya. I was about to move away from his lap but he held me captive by the waist and pulled me closer to him.
"Boo..."
It's him, the devil!