ที่ผ่านมาเธอคิดเองเออเองว่าการเอาตัวมาใกล้เขาแบบนี้ จะทำให้เขาเกิดความรำคาญแล้วยิ่งหนีเธอไปไกลกว่าเดิม แต่พอทำจริงๆ ถึงรู้ว่าไม่ใช่แบบนั้นเลย ลูวิสแค่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร เขาพูดไม่เก่ง แสดงออกไม่เก่ง ถ้าตื้อต่อไปเรื่อยๆ รับรองว่าเขาไม่หลุดมือไปแน่นอน
“ทำอะไร?” ลูวิสสงสัยที่อยู่ๆ เป็กกี้ก็เอนตัวเข้าหา ตวัดแขนโอบรอบคอไว้แล้วซุกลงที่ซอกคอ
“อ้อนไงคะ” พอเขาทักเธอก็กอดไว้แน่นกว่าเดิม “พี่ลูสก็กอดเป็กกี้ด้วยสิคะ” ได้คืบจะเอาศอก เมื่อลูสไม่ว่าอะไรที่เธอกอดเลยอยากให้เขากอดตอบบ้าง
“.....”
เป็กกี้แอบมุ่ยหน้าเมื่อชายหนุ่มไม่ให้ความร่วมมือเท่าที่ควร หมั่นไส้นัก! ทีตอนนอนนี่กอดไม่ปล่อยเลย แต่เอาเถอะแค่เขายอมให้กอดก็โอเคแล้ว
“เย็นนี้เป็กกี้ไปทานข้าวกับท่านหญิงนะคะ อยากไปคุยกับคุณแซมด้วยมีเรื่องสนุกๆ ให้ฟังเยอะเลย เหมือนที่แคลร์เคยเล่าให้ฟังจริงๆ ว่าท่านชายคุยสนุกเป็นกันเองมาก”
“เชิญมาที่นี่”
