“ก็คงอย่างนั้น ประเทศที่มีความไม่สงบราชวงศ์จำเป็นต้องเรียนรู้การสู้รบ” ท่านชายยิ้มบางๆ ที่มุมปากแต่แววตาของเขาดูเศร้าเหลือเกิน
“เล่าเรื่องประเทศคุณให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิครับ”
เป็กกี้ฟังท่านชายเล่าเรื่องประเทศตัวเองให้ฟังในขณะที่เล่นกับรายาไปด้วย ตอนแรกกะว่าจะแกล้งยั่วให้ลูวิสหึงด้วยการอยู่ใกล้ชิดกับท่านชาย เพราะเธอเชื่อว่ามาเฟียมาดนิ่งจะต้องมองลงมาจากหน้าต่างแน่นอน แต่ทำไปทำมาเธอกลับสนใจอยากคุยกับคุณแซมขึ้นมาจริงๆ และเรื่องเล่าของเขามันก็ทำให้เธอสะเทือนใจจนน้ำตาไหลออกมา
“สงสารท่านหญิงจังค่ะ สงสารท่านชายด้วย ขอให้จบภารกิจเร็วๆ นะคะ” ถ้าเป็นเธอคงใจสลายแน่ๆ คิดว่าตัวเองช่างโชคดีเหลือเกิน แม้ว่ามารดาจะเสียไปนานแล้วแต่ตอนนี้ก็ยังมีบิดาที่รักเธอมากกว่าใคร เลี้ยงดูให้เติบโตมาเป็นอย่างดี
“ขอให้เป็นเช่นนั้น เช็คน้ำตาก่อนนะครับ” เขาไม่มีผ้าเช็ดหน้าติดตัวมาด้วย เลยถือวิสาสะใช้หลังมือเช็คน้ำ
