“สวัสดีค่ะคุณเป็กกี้”
“สวัสดีค่ะท่านหญิง” เป็กกี้หันมาตามเสียงแล้วยิ้มหวานให้ท่านหญิง ที่เดินมานั่งข้างๆ บนโซฟาตัวเดียวกัน ท่านหญิงราเชลอยู่ในชุดที่เหมือนเธอทุกกระเบียดนิ้ว “ทำไมใส่ชุดแม่บ้านล่ะคะ?”
“ฉันอยากเล่นเป็นแม่บ้านบ้างค่ะ น่าสนุกดี” ท่านหญิงในชุดแม่บ้านตัวยาวแบบเดียวกับที่เป็กกี้ใส่โปรยยิ้มหวานให้ เห็นทุกคนที่นี่ใส่เครื่องแบบกันหมดก็อยากจะทำตัวให้ดูกลมกลืนบ้าง
“โถ่ท่านหญิง เดี๋ยวแม่บ้านก็เข้าใจผิดกันหมด แต่จะว่าไปก็ดูน่ารักดีนะคะ จริงไหมคะคุณแซม” เพราะเห็นท่านชายเอาแต่มองท่านหญิงไม่วางตา อาจเป็นเพราะคงไม่เคยเห็นในลุคนี้มาก่อนเลยอดที่จะแซวไม่ได้
“ครับ เดี๋ยวผมขอตัวก่อน แล้วเจอกันมื้อเย็นนะครับ”
“ค่ะคุณแซม”
เป็กกี้ลุกขึ้นยืนส่งท่านชายจนกระทั่งเดินพ้นประตูไป แล้วค่อยนั่งลงตามเดิมแอบลองสังเกตท่านหญิงไปด้วย เธอเป็นคนรักษาท่าทีมากแทบดูไม่ออกเลยว่าคิดอย่างไรกับใคร เพราะใบหน้าสวยสดฉา
