อุ้มรักตะวันดาว

CHAPTER 5

พอถึงวันจันทร์ พิมพ์ดาวก็รีบไปส่งลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาลเพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เธอจะเริ่มงาน และเธอก็นัดเจอกับเขา เพราะเขาต้องเอากุญแจคอนโดให้เธอ และต้องบอกเธอว่างานของเธอมีอะไรบ้าง

ทุกเช้าที่ไปส่งจันทร์เจ้าที่โรงเรียนก็จะมีงอแงบ้างตามประสาเด็กที่ติดแม่ แต่พอไปรับ กลับไม่อยากกลับซะงั้นเพราะติดเพื่อนติดเล่น จนบางทีเธอต้องหาของมาหลอกล่อถึงจะกลับมาด้วย

ยิ่งช่วงนี้พูดคุยฉะฉานขึ้นและเรียนรู้สิ่งรอบตัวได้เร็ว จนเธอต้องคอยหาคำตอบมาตอบลูกเสมอ แต่ก็ยังดีที่จันทร์เจ้าไม่ค่อยถามหาพ่อเหมือนเมื่อก่อน เธอจึงได้เบาใจได้บ้าง เพราะลึกๆ เธอก็กลัวเหมือนกันว่าลูกจะมีปมด้อย แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากขอโทษลูกในใจ

พอมาถึงหน้าคอนโดสุดหรู พิมพ์ดาวก็เห็นหนึ่งตะวันนั่งรออยู่ในห้องรับแขกของคอนโด เธอเลยเดินเข้าไปหาเขา

“มาแล้วเหรอ.. ป่ะ พี่จะพาขึ้นไปดูห้อง”

พิมพ์ดาวพยักหน้ารับก่อนจะเดินก้มหน้าตามหลังเขาไปขึ้นลิฟต์เงียบๆ

หนึ่งตะวันแอบมองเธอผ่านกระจกในลิฟต์ ก็เห็นเธอยืนก้มหน้านิ่ง ตั้งแต่เจอกัน เธอไม่เคยพูดกับเขามากกว่าสามคำ จนตอนนี้เป็นเขาเองที่รู้สึกอึดอัด จนต้องหาเรื่องคุยกับเธอ

“ปกติดาวไปรับไปส่งลูกที่โรงเรียนตอนกี่โมง” เขาถามเธอเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้

“ตอนเช้าไปส่งก่อนแปดโมงเช้าและไปรับช่วงบ่ายสองโมงค่ะ” เธอตอบเขาแค่นั้นก็เงียบไปอีก หนึ่งตะวันก็พยักหน้าเหมือนรับรู้

“ถึงแล้วล่ะ” เมื่อลิฟต์เปิดออก เขาก็พาเธอเดินไปที่ห้องเขา

ชั้นนี้ทั้งชั้นมีแค่สามห้อง หนึ่งในนั้นก็คือห้องเขา ส่วนอีกสองห้องเขาเองก็ไม่รู้ว่าของใคร เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยเห็นเจ้าของห้องเลย

“เข้ามาสิครับ” เธอยืนเก้ๆ กังๆ จนเขาต้องเรียกให้เธอเดินตามเข้ามาในห้อง พิมพ์ดาวเดินเข้ามาตามที่เขาเรียกเงียบๆ

“นี่คือคีย์การ์ดสำหรับขึ้นลงบนชั้นนี้ ส่วนนี่กุญแจเข้าห้องพี่”

เขายื่นมือมาจับมือเธอเพื่อจะวางกุญแจกับคีย์การ์ดใส่มือเธอ แต่เธอกลับตกใจจนทำมันร่วงลงพื้น พร้อมกับดึงมือออกจากมือเขา

“ขอโทษค่ะ” เธอรีบก้มลงหยิบกุญแจกับคีย์การ์ดขึ้นมา

หนึ่งตะวันยืนมองการกระทำของเธออย่างรู้สึกปวดหนึบที่ใจ

นี่เธอคงจะโดนทำร้ายจนกลัวผู้ชายไปเลยสินะ

“ไม่เป็นไรครับ ส่วนนี่เป็นสิ่งที่ดาวต้องทำในแต่ละวัน ส่วนอาหารเดี๋ยวดาวค่อยทำวันที่พี่บอกนะ”

เขาวางกระดาษที่จดรายละเอียดให้เธอบนโต๊ะ เพราะเกรงว่าจะทำให้เธอกลัวอีก จากนั้นก็พาเธอเดินดูห้องต่างๆ

“งานก็มีแค่นี้แหละ หากดาวทำงานเสร็จตอนไหน ก็กลับได้เลยนะครับ พี่คงต้องไปทำงานแล้ว หากวันไหนดาวมาแล้วไม่เจอพี่ เดี๋ยวจะเขียนติดไว้ที่ตู้เย็น หากพี่ต้องการให้ดาวทำอะไรเพิ่มเติม”

“ค่ะ” เธอตอบรับสั้นๆ ก่อนจะเดินไปทำความสะอาด จนเขาได้แต่มองตามเธอ พิมพ์ดาวที่เมื่อก่อนเคยมีแต่เสียงหัวเราะแต่วันนี้กลับมีแต่ยืนก้มหน้า พอเห็นแบบนี้มันทำให้เขาอดสงสารเธอไม่ได้ ชีวิตที่เคยสดใสของเธอกลับต้องจบลงเพราะไอ้เลวคนนั้น

พอหนึ่งตะวันเดินออกจากห้องพิมพ์ดาวก็ถึงกับยกมือทาบอกถอนหายใจหนักหน่วง รู้สึกเกร็งยังไงไม่รู้เวลาอยู่ใกล้เขา ยิ่งเขาจ้องมองเธอๆ ก็ยิ่งกลัวว่าความลับจะแตกจนได้แต่ยืนก้มหน้า คนที่มีความผิดติดตัวคงจะรู้สึกแบบเธอตอนนี้สินะ

……..