“ดาวหยุด! พี่บอกให้หยุดเดิน” หนึ่งตะวันวิ่งเข้าไปดึงแขนเธอไว้จนตัวเธอเซถลาเข้ามากระทบอกเขา
“โอ๊ย!” เพราะถูกกระชากอย่างไม่ทันตั้งตัวจึงทำให้เธอเจ็บแปลบที่ข้อเท้า
“พี่ขอโทษ เจ็บตรงไหน” หนึ่งตะวันรีบก้มลงสำรวจเธอ พอเห็นเธอเกาะไหล่เขาไว้แน่นพร้อมกับยืนขาเดียว เขาก็รู้ได้ทันทีว่าข้อเท้าเธอพลิก
“นั่งลงก่อน เดี๋ยวพี่นวดให้” หนึ่งตะวันจับเธอให้นั่งลงก่อนจะถอดรองเท้าเธอออก
“พี่ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวดาวทำเอง”
พิมพ์ดาวรีบดึงขาออก แต่เขาก็จับมันไว้แน่น ไม่ใช่ว่าเธอเล่นตัว แต่เพราะถูกสอนว่าเท้าเป็นของต่ำ และไม่ควรจะยื่นเท้าให้ใคร เธอเลยไม่อยากให้เขาจับ
“ถ้าไม่อยากเดี้ยงก็อยู่นิ่งๆ” เขาสั่งเธอเสียงเข้ม
“แต่ๆ เท้ามันเป็นของต่ำ พี่ไม่ควรจับมัน” เธอตอบเขาเสียงเบา
“จะต่ำจะสูงมันก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายคน ถึงหลายคนจะมองว่าเท้าต่ำ แต่พี่กลับคิดว่ามันมีประโยชน์กว่าอวัยวะส่วนอื่นเสียอีก หากไม่มีเท้าพาเด
