พิมพ์ดาวเมื่อเห็นโสรยาก็รีบดิ้นจะลงจากอ้อมแขนเขาทันที แต่เขาก็กอดรัดเธอไว้แน่น
“อยู่นิ่งๆ!” เขาดุเธอเสียงเข้ม จนเธอได้แต่มองตาเขาปริบๆ อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอลง ก็เห็นๆ อยู่ว่าแฟนเขามา
“พี่ตะวันปล่อยดาวลงเถอะ เดี๋ยวแฟนพี่เข้าใจผิด”
เธอกระซิบบอกเขาเสียงเบา ยอมรับว่าเจ็บจี๊ดที่ใจเมื่อเห็นแฟนเขามาอยู่ตรงนี้ แล้วยิ่งสายตาไม่พอใจที่โสรยามองมาที่เธออีก เธอยิ่งกลัวโสรยาจะเข้าใจผิดและทำให้พวกเขาสองคนมีปัญหากัน
“พี่กับโสรยา เราเลิกกันไปนานแล้ว ดาวอย่าไปสนใจเลยนะครับ”
หนึ่งตะวันพูดเสียงดังต่อหน้าโสรยา จนโสรยาได้แต่ยืนมองเขาน้ำตาคลอ ทั้งน้อยใจ ทั้งโกรธเคือง ที่เขามาพูดหักหน้าเธอแบบนี้
“โถ่ตะวันขาาา คุณก็รู้ว่าโสรยายังรักและรอคุณอยู่” โสรยาขยับตัวเข้าไปใกล้หนึ่งตะวัน แต่หนึ่งตะวันกลับอุ้มพิมพ์ดาวเดินหนีเธอ จนตอนนี้เธอได้แต่ยืนกำมือแน่น
“ตะวัน! หนึ่งตะวัน!”
“ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ตะว
