“ Bizden vazgeçmeyeceksin değil mi?”
Kollarında sevgisine muhtaç bir afet dururken bu mutluluktan vazgeçmek için delirmiş olması gerekirdi.
Evet beyninin bir kısmını söküp almış olabilirlerdi ama aklı sapasağlam yerinde duruyordu çok şükür.
Hala beklenti ile bakan karısına gülümsedi.
“ Bizden vazgeçmem yaşamaktan vazgeçmem demek ve benim görecek çok günlerim var. Hem daha bu günkü kırmızı elbisenin hesabını alacağım.”
Kadın nazlı nazlı bakarak dudaklarını büzdü.
“Hiçbir şey demedin, beğenmedin sandım.”
“ Sana küs kalmaya çalışıyordum.”
Kirpiklerinin altından cilveyle baktı kadın, yüzü neşeyle aydınlanmaya başlamıştı.
“Beğendin yani?”
“Küs kalmaya çalışırken bakamadım ki, yine giy de karar vereyim.”
Tarık kolları arasındaki kadının sıyırdığı yazma ile açığa çıkan kuğu gibi boyna
