İntikam

Kaya Arslan

Birisinin beni çekip kucağına almasıyla bir kere daha vurulmaktan kurtulmuştum. Beni kucağına alan kişi şirkete hızlıca ilerliyordu.

Beni kucağına alan kişiye baktığımda benim yaşlarımda yakışıklı birisi olduğunu gördüm. Ben bugün ne kadar yakışıklı gördüm lan.

Şirkete girmemizle Yiğit Ağabey'in revire dediğini duydum. Çocuk beni kısa bir süre sonra rahat denilebilecek bir yere yatırdı.

Hemşire olduğunu düşündüğüm abla koluma pansuman yaptıktan sonra Yiğit Ağabey, o çocuk, Kaan ve bir adam odaya girdiler.

Kaan suçlu bir şekilde geride duruyordu. Yiğit Ağabey hemen bana sarıldı. Sonra ayrılarak "Fazla acıyor mu?" diye sordu.

Bende hayır anlamında kafamı sağa sola salladım. Ve içi rahat etsin diye gülümsedim.

Yiğit Abi "Peki anlat bakalım nasıl oldu?" demesiyle Kaan'a baktım, ultra mahçuptu.

"Mağazaya girdiğimizde takip edildiğimizi fark ettim. Hangimizi takip ettiğini anlayabilmek için kabine giderken Kaan'ı başka şeyler bakması için yolladım. Sonra adamlar beni takip ettiğini fark ettim. Sonra kabinden çıkınca adamlar yanıma gelmeye başlayınca bende kaçtım ve olaylar bildiğiniz gibi" dedim.

Kaan şaşkınlıkla bana bakarken Yiğit Ağabey emin olmak ister bir şekilde bana bakıyordu.

"Peki, neden hemen Kaan'ın yanına gitmedin?" diye soran adını bilmediğim adamla sen ne karışıyorsun diye ciyaklayasım geldi ama bunu yapmak yerine "O esnada Kaan ters bir noktadaydı ve o an ki korkuyla elim ayağıma da dolanmıştı" cevabını verdim.

"Neyse sen iyisin ya o bana yeter " diyen Yiğit Ağabey'e tebessüm ettim.

"Yiğit Ağabey tanıştıracak mısın?" diye sormamla Yiğit Ağabey'in aklı başına gelmiş olmalı ki "Doğru ya" dedi ve orta yaşlı adamı göstererek Bu benim ortağım Metehan Arslan bu da oğlu Kaya Arslan senden bir yaş büyük" dedi.

Tanışma faslı bittikten sonra Kaya'ya teşekkür ederek yorgun olduğumu söyledim ve Kaan ile birlikte korumalar eşliğinde eve gitmeye başladık.

Yiğit Abi de gelmek istedi ama bunu reddettim. Benim bir şeyim yoktu ki.

Eve yenice varmış yorgunluktan kendimi koltuğa atmıştım. Kısa bir süre sonra Kaan yanıma geldi ve uzandığım koltuğun ucuna oturdu.

"Niye gerçekleri anlatmadın? Gerçekleri biliyorum yani ben özür dilerim. O kızla konuşurken böyle şeylerin olabileceği aklımın ucundan bile geçmemişti" diyen Kaan'a yaralı kolumun izin verdiği kadarıyla sarıldım.