Her Name Is Hell

Chapter 7 [Flashback]

Chandler's POV

Hindi makapaniwalang tinitigan ko si Death na ngayon ay walang kaemo-emosyong nakatitig lang sa amin. Yong titig niyang nakakapangilabot na kahit nakasuot ito ng isang salamin ay tagos haggang kaluluwa parin ang titig nito.

Kagaya ng sa babaeng matagal ko ng hinahanap.

Pero impossibleng siya yon.

Impossibly.

"Miss Featherstone. Don't cursed! Remember your just a new student!" Galit na sabi ni Mrs. Daligdig sa kanya.

Featherstone?

Kailan pa naging Featherstone ang Surname ni Death?

As what I've remember ay isa itong Mori. The Richest and the most powerful family in Japan.

Paaanong.

"I don't f*****g care! And don't tell me what to do." Walang kaemo-emosyong sabi nito sabay hatak sa bag at akmang aalis na ng classroom.

"And where do you think your going Miss Featherstone?" Namumula na sa galit yong hukluban naming teacher.

Lumingon naman si Death.

"To the Hell. Why? Wan'na come?" She said as she smiled in a demonic way.

"W-HAT THE! GET OUT NOW MISS FEATHERSTONE!" Galit na sabi ng prof namin habang tinuturo turo ang nakabukas na pinto.

"As you said." Kalmadong sabi nito at tuluyan ng lumabas.

"Umupo na kayo Mr. Fraser and let's continue our discussion." Sabi nito at nagsimula ng ma-discuss. Tch!

As usual ay nasa likuran kami. No one dares to seat in there dahil alam na nila kung sino ang nagmamay ari non.

As usual din.

Si Lee ay nakaharap sa laptop nito.

Si Sebastian ay nag-babasa ng hawak nitong libro kanina pa. Si Matt naman ay may kinukuha sa bag nito. Tch! Chocolate bars.

Si Jared?

Nakikipag-usap sa mga babaeng halos mangisay na sa kilig. Tss! Babaero.

At ako? Well nagplaplanong matulog.

Muling sumagi sa isip ko ang nangyare kanina.

She changed.

She's not the Death I used to know before.

Ang mala anghel nitong mukha at ugali ay napalitan ng mala-demonyong katauhan.

What happened to her after 8 years?

If your confused.

Well. Death is like a sister to me. She's 5 months younger than me. I meet her 8 years ago.

Flashback 8 years ago

"Apo. Wan'na come with me in my old friends house? Remember your lolo Rodolfo?" Sabi ni lolo habang inaayos nito ang neck tie. And yeah lolo Rodolfo is my grandpa's childhood friend. Itinuring ko na rin siyang lolo.

"Yeah. Sure grandpa It's kinda boring in the house wala sila Mom eh." I said in a sad tone.

"Segi. Mag-bihis kana." Utos ng lolo niya. I'm just a 10 years old only child. Isa akong nerd kung ituring ng mga kaklase ko. Nakasuot kasi ako ng reading eye glasses at palaging may dalang libro.

And frankly ay I used to get bullied. Normal na ata sa akin yon.

Habang nagbibihis ay naiisip ko na naman na kung may kapatid lang siguro àko ay may kaibigan at karamay na ako. But sad to say ay wala. Wala akong naging kaibigan Cu'z they think I'm weird. Oo nga't mayaman kami but it doest mean na may makikipagkaibigan sa akin.

I have no friends.

In short I'm a loner.

Ng matapos na akong mag-bihis ay tinungo ko na ang sala. Nasaa bahay ako ng grandpa ko lagi akong pumupunta dito dahil at least dito ay nandito si lolo. Sa bahay kasi sino ba namang gustong kasama ang mga maids lang araw araw?

"Let's go Apo." My grandpa said at sumakay na ng sasakyan.

"Okay Lo." I said at sumunod na run sa kanya.

After an hour

"Rodrigo!" Bati ng isang may kaedaran ng lalaki. Nasa 50's na ata ito.

"Rodolfo!" Bati rin ni loloo at nag-beso.

"Kumusta? It's been a long time!" Lolo Rodrego ask. Matagal na silang hindi nagkikita busy kasi sa mga kanya-kanyang business. They're both a workaholic.

"Okay lang. Ito bumabata." Lolo joked.

"Naku! Rodrego! Mahangin ka parin!" Para silang mga teen agers kung mag-asaran. I only see this kind of side of Lolo pag nakikipag-usap ito sa bestfriend nito.

"Oh! Nandito ka pala Chandler apo." Sabi ni Lolo Rodolfo.

"Ah. Opo It's kinda boring at the house po kasi. And I miss you na rin po." I said at nag-mano sa kanya.

"I missed you too ijo. At Oo saktong sakto at nandito ang apo kung so Death isa rin yong matalinong bata I'm sure you'll get along with each other"

Death? So weird. Pangalan pa ba yon? Nakakatakot siguro ito at siguro ay isa itong malaking lalaki. Paanong magkakasundo kami?

"Oh siya! Sige ijo. Puntahan mo nalang ang apo ko siguradong nasa library ang isang yon.

"Okay po." I said at nag-simula ng mag-lakad papuntang library nila. Their house is big. I dunno if it is still a house. It looks like a castle dahil sa laki nito. I already know ang pasikot sikot dito I've been here nong mga 5 pa ako. Lolo always bring me here with him to visit.

I know na may apo si Lolo Rodolfo by never in my entire life I meet him/her. At hindi ko Alam kung babae o lalaki ba ito.

Nang marating ko ang pintuan ng Library ay bigla nalang bumilis ang t***k ng puso ko. Aba't anak ng! Baka nga nakakatakot nga ito, pangalan pa nga lang eh. Paano na kaya yong itsura nito?

"Wews!" Pinag-papawisang binuksan ko ang pinto ng library nila.

Ay Putcha!

Kaya ako nakakapagkamalang bakla dahil dito eh.

Okay easy Chad!

Nag-simula na akong mag-lakad papasok ng silid. Inilibot ko ang paningin ko sa loob ng malaking solid aklatan. Malaki into at may matataas na shelves kung saan malinis na naka-arrange ang mga mamalalaking libro.

May nakita akong isang batang babae nasa nine ata to or ka-edad ko lang. Naka-upo ito sa lamisang nasa gitna ng silid. Nakatalikod ito sa kanya.

W-wait?

Babae?

Di'ba?

What?!

Hindi ito lalaki?

O

Baka naman hindi to si Death?

Oo baka hindi ito.

"Who are you.? And how did you get here?" She asked without glancing at me. Malamang dumaan sa pinto.

Teka? Bat nito Alam na may tao? Eh wala namang ingay akong pumasok dito.

"Ahm. Excuse me where's Death? His lolo is looking for him." Sabi ko at naglakad palapit sa kanya.

"Okay." Sabi nito.

"What?" Takang tanong ko.

"I'm Death. Nice too meet you Onii~chan!" She said as she faced me.

She exposed her sweetest smile. Ang cute nito! Para itong barbie Doll.

Nakasuot ito ng pink na dress tas naka reading eye glasses din ito.

Parang angel. Her face is too innocent.

W-wait?

What?

She's Death?

B-bat ganito ang mukha niya?

Hindi bagay sa kanya ang pangalan niya. Sa mukha nito ni pumatay ata ng lamok ay di nito kaya. Tas ang mukha nito ay sobra talagang innocente. Medyo may pagka chinita ito at may pinkish cheeks.

"Hey. You don't want me to call you onii~chan?" Lumungkot ang mukha nito at nag-pout.

Ang cute nito!

"Of course I want. You will be the cutest sis in the whole word and I'll promise I'll be a good onii~chan." Lumiwanag naman ang mukha nito at ngumiti ng malapad.

"I'll protect you no matter what. Cu'z from now on, you're now my princess." I said as I pat her head.

I dont know but there's something in her. Unang kakilala ko pa lang sa kanya magaan na ang loob ko sa kanya. There's something in her that makes me wanna protect her.

Matagal ko ng gusto mag-karoon ng kapatid na babae maybe hulog siya ng langit.

"Arigato onii~san!" She said as she hugs me.

Nag-kwento lang siya ng mga books na nabasa niya. Ano yong mga favorite books niya, quotes and etc.

Natuwa naman sila lolo ng malamang close na agad kami ni Death.

Hanggang sa umuwi na siya ng Japan. Labis ko yong ikinalungkot dahil para akong nawalan ng totoong kapatid. At naputol din yong communication namin.

And the rest is History.

End of flash black

I promised.

I'll still protect you my princess.

Even if you don't remember me anymore.

----------

~Nam~