22
แขกไม่ได้รับเชิญ
“เธอว่าไงนะ?” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น ร่างสูงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย สายตาจ้องมองเธอไม่กะพริบเหมือนเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ
ลิเดียรีบหันหน้าหนี หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นตระหนก เธอพยายามสงบใจและปรับน้ำเสียงให้สุภาพ “เปล่า!! ก็ถ้าคุณไม่อยากทานอาหารที่ฉันทำงั้น...เดี๋ยวฉันยกเอาไปให้คนอื่นทานก็ได้” เธอพูดเสียงแผ่วเบา ขณะที่เริ่มขยับมือไปที่จานอาหารเพื่อจะยกออก
“ใครบอกว่าฉันไม่กิน?” ไลออนพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“อีกอย่างถ้าเธอยกมาให้ฉัน เธอไม่มีสิทธิ์เอาไปให้คนอื่นต่อเข้าใจไหม?”
“เพราะฉันถือ!!”
ไลออนเหลือบมองจานอาหารที่ลิเดียเพิ่งวางลงตรงหน้า เขาทอดสายตามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือไปจับช้อนอย่างช้า ๆ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเหมือนกำลังจับตามองทุกอารมณ์ของเธอ ลิเดียยืนอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นแรง มือของเธอเย็นเฉียบไปหมด
“ท่าทางเธอแปลก ๆ นะ” ไลออนจ้องหน้าลิเดีย
