20
หน้าไม่อาย
หลังจากที่ลิเดียได้อยู่กับตัวสักพัก หญิงสาวก็ค่อย ๆ ฝืนลุกขึ้นอาบน้ำและแต่งตัวให้เสร็จ เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองจะวูบอยู่ตลอดเวลาเลยจริง ๆ
ร่างกายของเธอในตอนนี้มันทั้งเจ็บปวดและบอบช้ำมากเกินที่จะรับไหว ความอ่อนเพลียถาโถมเข้ามาเป็นระยะ ๆ แต่เธอก็พยายามจะฝืนทำเหมือนไม่เป็นไรแต่ภายในใจมันแหลกสลายไม่มีชิ้นดีเลย
หญิงสาวเดินออกจากห้องนอนที่เงียบสงัด โดยที่ไลออนยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ทั้งบ้านในตอนนี้เงียบมาก ๆ ไม่มีแม่บ้าน ไม่มีลูกน้องของเขาเหมือนตอนที่มาถึงเลย
“คงเป็นเพราะมันเช้ามาก ๆ เลย” ลิเดียเดินสำรวจรอบบ้านอยู่สักพัก เพราะเธอไม่รู้เลยว่าทางไหนคือทางออก ทางไหนคือทางเข้ากันแน่ บ้านไม่ได้หลังใหญ่เท่าที่ฮ่องกงก็จริง แต่มันก็ใหญ่จนเธอเดินผิดเดินถูกเหมือนกัน
จนท้ายที่สุดเธอก็เดินตรงไปถึงที่ประตูรั้วใหญ่ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเปิดประตูรั้วออกไปจากบ้านก
