“กลับกันหมดแล้วหรือจ๊ะ”
พราวฟ้าพูดในขณะที่ยืมชมวิว โดยไม่ได้หันมามอง จึงไม่รู้ว่าคนที่เดินมาหาไม่ใช่คนของเธออย่างที่เธอเข้าใจ
“กลับกันหมดแล้วครับ เหลือแต่ผมยังไม่อยากกลับ”
“คุณ” เธอหันกลับมาหาเขาอย่างตกใจ
“ผมชื่อคิมครับ ไม่เจอกันไม่กี่วันจำชื่อผมไม่ได้แล้วหรือครับ”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจกับท่าทางที่ห่างเหินของเธอ
“คุณจะลืมผม ลืมว่าเราไม่เคยรู้จักกันก็ได้ แต่ผมขอบอกเอาไว้ว่าทุกความทรงจำที่ผมได้เจอคุณที่นั่น เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของผม และผมจะไม่มีวันลืม ไม่ว่าคุณจะคิดยังไงก็ตาม
ส่วนเรื่องที่ผมเป็นดารา ผมขอโทษที่ผมไม่เคยบอกเรื่องนี้กับคุณ เพราะผมไม่คิดว่ามันสำคัญ คิมคนที่คุณเคยรู้จักคือตัวตนที่แท้จริงของผม ไม่มีการปั้นแต่ง ไม่มีการแสดง ไม่มีการสร้างภาพลักษณ์ ทุกการกระทำคือตัวตนที่แท้จริงของผมทั้งหมด รวมถึงทุก ๆ ความรู้สึกที่มีให้คุณ”
หลังจากที่คิมหันต์ขอตัวกลับไปแล้ว พราวฟ้าย
