เธอคือพรหมลิขิตรัก

CHAPTER. 5

‘คนนี้เป็นแฟนพี่ชื่อ ลีน่า เป็นนางแบบสังกัดเดียวกันส่วนนี่พราวฟ้า เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย’

คำพูดของพี่นาวินที่เอ่ยขึ้นหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาสักพักใหญ่ แนะนำหญิงสาวที่เดินควงแขนมาด้วย ซึ่งลีน่า เป็นนางแบบที่มีลักษณะผิว สีแทนสวย ปราดเปรียว ดูทันสมัย แต่งตัวดูดี ถึงแม้จะดูโป๊ไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วสวยสะดุดตา น่ามอง

‘ที่จริงพี่ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรนะ พี่กับฟ้า เราสองคนไม่มีอะไรชัดเจนอยู่แล้ว พี่ต้องการความก้าวหน้าในวงการบันเทิง แต่ฟ้าไม่สนใจ ชวนไปไหนก็ไม่ไปจะอยู่แต่ที่บ้าน ทุกวันนี้พี่ก็ไม่รู้ว่าฟ้ารู้สึกอะไร คิดอะไร ฟ้าเย็นชากับพี่เกินไป ดูแล้วเราคงไปกันไม่รอด แต่ลีน่าทำงานเหมือนพี่ เราเข้าใจกันมากกว่า คบกันถ้ามีข่าวพี่ก็ไม่กลัว ดีซะอีกเพราะมันจะทำให้พี่มีงานมากขึ้น’

คำพูดที่ทำร้ายจิตใจของผู้ชายคนที่เคยสนิท และมีความหวังดีให้ต่อกันตามมายาวเหยียดไม่ได้เว้นวรรคให้ทำความเข้าใจหลังจากที่นางแบบสาวขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ไม่รู้ว่ากลัวพูดไม่ทันหรืออย่างไร ในขณะที่ตนเองไม่ได้ตอบโต้ หรือพูดอะไรสักคำ

พราวฟ้ารู้สึกอึ้งกับสถานการณ์ตอนนี้ ซึ่งมันรวดเร็ว จะว่าผิดหวังหรือผิดคาดก็ไม่ใช่ ทุกอย่างที่พี่นาวินพูดล้วนมีเหตุผลที่เหมาะสม เข้าใจได้ง่ายที่จะยอมรับมัน พราวฟ้าไม่รู้ว่าตนเองขับรถกลับถึงบ้านได้อย่างไร ของที่จะไปซื้อได้ครบหรือไม่ ไม่สามารถรับรู้ได้เลย สมองไม่ทำการชั่วระยะเวลาหนึ่ง อาการตัวชา หูอื้อตาลายยังไม่หายไป อยากร้องไห้น้ำตาก็ไม่ไหล จะว่าไปตนเองไม่ได้ร้องไห้มานานแล้วหรือเรียกได้ว่าไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นมากกว่า เพราะหลังจากที่เสียบิดามารดาไปหลายปีก่อน พราวฟ้าไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าใครอีกเลย จะมีบ้างในบางเวลาที่นึกถึงน้ำตาจะไหลออกมาเงียบ ๆ บางครั้งอยากจะร้องไห้เสียงดัง หรือแสดงอารมณ์ให้เต็มที่อย่าง อิงดาว แต่เป็นเพราะคิดว่าตนเองเป็นพี่ ต้องดูแลน้อง ต้องแสดงความเข้มแข็งให้ทุกคนเห็น ทำให้ต้องพยายามฝืน ไม่ร้องไห้และแสดงถึงความอ่อนแอให้ใครเห็น ประกอบกับมีความรับผิดชอบที่มากขึ้น แม้ภายนอกพยายามแสดงถึงความเข้มแข็ง แต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอต้องแอบร้องไห้เงียบ ๆ ตามลำพังมาตลอด