ตอนที่ 1. รักแดดดีคนเดียว
1172 Words
“เบบี๋!!”
“เบบี๋...ลูกตื่น”
เมื่อคืนกว่าจะข่มตานอนหลับได้นะ...บอกเลยเกือบไม่รอด!!
แม่ง!! แข็งทั้งคืน! ยันเช้า เน้นว่ายันเช้า
“ฮื่อ...แดดดี...เช้าแล้วเหรอ”
ตัวเล็กพูดเสียงงัวเงีย...แพขนตางอนเรียงสวยค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้น ตัวเล็กตัวน้อยบิดขี้เกียจ ทว่า...ลูกครับลืมไปหรือเปล่าตอนนี้หนูนอนอยู่บนตัวพ่อ น้องชายฟนูลูกชายพ่อมันเพิ่งจะสงบ หนูจะมาปลุกมันอีกไม่ได้นะลูก!!
แล้วเมื่อคืนเป็นอีกคืนที่ตัวเล็กทูนหัวของแดดดี หนูเบบี๋ฝันร้าย...ลูกละเมอร้องไห้ตัวสั่น โธ่!!ช่างน่าสงสาร ในฐานะพ่อผู้ประเสริญและแสนดีอย่างกระผม จำเป็นต้องกอดปลอบลูกไว้แนบอกทั้งคืน
ถ้าไม่ใช่เพราะแดดดีหนูคงไม่โดนฝันร้ายคอยตามหลอกหลอน
พูดแล้วเรื่องมันยาว เอาไว้ว่างๆค่อยมาเล่าแล้วกัน วันนี้ต้องรีบส่งเบบี๋ไปโรงเรียนเหมือนทุกวันๆ หน้าที่แดดดีดีเด่นรับส่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ประจำเช้าค่ำ แล้วไหนต้องรีบไปรับไอ้ปืนกับไอ้สไนเปอร์อีก
แม่ง!วุ่นวายฉิบหาย ไอ้เทวาก็เสือกไม่อยู่
ไอ้ปืนน่ะ...พอจะเข้าใจว่ามันมาดูงาน แต่ไอ้สไนเปอร์เนี่ย! มันจะมาทำซากอะไรแล้วยังบอกจะย้ายมาอยู่ไทยสักระยะ!
พอดีความฉิบหายได้มาเยี่ยมเข้าให้ ไอ้น้องเวร!! คิดแล้วกลุ้ม อยากจะบ้าตาย เฮ้อ...ชีวิตไอ้กันต์ ไม่เคยได้สบายกับเขาสินะ
แต่ที่กลุ้มกว่าไอ้น้องชายตัวแสบ...คือจะทำยังไงกับเบบี๋...ร่างนุ่มนิ่มใต้ผ้าห่มตอนนี้ เฮ้อ...ตายกูตายมีหวังเลือดหมดตัวแน่มึงไอ้กันต์!!
หนูโตเป็นสาวแล้วนะคะจะมาน้องดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ บนตัวแดดดีไม่ได้!!
แต่...ไม่สิ...เบบี๋จะโตไม่ได้ เดี๋ยวมีผู้ชายมาจีบ ถ้าเป็นแบบนั้นผมคนนี้ไม่ยอมแน่นอน ลูกข้าใครอย่าแตะ! โน้น!! อายุสักสี่สิบห้าสิบปี ค่อยแฟน! หึ....หึ...จะว่าหวงลูก โอเค ยอมรับหวงมาก หวงที่สุดหวงสุดๆ
“แดดดี...วันนี้หลังเลิกเรียนเบบี๋ขอไปเดินห้างกับแนนนี่นะคะ!” อ้อนแต่เช้าเลยนะลูกหนู...มันเขี้ยวจริงๆ งับแก้มเข้าใจสักทีดีไหม ดูทำหน้าเข้าสิ เอาคางเกยอก ดวงตากลมโตกระพริบตาปลิบๆ แม่ง! อ้อนเก่งฉิบหาย
ว่าแต่ไปเดินห้างเหรอ ไปกับแนนนี่ กัดปากตัวเองอย่างใช้ความคิด โอเคถ้าไปกับแนนนี่ไม่มีปัญหา เพราะแนนนี่เป็นเพื่อนรักที่สนิทรู้ว่าเบบี๋อ่อนต่อโลก เด็กคนนั้นไว้ใจได้ไม่มีทางพาเบบี๋ไปทำอะไรไม่ดี!
อีกอย่างรู้จักกับพ่อแม่แนนนี่มานาน…..แต่อะไรก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดี ต้องให้ลูกน้องคอยดูแลเบบี๋อยู่ห่างๆ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับแก้วตาดวงใจคนนี้ ผมคงไม่อาจมีชีวิตอยู่บนโลกต่อได้
เหอะ!! พูดซะตัวเองเป็นพระเอกละครหลังข่าว หึ...หึ...พระเอกละครหลังข่าวเหรอจะหล่อจะแสนดีเท่า ‘ปรวิชญ์’ คนเชี้ยอะไรหล่อฉิบ!!
“ได้สิคะ...แต่...เบบี๋ห้ามกลับค่ำๆ มืดๆ เรายังเด็กแล้วอย่าเข้าใกล้ผู้ชาย เข้าใจไหม!” ผมเอามือลูบหัวคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนตัวขยับตัวดุ๊กดิ๊กๆ เฮ้อ...เบบี๋จะรู้มั้ยว่าตอนนี้แดดดี! ของเบบี๋ทรมานแค่ไหน! ไอ้เหี้ยนี่ก็เสือกไวต่อความรู้สึก นั่นมันน้องสาวมึงไอ้ควาย!! ด่าตัวเองนี่แหละไม่ได้ด่าคนอื่น!
พรึ่บ!!!
“เชี้ย!!”
“แม่ง! มึงเอ๊ย!!”
“แดดดีเห็นเสื้อเบบี๋มั้ย?”
“มะ...เห็นลูก”
“ใหญ่...ฉิบหาย!”
“ขะ...ขาว…. อมชมพู!” สัดเจอแบบนี้ทีไรเลือดกำเดาไหลทุกทีสิน่า ไอ้เหี้ยกันต์ ลูกมึงนะมึงคิดอะไรของมึง ไอ้ห่าเลือดบ้านี่ก็ไม่หยุดไหลสักที กูจะเป็นลม!!
“เบบี๋จำได้! ว่าเมื่อคืนเบบี๋ใส่สีม่วง” ยังจะมาทำหน้าสงสัยบเดี๋ยวพ่อดูดจ๊วบเข้าให้ ดูท่าน่าจะอร่อย
ไม่ได้ใส่สีชมพู! แม่คุณ!! นมลูกกับหน้าพ่อ โอเคอีกนิดเดียวจะแนบหน้ากูอยู่แล้ว
เดี๋ยวพ่องับ...เข้าให้คงจะแข็งสู้ปากฉิบ!!!
“แดดดีเป็นอะไร? ทำไมเลือดไหล!” เบบี๋หยิบเสื้อนอนที่อยู่บนหัวเตียงมาใส่ แล้วจ้องหน้าผมอยากสงสัย
ไม่ต้องตกใจครับลูก ให้แดดดีตกใจคนเดียวพอ ที่จริงควรชินแต่...ก็นะผู้ชายนะเว้ย นมอยู๋ตรงหน้าใครแม่ง!มันจะไม่แข็ง!
เรื่องมันเป็นแบบนี้ เบบี๋บอกคันหลังแล้วจู่ๆลุกพรวดถอดเสื้อ….ไอ้เราจะอ้าปากบอกว่าทำแบบนั้นไม่ได้ สัดกูดันอ้าปากค้างซะเอง
บอกเลยถึงจะยังเด็กแต่ลูกผมเนื้อ นม ไข่ โปรตีนเยอะ หึ….แล้วที่สำคัญแม่ง!! นมโคตรสวย!!
สวยแบบไม่เคยเห็นนมใครสวยแบบนี้มาก่อน จะว่าทะลึ่งก็ได้อันนี้ไม่เถียง! เพราะทะลึ่งจริง มันไม่ใช่นิสัย นี่แหละสันดานไอ้กันต์!
...แบบนี้แหละคนมันหล่อสาวเยอะเป็นเรื่องปกติ แต่เห็นแบบนี้ไม่ได้กินซุ่มสี่ซุ่มห้านะ ต้องเลือดเกรดกันหน่อย!
ถ้าไม่ใช่พวกไฮโซ ดารา นางแบบ หึ..อย่างหวังจะได้กินมังกรทองลูกพ่อ..
“แดดดีไม่เป็นอะไรคะ...แต่เบบี๋จำที่แดดดีบอกได้ใช่มั้ย”
“ค่ะ..เบบี๋จำได้!” รอยยิ้มหวานๆ ดวงตากลมโตที่เปล่งประกายของเบบี๋ทำให้ผมมีแรงกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
“ถ้าไม่ใช่แดดดี...คนนี้!” นิ้วเรียวจิ้มที่แก้ม
“เบ...บี๋..จะไม่อาบน้ำด้วย!”
“จะไม่นอนอยู่บนตัว! จะไม่ถอดเสื้อค่ะ!” เธอพูดอย่างใสซื่อ เด็กอะไรน่าเอา....เอ้ย!ไม่ใช่น่ารัก ขี้อ้อน แม่ง! ก็บอกว่าลูกไง ลูก!! ไอ้เวร!! กูด่าตัวเองครับ คนอื่นอย่างร้อนตัว!
“ดีมากครับ ลูกรักของแดดดี!!” เบบี๋จุ๊บปากพร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวา เราทำแบบนี้กันทุกวัน เน้น!ว่าทุกวัน! ทุกวัน!จริงๆ
“แต่เบบี๋สงสัยอยู่อย่างหนึ่ง?” สงสัยอีกแล้วลูกกู สงสัยเก่ง!
“อะไรคะ?” ผมเอามือลูบหัวเบบี๋ที่เอาคางเกยอกจ้องหน้าอย่างเด็กขี้สงสัย แต่พูดก็พูดเถอะโคตรปวดเลยก็นะเบบี๋เล่นไม่อยู่นิ่งแบบนี้! แต่เพื่อลูก!!ต้องอดทน!!
“ทำไมเบบี๋ทำแบบนี้กับ ปะป๋า กับพี่เปอร์ไม่ได้” เฮ้อแล้วจะตอบไงดีทีนี้
“ก็เบบี๋รักปะป๋ากับพี่เปอร์เหมือนกันนะ?” ตีตูดสักทีดีไหม
“รักเหมือนกัน?” ผมจ้องหน้าเธอ แสดงสีหน้าไม่พอใจ ได้ไงจะมาบอกรักคนอื่นต่อหน้าแดดดีได้ไง ยอมไม่ได้เด็ดขาด!
- Writer
