Lumipas ang dalawang linggo at naging casual lamang ang dalawa sa isa’t-isa, ngunit ramdam ni Aira ang panakanang tingin ni Pietro palagi sa kan’ya na nagsasanhi ng iba’t-ibang tingin ng ilang katrabaho nila. Hinayaan niya ang mga ito, ngunit hindi maiwasan na maging tensyunado siya kagaya na lang ngayon na kahit na may nagsasalita sa unahan ay nakatingin ito sa kan’ya.
“Ang init ng titig sa’yo ni Mr. Valencia,” bulong ng katabi niya’ng babae.
“Huwag mo ‘yang pansinin,” sagot niya rito at nag-concentrate. Ilang sandal pa ay napatingin siya rito at nahuli niya itong ngumisi sa kan’ya. Tiningnan niya ito ng masama at muling bumaling sa speaker.
Humagikgik ang katabi. “Nakakakilig kasi. Kung ako ang tititigan n’yan baka hindi ko kayanin.”
Aira shook her head. Ano bang nakain ni Pietro at
