“Karen? Why are you here?”
Tumaas ang kilay ng naturan at lumakad papalapit kay Pietro. Nawala naman ang kunot noo ng binata at huminga ng malalim. Ang buong akala niya ay magpapahinga ito dahil matagal ang flight from America.
“Why? Nakaistorbo ba ako sa’yo?”
“Hindi naman. Hindi ka ba napagod sa flight. Mukhang hindi ka nga nagbihis papunta rito. P’wede namang ako ang pumunta sa’yo bukas.”
Karen rolled her eyes and hugged him. Gumuhit sa labi niya ang ngiti, ibang ngiti na hindi nakikita ng fans niya. It was a smile of relief and joy.
She cut the hug and stepped back a little.
“I miss you too. How are you? Parang ang dami mong iniisip. Nag-behave ka ba when I was not around?” Umupo ito sa sofa at pinag-krus ang binti. Inalis ni Karen ang kan’yang sunglasses at doon lang nakita ni Pi
