ร่างฉันชาวาบและพูดอะไรไม่ออก นัยน์ตาสีอำพันของเราทั้งคู่สบกันนิ่ง ฉันถึงได้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันเป็นเรื่องจริงไม่ได้โกหก ความรู้สึกแสบร้อนพลุ่งพล่านบริเวณอกกำลังแผดเผาให้ฉันค่อยๆ มอดไหม้อย่างช้าๆ
“อย่ามาล้อเล่นนะ” ฉันพูดด้วยริมฝีปากสั่นพร่ามองหน้าเขาเพื่อขอร้อง โกหกก็ยังดี เรื่องนี้นายแค่แกล้งฉันเล่นใช่มั้ย? พูดสิ...
แหมะ
เสียงหยาดน้ำตาแห่งความอ่อนแอหยดลงกับฝ่ามือที่กำลังสั่นพร่า ฉันไม่กล้าที่จะซักไซ้เรื่องราวทั้งหมด
ฉันกลัว...
กลัวว่ามันจะเป็นแบบที่ฉันคิด...
ตั้งแต่แรกเขาไม่ได้ทำเพื่อฉัน เขาไม่ได้เข้าหาเพราะตัวฉันแต่เป็นเพราะคนอื่น ฉันแค่นหัวเราะทั้งน้ำตา ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ลัลนาก็เอาชนะฉันได้เสมอ
ไม่ว่าคนๆ นั้นจะเป็นแทนกายหรือทีสิต เธอก็เอาชนะฉันได้เสมอ
“กาย” ฉันกระตุ้นเขาอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันกำลังอ่อนแอ เรี่ยวแรงที่มีสูญหายไปกับอากาศ ลมหาย
