เสียงจุดดอกไม้ไฟฉลองดังขึ้นจากภายนอกไม่ขาดสายพร้อมกับเสียงของสวีเสียนองครักษ์คนสนิทที่ตอนนี้กลายมาเป็นคนขับรถม้าเอ่ยทูลมู่หรงเจี่ยนเมื่อถึงสถานที่จัดงาน
“ท่านอ๋อง ถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
มู่หรงเจี่ยนตอบรับในลำคอตาส่อประกายล้ำลึกพร้อมมองหน้าหลี่ซวงเจี้ยง เขาหอบหายใจเล็กน้อยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายตะลึงอยู่นานก็ประคองจูบนางอีกครั้ง
เพียงแต่คราวนี้เขาค่อย ๆ ไล้เลียริมฝีปากนางอย่างละเมียดละไม
ลิ้นเกี่ยวตวัดไปมาฉกชิมน้ำหวานของนางอย่างกระหาย ประคองจูบละมุนละม่อมซ้ำแล้วซ้ำเล่าช่างขัดมือของเขาที่ปัดป่ายลูบคลำไปทั่วร่างกายนางอย่างรุกล้ำ
หลี่ซวงเจี้ยงในใจนึกอยากถามเขาอย่างจริงจังสักคราว่าเหตุใดจึงชอบบีบเคล้นสะโพกนางนัก ยามมู่หรงเจี่ยนที่ผละออกธารใสไหลยืดจากปากทั้งสอง เขาเพ่งพิศมองนางอยู่อย่างนั้นไม่รู้เบื่อแล้วบรรจงจูบใหม่อีก
ทั้งที่ตลอดทางหลี่ซวงเจี้ยงถูกเขาจูบครั้งแล้วครั้งเล่าจนปากและลิ้นของนางชาไ
