บนโต๊ะหนังสือของมู่หรงเจี่ยนมีตุ๊กตาไม้สลักชายหญิงคู่หนึ่งวางไว้อยู่ มู่หรงเจี่ยนหยิบมันขึ้นมาลูบไล้ไปมาอยู่นานแล้วก็วางตุ๊กตานั้นลงไว้ที่เดิม เพราะในหัวคิดถึงแต่เรื่องหลังจากที่ได้รู้ว่าความจริงบางอย่างเกี่ยวกับหลี่ซวงเจี้ยง และเรื่องระหว่างนางและมู่หรงชวี่เคยมีความหลังตั้งแต่เมื่อเดือนก่อนเขาก็ไม่กล้าไปสู้หน้านางเสียอย่างนั้น
หากยามนั้นนางกล้าเอ่ยวาจาว่าต้องการกลับไปอยู่กับมู่หรงชวี่ตัวเขาจะทนฟังได้อย่างไร…
เขากลับจวนมาเป็นเวลาสามวันแต่ยังไม่คิดจะไปที่เรือนของ หลี่ซวงเจี้ยงแต่อย่างใด
อย่างเช่นวันนี้เขาก็ไปที่คุกวังหลังเสียก่อนแต่หลังจากนั้นตัวเขาต้องกลับมาจวนด้วยความรู้สึกมัวหม่นวูบโหวงในอกจากการที่ต้องรับรู้ความจริงที่ไม่เคยคิดมาก่อน
ยามนี้มู่หรงเจี่ยนตัดสินใจที่จะทำบางอย่างจึงเรียกสวีกงกงเข้ามาแล้วสั่งเสียงราบเรียบดังเช่นเคย “ให้เด็กไปเรียกตัวหลี่ซวงเจี้ยงมานี่”
รอไม่กี่อึดใจหลี
