หลี่ซวงเจี้ยงตื่นขึ้นมาบนเตียงของตนก็พบกับความว่างเปล่า มู่หรงเจี่ยนเสร็จกิจเรื่องอย่างว่าก็ออกไปแล้วตั้งแต่เช้าดั่งที่เคย นางบิดตัวเล็กน้อยแล้วลุกประคองเอวที่ปวดร้าวไปยังห้องอาบน้ำ
ลวี่ซานกับเถาอีต่างทำงานกันอย่างรอบคอบ ด้วยรู้ว่าหลี่ซวง-เจี้ยงต้องพบเจอศึกหนักเมื่อคืนจึงตระเตรียมน้ำร้อนเอาไว้เต็มอ่างอาบน้ำพร้อมทั้งโรยด้วยกลีบดอกเหมยกุ้ยและสมุนไพรอื่น ๆ เพื่อคลายความเมื่อยล้า
หลี่ซวงเจี้ยงไม่ชอบให้ผู้ใดปรนนิบัติยามอาบน้ำแต่งตัวจึงปลดชุดแล้วแช่ตัวกวักน้ำลูบไล้ผิวพรรณขาวสะอาดที่ถูกชโลมด้วยร่องรอยที่มู่หรงเจี่ยนฝากไว้
นางหวนคิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดงก่ำเล็กน้อย เขาบอกนางว่าที่ลงโทษเพราะนางละเลยตน หลี่ซวงเจี้ยงเป็นคนมีเลือดเนื้อและความรู้สึกได้ยินเขาพูดเช่นนั้นแล้วใจนางย่อมสั่นไหว หากไม่นับเรื่องอารมณ์ขึ้นลงของเขาที่ยากนักที่จะเดาออก ช่วงเวลาที่อยู่ร่วมกับ มู่หรงเจี่ยนเขาใส่ใจนางอย่างด
