เหม็นขี้หน้า
1030 Words
“เปล่าครับ” ไม่คิดว่างั้นนะ ทั้งน้ำเสียงและหน้าตามันตรงกันข้ามกับคำว่า ‘เปล่า’
“แล้วมาห้ามทำไมคะ” ฉันจงใจสอดนิ้วเข้าไปในเรือนผมสีบลอนด์นุ่มลื่น แล้วรั้งต้นคอเขาลงจนจมูกของเราเฉียดกันไปมา “ทีพี่สิงห์ทำเนตรยังไม่เคยเดือดร้อนเลย”
ถ้าให้ไล่วีรกรรมที่เขาเคยทำล่ะก็ พูดทั้งวันก็ไม่หมดมันเยอะจนขี้เกียจจะจดจำ! แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคืนนี้ฉันไม่ได้ทำเพราะประชดประชันผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนี้หรอก ก็บอกแล้วว่ามันเป็น ‘วิถีของเนตร’ ที่บังเอิญเขาอยากมีส่วนร่วมในเกมก็เท่านั้น
“มันไม่เหมือนกันหรอก พี่สิงห์เป็นผู้ชายทำเรื่องแบบนี้ถือว่าปกติ แต่น้องเนตรเป็นผู้หญิงทำแบบนี้…เขาเรียกว่าอะไรนะ?” มุมปากผู้พูดกระตุกขึ้นอย่างร้ายกาจ เขาไม่ด่าออกมาตรง ๆ แต่พูดให้ฉันคิดเอง หึ...คิดว่าแคร์?
“เรียกว่า เสมอภาค กันไงคะ” ฉันเหยียดยิ้มใส่อย่างเกลียดชัง ทำไมสิ่งที่ผู้ชายทำได้ ผู้หญิงจะทำไม่ได้...? ฉันไม่สนหรอกว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมอะไรยังไง ในเมื่อเขาทำได้ฉันก็ทำได้เช่นกัน!
“ไม่จริงหรอกครับ น้องเนตรเป็นคนที่ไม่มีความยุติธรรม” พี่สิงห์ใช้ข้อมือทั้งสองข้างรั้งสะโพกฉันเข้าหาจนแทบชิด แรงมหาศาลที่หน่วงเหนี่ยวไว้ทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้เลย ไม่ชอบเลยเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองถูกควบคุม ร่างกายเลยมีปฏิกิริยาต่อต้านอัตโนมัติ ฉันขืนตัวไว้สุดฤทธิ์เมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่น ๆ ปัดเฉียดแถวริมใบหู “ง่ายกับทุกคนยกเว้น ‘ผัว’ แบบนี้เรียกเสมอภาคเหรอครับน้องเนตร”
คำกระซิบแผ่วเบาราวมีดที่กรีดแทบเข้าไปในใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเขาก็ยังเป็นผู้ชายที่หยาบคายและน่ารังเกียจ! บอกแล้วว่าฉันน่ะรักอิสระเป็นที่สุด เขารู้ว่าไม่ชอบให้ใช้สรรพนามที่แสดงว่าเป็นเจ้าของแบบนั้น แต่ก็ยังพูดมันออกมา
นั่นแหละอ่านไม่ผิดหรอก พี่สิงห์เป็นสามีของฉันเอง!
“เฮ้ออ ก็คนที่เรียกตัวเองว่า ‘ผัว’ มันแต่ไม่มุดหัวอยู่รูไหนก็ไม่รู้ เนตรเลยไปง่ายกับอื่นไงคะ”
“น้องเนตร” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้าแสดงถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
แต่ใครจะสน ฉันเบื่อที่จะเชือดเฉือนด้วยเต็มที เลยใช้จังหวะที่เขากำลังโกรธผลักอกเบา ๆ เพื่อดันตัวออกจากร่างกายที่แข็งแกร่ง ก็แค่สามีในนาม...พี่สิงห์ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันเลยสักนิด!
ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะด้วยอารมณ์ดีนิด ๆ ที่สามารถปั่นหัวเขาได้สำเร็จ พี่สิงห์ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่น้ำเสียงและการกระทำของเขามันช่างตรงกันข้าม ผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงไม่เลือกคนนั้นกำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่กำราบฉันไม่สำเร็จ
ทันทีที่เดินมาถึงยังไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไรกับใคร เสียงทุ้มต่ำจากทางด้านหลังก็ดังขึ้น “รบกวนหยิบกระเป๋าน้องเนตรให้หน่อยครับ ผัวมารับกลับบ้าน”
เพื่อนทั้งสองคนของฉันทำหน้าเหวอเหมือนเห็นผี โถ่เอ้ย! หมดกัน อีพี่สิงห์ประกาศซะดังลั่นแข่งกับเสียงเพลงซะขนาดนั้น ใครจะกล้าเข้ามายุ่งกับฉันอีกเนี่ย เขาแค่สามีในนาม...ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันเลยสักนิด!
แน่นอนว่ามันเกิดขึ้นจากความไม่เต็มใจ แต่เพราะฉันชอบความท้าทายไงล่ะ เราเกลียดกันแต่ก็ต้องอยู่ด้วยกันทุกวัน จึงมีข้อตกลงเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเฉพาะเรื่องการก้าวก่ายความเป็นส่วนตัว ความจริงเรื่องมันก็ดำเนินไปด้วยดี ราบเรียบและเฉยเมย จนกระทั้งอีพี่สิงห์มันเกิดบ้าอะไรไม่รู้ ตามเฝ้าตามหวงจนน่ารำคาญนี่มันผิดข้อสัญญาที่เคยบอกไว้เมื่อตอนต้นชัด ๆ
ฉันจะย้อนให้ฟังว่าเรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากตรงไหน............
สองเดือนก่อน.....
"ตื่นได้แล้วยัยเนตร"
เสียงเอือม ๆ ของหญิงสูงวัยคนหนึ่งดังเข้ามาในโสตประสาท ช่างไม่ถูกจังหวะเอาเสียเลย เวลานี้ไม่อยากได้ยินอะไรแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเอง เพราะเมื่อคืนกลับเกือบเช้ากว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสี่ และตอนนี้ไม่อยากถูกใครรบกวนทั้งนั้นเลยมุดหัวเข้าไปใต้หมอนทั้งที่ยังหลับตาอยู่
"แม่บอกให้ตื่นไง! จะนอนไปถึงไหนนี่มันบ่ายโมงแล้วนะยัยตัวดี" แม้ไม่อยากจะได้ยิน แต่น้ำเสียงที่เกี้ยวกราดนั่น ก็แทรกผ่านหูเข้ามาอยู่
“อย่ากวนน่าแม่ เนตรจะนอนน”
“ไม่ให้นอนแล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้ แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย” หมอนที่ปิดหน้าฉันอยู่ถูกดึงออกอย่างแรง แสงจากหน้าต่างส่องสว่างเข้ามาเนื่องจากแม่มาเปิดผ้าม่านขึ้น มันแยงเข้าตาจนน่ารำคาญ “ลุกขึ้นเร็ว ๆ”
“ไว้ค่อยคุยได้ไม่ได้เหรอ เนตรง่วงง”
“ไม่ได้” หลังจบประโยคนั้น ฉันก็รู้สึกว่าร่างกายถูกดึงขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง แต่เพราะง่วงมากจริง ๆ ตัวเลยง่อนแง่นไปมาไร้เรี่ยวแรงไปหมด แม่เลยนั่งลงแล้วจับฉันไว้ไม่ให้ร่างกายไหลลงไปกองบนเตียงอีกครั้ง
“ฮึ่มม จริง ๆ เลย เราเนี่ย ดูผมดูเผ้าสิ จะเปลี่ยนเจ็ดวันเจ็ดสีเลยหรือไง ทำอะไรให้เหมือนคนอื่นเขาบ้างเถอะลูก”
“…..” เหมือนฉันกำลังโดนบ่นเรื่องสีผม...อ่อ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่แม่ชอบพูด เพราะฉันน่ะเปลี่ยนสีผมทุกวันเลย เดี๋ยวนี้มันมีแว็กซ์เปลี่ยนสี ราคาก็ไม่แพง ฉันเลยชอบซื้อมาเปลี่ยนเล่น
น่าเบื่อออกจะตายไปถ้าทนเห็นสีเดียวบนหัวไปตลอดเจ็ดวัน!
- Writer
