ชึ้บ!
ฉันใช้ศอกกระทุ้งไปด้านหลังแรง ๆ จนเขาหยุดการกระทำแล้วเงยหน้ามามองด้วยดวงตาที่เริ่มเยิ้มหน่อย ๆ น่าเกลียดที่สุดหลอกเต๊าะฉันไม่พอ ยังหลอกให้พูดอีกด้วยฉันอาศัยจังหวะนี้รีบลุกขึ้นแล้วจ้องเขาตอบอย่างไม่พอใจกับวิธีง้อที่ออกแนวบ้ากาม!
ถ้าฉันออกปากไล่ก็เหมือนกับยอมรับว่า ‘หายโกรธ’ แล้ว เลยคิดจะออกไปเองทั้งที่นี่เป็นห้องฉันแท้ ๆ แถมผมก็ยังไม่แห้งดีด้วย แต่ก็คงดีกว่าอยู่ใกล้สิงห์ร้ายแบบเขาแต่ทันทีที่สะตัวก้าวเท้าออกเดิน คนด้านหลังก็คว้าข้อมือดึงตัวฉันเข้าไปในอ้อมกอด
“ตกลงคือยังไม่หาย...” พี่สิงห์แนบศีรษะลงที่ข้างแก้มก่อนจะพูดต่อ “งั้นพี่จะง้อจนน้องเนตรหมดแรง อย่ามาโทษกันทีหลังนะครับ”
ปลายจมูกคมฝังลงทันทีหลังจบคำพูด ฉันเอี้ยวไหล่ขึ้นขณะที่แกะมือหนาเหนียวหนึบออกจากเอว เขารัดไว้แน่นเหมือนกลัวว่าฉันจะหายไปอากาศถ้าหากปล่อยอ้อมกอดออก เมื่อไม่เป็นผลเลยเลื่อนมือขึ้นมาดันใบหน้าให้ออกห่างจากต้นคอ คน
