“ทำไมน้ารัตน์ถึงมากะทันหันนักล่ะคะ เมื่อสาย ๆ ก็เพิ่งจะส่งแม่ครัวมาเอง” ฉันเอ่ยถามขณะที่นั่งพักเหนื่อยอยู่ที่ขอบเตียงนอนของพี่สิงห์
“ป้ากุลมาเหรอ?” เขาถามกลับเหมือนไม่รู้เรื่องมาก่อนว่าหญิงสูงวัยจะเข้ามาวันนี้ เจ้าของห้องเดินขมวดคิ้วมาหยุดยืนกอดอกพิงโต๊ะวางของที่อยู่ตรงข้างกับปลายเตียง
“ค่ะ มาทำกับข้าวไว้ให้” แสดงว่าพี่สิงห์เดินขึ้นมาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีอาหารวางรออยู่บนโต๊ะ งั้นเขาคงยังไม่ได้กินอะไรเลยสินะ
ฉันกวาดสายตาไล่มองผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง เขาอยู่ในชุดใหม่ที่ดูดีแต่ใบหน้าดูอิดโรยเหมือนเพิ่งผ่านศึกสงครามมา นั่นเป็นเพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้เขายังไม่ได้นอนเลย และคงอีกนานกว่าจะได้พักผ่อน ถ้าเป็นฉันล่ะก็ น็อคไปตั้งแต่ช่วงสาย ๆ แล้ว
“แล้วน้องเนตรได้ทำอะไรผิดสังเกตรึเปล่าล่ะครับ” พอนึกย้อนกลับไปดู ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรให้น่าสงสัยนะ มีแต่ป้านั่นแหละ พูดเออออห่อหมกไปคนเดียว
“ไม่น
