ซึ่งยัยนั่นเดินตรงมาทางนี้พอดีเพราะเป็นทางผ่านเดินเข้าไปด้านใน และทัชชาก็เหลือบมาทางเรา สีหน้าของนางดูตกใจไม่คาดคิดว่าจะเจอพี่สิงห์ที่นี่ แต่ฉันว่านางแอ๊บ!
“อ่าว พี่สิงห์....มาทานข้าวเหรอคะ บังเอิญจัง” หล่อนถือกล่องสเต็กเดินเข้ามาทักทายเขาอย่างสนิทสนม
“ช่าชอบมาทานข้าวที่นี่ด้วยเหรอครับ” พี่สิงห์เอ่ยทักทายพร้อมเชื้อเขิญให้ทัชชานั่งลงเก้าอี้ตัวข้าง ๆ ที่ว่างอยู่ แน่นอนว่าหล่อนไม่ปฏิเสธ! รีบนั่งลงด้วยรอยยิ้มที่ฉีกกว้าง
“เอ๊ เธอ....ดูคุ้นจัง ๆ เราอยู่หมู่บ้านเดียวกันรึเปล่าคะ?” ฉันแทบจะเบะปากทันทีที่ได้ยินคำเอ่ยทัก แหมมม คุ้นสิจ้ะหล่อน อยู่บ้านห่างไปสองหลังเอง แกล้งทำเป็นไม่รู้จักได้เนียนมาก ความตอแหลนี้ไม่มีอะไรมาเปรียบเปรยได้
“ค่ะ ไหน ๆ ก็นั่งแล้ว ทานด้วยกันสิคะ” คนถูกชวนมองฉันด้วยสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจนัก แต่พี่สิงห์คงไม่เห็นหรอก เพราะมัวแต่เคี้ยวน้ำแข็งแก้เผ็ด
“ช่าไม่ค่อยถนัดอาหารแบบนี้
