ฉันไม่รู้ว่าพี่สิงห์จะตอบยังไง แต่มีแววว่าเราอาจได้ไปพร้อมกันสามคน มันไม่อยู่ในแพลนเพราะยังมีของที่อยากซื้ออีกและคงไม่ขอปลีกตัวออกมาคนเดียวแน่ ดังนั้นต้องขจัดปลิงออกไปก่อน
“อะ โอ้ยยยย ปวดท้อง” ฉันร้องอวดครวญก่อนที่พี่สิงห์จะทันได้ตอบคำขอ ปากก็ร้องไปมือก็ถูกยกมากุมไว้ที่ท้องด้วยเพื่อให้สมบทบาท หน้าตาที่เริ่มบิดเบี้ยวและตัวที่งองุ้มเข้าหากันทำให้พี่สิงห์รีบเดินมาดูด้วยสีหน้าตกใจ
“ปวดมากรึเปล่าครับน้องเนตร ไหวไหม?” การที่เขาเข้ามาห่วงใยใส่ใจฉัน ทำให้ยัยทัชชานั่งหน้าตึงบอกบุญไม่รับ พี่สิงห์ย่อตัวลงนั่งยอง ๆ แล้วใช้มือจับรวบเส้นผมไว้เพื่อมองสีหน้าที่เจ็บปวดเหมือนใกล้ขาดใจตาย
“ปวดท้องมากเลยค่ะ สงสัยจะกินเผ็ดมากเกินไป” ฉันอ้อนพี่สิงห์โดยไม่สนทัชชาที่กำลังมองมาอย่างเคืองแค้น ผู้ชายข้างตัวดูเหมือนจะไม่สนใจนางเช่นกัน เพราะเขามัวแต่กังวลเรื่องฉันจนคิ้วขมวดติดกันเป็นโบว์แล้ว
แอบสะใจที่ตอนนี้ชะนีทั
