“ไม่ดื้อ ไม่เอา” เสียงเล็ก ๆ บ่นงุ้งงิ้งเหมือนแมวร้อง ร่างกายก็ดิ้นขลุกไปมาไม่รู้หรือไงว่ามันยิ่งเพิ่มความเสียดสีเข้าไปอีก ผมเลยบดเบียดร่างกายลงไปโดยใช้แขนทั้งสองข้างยันไว้ข้างศีรษะเธอเพื่อถ่ายน้ำหนัก
“ดื้อสิ น้องเนตรดื้อมาก พาผู้ชายมาสิบคน” ริมฝีปากผมคลอเคลียอยู่ที่แก้มเนียนใส กลิ่นหอมอ่อน ๆ ผสมแอลกอฮอลกระตุ้นอารมณ์ดีชะมัด หึ...คอยดูเถอะผมจะลงโทษเธอทั้งคืนข้อหาที่กล้าหยามหน้าพี่สิงห์!
“ไม่เอา ปล่อยย”
“พี่สิงห์จะลงโทษ สิบคน งั้นทำสิบรอย ดีไหม?”
เป็นคำถามที่ไม่คิดรอคำตอบ....
ผมกวาดตามองความขาวเนียนไร้รอยใด ๆ บนช่วงคอที่เจ้าตัวเอียงไปอีกด้านเพื่อเปิดรับสัมผัสจากการรุกราน เลยซุกไซร้จมูกลงไปอย่างแผ่วเบาสูดความหอมอ่อน ๆ ที่เคลือบด้วยวิสกี้กลิ่นแรง จนเริ่มวิงเวียนไม่แน่ใจว่าเมาเธอหรือเมากลิ่นเหล้า ที่รู้ ๆ คือทุกอย่างที่กำลังสัมผัสกระตุ้นอารมณ์ให้เตลิดไปไกลจนเกินจะกู่กลับ
ริมฝีปากหนาขบลงเบ
