ฉันเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าพร้อมจะเดินทางแล้ว คนถูกมองเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันเมื่อเขากวาดสายตาสำรวจต้นคอฉัน หึ...ปกปิดมาอย่างดี ไม่มีร่องรอยให้เห็นหรอก พี่สิงห์ก้มหน้าลงมองสมารท์โฟนอีกครั้ง ไม่อยากละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวเลยไม่เห็นว่าเขากำลังคุยแชทกับสาวหรือว่าเช็คงานกันแน่
“จะไปได้ยังคะ” ไม่เห็นว่ามีทีท่าจะลุกขึ้นสักทีเลยเอ่ยทัก เพราะยืนจนเริ่มจะเมื่อยละ
“แปบนะครับ ขอตอบแชทน้องก้อยก่อน” พี่สิงห์ตอบโดยที่ไม่หันมามองฉันด้วยซ้ำ! น้องก้อยเหรอ...? นี่ใช่เรื่องที่ต้องมายืนรอความไร้สาระของเขาไหม!
ฉันไม่ชอบรอ จะไปก็ต้องเดี๋ยวนี้เลย
หมับ!
สมาร์ทโฟนสีดำเกลี้ยงถูกคว้ามาไว้ในมือ ฉันเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อเห็นบทสนทนาชวนอ้วกที่ฝ่ายตรงข้ามพิมพ์มาอ่อย ดูก็รู้มาแนวนี้ไม่ได้กินพี่สิงห์หรอก ฉันเลยช่วยสงเคราะห์ให้นางรู้ตัวไว ๆ
‘ขอตัวก่อนนะครับ เมียรออยู่’
พิมพ์เสร็จฉัน
