ฉันมองไปทางโต๊ะพี่สิงห์อีกครั้ง เห็นนัดภพกลับมานั่งที่จุดเดิม มันต้องมีอะไรระหว่างสองคนนี้แน่ ๆ ฉันอยากเตือนให้เพื่อนระวังอย่าไปเล่นกับไฟ ผู้ชายแก๊งนั้นร้ายยิ่งกว่าปีศาจ แต่ทว่าเพื่อนของฉันเองก็มีนิสัยที่ไม่เหมือนใคร เห็นนางแบ๊ว ๆ แบบนี้ แต่หากได้ลองเห็นร่างจริงของมันดูสักครั้ง เชื่อเถอะว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องกลัวจนหัวหด อีรุ้งเลยไม่เคยแสดงความป่าเถื่อนออกให้ใครเห็น....ยกเว้นแค่ตอนเมา
“มา ๆ ดื่มกันต่อ คืนนี้ยังอีกยาววววว” พูดจบสายรุ้งก็ยกแก้วขึ้นมาพร้อมชน แต่โดนเอริเบรกซะก่อน
“ยาวบ้าอะไร อีเนตรมันจะกลับละ”
“อ่าวเห้ย รีบกลับไปไหน เพิ่งห้าทุ่มกว่าเองนะอีเนตร” อีกห้านาทีเที่ยงคืนเหอะ! เพราะมันดึกแล้วไงเลยต้องรีบ สายรุ้งทำหน้าง้ำหน้างอใส่ ไม่พอใจเรื่องที่ฉันจะกลับ
“ไว้นัดกันใหม่ก็ได้ แต่วันนี้ต้องกลับแล้วว่ะพวกแกก็อย่าเมามากโดยเฉพาะแกอ่ะนังรุ้ง ขับรถไปส่งเอริด้วย เข้าใจ?” เอริก็เหมือนกัน
