ทำได้มากกว่าที่คิด

1066 Words

สายรุ้ง: อีเนตรรรรรรรรร สายรุ้ง: อีเดาะ! เงียบอีก ตกลงกี่โมงยะ สายรุ้ง: นังเมือกหอยขม ตกลงไปไม่ไป! นังคนนี้ไม่รู้จักคำว่ารอเลยหรือไงใจร้อนเป็นที่หนึ่ง แต่ก็นี่แหละนิสัยของสายรุ้งแม้ภายนอกจะดูบ๊องแบ๊ว แต่จริง ๆ แล้วนางซ่อนความห้าวและก้าวร้าวไว้ไม่ให้ใครเห็น...ยกเว้นตอนเมา ฉัน: ไปแน่นอน สองทุ่มเจอกัน สายรุ้ง: โอ้ยยยยย กว่าจะตอบบ ทำอะไรอยู่คะคุ๊ณณณณ ฉัน: ธุระนิดหน่อย ช่วงนี้ยุ่ง ๆ น่ะ แต่เรื่องเที่ยวไว้ใจได้ เนตรไปซำเหมอออออ เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่ากำลังจะแต่งงาน โดยเฉพาะเพื่อน ๆ กลุ่มเที่ยว อย่างที่รู้กันนั่นแหละว่าไม่ชอบการผูกมัด ไม่ชอบให้ใครมาเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ไม่ว่าจะในนามหรืออะไรก็ตาม ฉะนั้นงานครั้งนี้อย่าได้หวังเลยว่าจะมีเพื่อน ๆ ฉันโผล่หน้ามา สายรุ้ง: เครๆ เจอกัน ไม่ต้องแต่งตัวเอ็กซ์มากนะ เดี๋ยวเพื่อนไม่ได้เกิด ฉัน: เคร ๆ ตามนั้น คริคริ พอคุยเสร็จกะว่าจะปิดโปรแกรมแชท แต่เผชิญมีใครบางคนทักมาเสียก่อน เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีที่ฉันจำไม่ได้ว่าเคยให้ไลน์ไปตอนไหน แต่ไหน ๆ ก็เด้งมาพอดี เปิดดูสักหน่อยละกัน มันเป็นข้อความทักทายอย่างสุภาพ ประโยคสุดเบสิค ‘สวัสดีครับ ผมทักมารบกวนรึเปล่า’ ฉันอ่านแล้วตอบกลับไปทันที ‘นิดหน่อยค่ะ’ ซึ่งเป็นตอนที่พี่สิงห์เดินมายื่นชุดใหม่ให้พอดี เขาถือวิสาสะมองมาที่จอโทรศัพท์ฉันอย่างจงใจ ในเมื่อกล้ามองก็กล้าให้ดู ฉันเลยพิมพ์ตอบอยากออดอ้อนทั้งที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จัก ‘อยากคุยต่อจัง แต่มีธุระต้องไปทำ งั้นเดี๋ยวว่างแล้วเนตรจะทักไปนะคะ’ หลังพิมพ์เสร็จฉันก็เก็บสมาร์ทโฟนเข้ากระเป๋า ซึ่งพี่สิงห์ยังคงถือชุดค้างไว้มองฉันนิ่ง ๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ ก็ดี....เพราะในอนาคตเราคงต้องอยู่กันแบบนี้ไปอีกนาน การไม่ก้าวก่ายเรื่องของกันและกันเป็นเรื่องที่ฉันคาดหวังไว้สูง แม้จะแต่งงานกัน แต่ชีวิตยังเป็นของเราหนิ...ใช่มะ? “เอาชุดนี้ไปลองครับ” ฉันไล่สายตาไปตามชุดสวยที่ประดับด้วยเลื่อมคริสตัลและระบายลูกไม้เฉพาะจุด ดีไซน์ของชุดดูหรูหราและทันสมัยมาก ต่างจากตัวที่ใส่อยู่ลิบลับเลย ยิ่งพิจารณาก็ยิ่งเห็นว่าไซส์ที่เขาหยิบมานั่นมันมีขนาดที่พอดีกับฉันไปซะทุกส่วน “กะไซส์แม่นจัง ดูท่าพี่คงชำนาญเรื่องพวกนี้” คนฟังยัดชุดสวยมาไว้ที่มือ เลยต้องรับไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้ ฉันกางออกดูเห็นว่าช่วงอกมันพอดีจริง ๆ เป๊ะแบบไม่ต้องวัด “ก็พอตัว” พี่สิงห์ไหวไหล่เท่ ๆ เหมือนภูมิใจมากที่ดูเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสรีระผู้หญิง “งั้นคงไม่ต้องลองหรอก เนตรเชื่อใจ...” ฉันเน้นหนักในประโยคหลัง ก่อนจะวางชุดสวยพาดลงบนบ่าของคนตัวสูง “เนตรหิว เราไปจากที่นี่กันเถอะค่ะ” ไม่รอให้เขาได้พูดอะไรทั้งนั้น ฉันเดินผ่านเขาเหมือนอากาศ แต่เสียงพ่นลมหายใจหนัก ๆ ทำให้รู้ว่าเจ้าของร่างมีตัวตนอยู่ “ทำไมต้องดื้อขนาดนี้วะ” เสียงบ่นสบถเบา ๆ แต่มันดังแว่วเข้ามาในหู ฉันเลยหยุดเดินแล้วเอี้ยวตัวกลับมาเล็กน้อยเพื่อตอบคำที่เขาไม่ได้ถาม..... “เนตรทำได้มากกว่านี้อีกค่ะ พี่สิงห์เตรียมใจรอได้เลย” “ถ้าไม่เต็มใจก็ปฏิเสธไปสิ จะฝืนแต่งทำไม?” ฉันเคยบอกไปแล้วนะ และดูเหมือนเขายังเข้าใจผิดอยู่หรือไม่ตัวพี่สิงห์เองนั่นแหละที่ไม่อยากแต่ง ควรบอกตัวเองดีไหม ก่อนจะบอกคนอื่นน่ะ “ชี้เกียจพูดกับคนแก่ เข้าใจอะไรยากจัง” คนที่โดนกล่าวหาว่า ‘แก่’ คิ้วกระตุกเล็กน้อย พี่สิงห์เดินเข้ามาประชิดตัวฉันอย่างรวดเร็ว มือแกร่งข้างหนึ่งสอดเข้ามาข้างเอวเพื่อล็อคตัวไม่ให้หลบหนี ส่วนมืออีกข้างนั้นยกขึ้นมาเกี่ยวเส้นผมพันนิ้วเล่น ฉันตกประหม่าเพราะการกระทำที่รวดเร็วแบบไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะรีบเปลี่ยนท่าทีให้เป็นปกติ “แก่แต่ประสบการณ์เยอะนะครับ ลองเลยไหมล่ะ?” ไม่รอให้ฉันตอบ ใบหน้าหล่อคมก็เคลื่อนลงมาจนฉันต้องเอนศีรษะไปทางด้านหลังเพื่อไม่ให้จมูกของเราสัมผัสกัน โดนรุกกะทันหันแถมไม่เลือกที่ด้วย! “คนแก่เขาไม่ใจร้อนหรอกนะคะ” ฉันช้อนสายตามองอย่างยั่วยวน พร้อมกับเลื่อนมือไปยังเป้ากางเกงของเขาแล้วลูบวนเบา ๆ รู้สึกได้ว่าอวัยวะในร่มผ้าเริ่มขยายเล็กน้อย พี่สิงห์นี่ตื่นตัวง่ายจริง แค่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิง ....น้าไหนเขาก็มีอารมณ์ด้วยทั้งนั้น “เอาไว้รอคุยข้อตกลงกันก่อนเนอะ แล้วจะทำอะไร....ค่อยว่ากัน” ฉันหยุดการกระทำลงแล้วเกาะมือหนาออกจากเอว จะรีรออะไรล่ะ ก็รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดสิ ปล่อยให้พี่สิงห์ยืนค้างเติ่งอยู่แบบนั้นแหละ เขาอาจเห็นว่าน้องเนตรเป็นผู้หญิงใจกล้าใจถึง แต่รู้ไหมว่าตอนนี้มือยังไม่หายสั่นเลย! ร้านอาหารญี่ปุ่น หลังจากเสร็จธุระที่เวดดิ้งสตูดิโอแล้ว พี่สิงห์ก็มาฉันมาทานข้าวที่ร้านอาหารในละแวกใกล้เคียงกัน ซึ่งเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่มีห้องส่วนตัวจึงเหมาะที่จะคุยเรื่องข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันระหว่างเรา ทีแรกตั้งใจว่าจะพูดเรื่องนี้ตอนย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกัน แต่บอกไว้เนิ่น ๆ ดีกว่า จะได้ชัดเจนกันไปเลย “เนตรอยากคุยเรื่องข้อตกลงหลังแต่งงานค่ะ” “ว่าไป” เขาบอกขณะที่กำลังตักซูชิแซลมอนสีส้มมันนวลเข้าปาก “พี่สิงห์จะพาเนตรไปอยู่บ้านหรือคอนโดคะ” ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง ฉันก็มีวิธีโน้มน้าวให้เขาไปอยู่คอนโด พี่สิงห์ยังคงตั้งหน้าตั้งตากินต่อ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more