เสียงเพลงยังคงเต้นเป็นจังหวะในอากาศ เบสต่ำสั่นสะเทือนใต้พื้นไม้ ขณะที่กลิ่นค็อกเทลผสมควันบุหรี่ลอยคลออยู่รอบ ๆ พีเควางโทรศัพท์ลงหลังส่งข้อความถึงวิชชา มืออีกข้างยกแก้ววิสกี้ขึ้นหมุนเล่น น้ำแข็งข้างในกระทบผนังแก้วเบา ๆ อย่างมีจังหวะ
ฝั่งเพนต์เฮาส์ วิชชานั่งไขว่ห้างบนโซฟาหนังสีเข้ม แสงไฟจากโคมตั้งพื้นแต้มเส้นผมยาวให้เป็นประกาย เธออ่านข้อความจากพีเคแล้วลอบยิ้ม มุมปากยกขึ้นน้อย ๆ เหมือนนักพนันที่เพิ่งได้ไพ่เหนือความคาดหมาย
วิชชา: ดี…
แล้วเห็นบอดี้การ์ดของเธอไหม
พีเคเหลือบตามองข้อความนั้น แล้วปลายนิ้วพิมพ์ตอบกลับอย่างไม่รีรอ
PK: ไม่เห็น
ถ้ามี ก็คงไม่แต่งตัวแบบที่คิด
เขาวางโทรศัพท์ลง ร่างสูงเอนพิงพนักโซฟา มั่นใจว่าตอนนี้ลลิษาไม่มีใครคุ้มกันหรือถ้ามีก็ไม่ใช่คนที่เขาจะสังเกตได้ง่าย ๆ
บนอีกฟากของบาร์ ครามยืนพิงเคาน์เตอร์เหมือนคนกำลังรอเครื่องดื่ม สายตาเขาไม่ได้มองตรงไปยังพีเคโดยตรง แต่ใช้เง
