ในคอนโดหรูของวิชชา กลิ่นน้ำหอมหวานคลุ้งไปทั่ว
เธอกดปุ่มส่งอีเมลพร้อมรอยยิ้มเย็น
เนื้อความสั้นแต่แรงพอที่จะดึงความสนใจของใครบางคน
“สนใจผู้หญิงชื่อ ลลิษา ไหม? ฉันมีข้อมูลที่คุณอยากรู้”
ไม่ถึงชั่วโมง เสียงแจ้งเตือนอีเมลดังขึ้น
คำตอบจาก พีเคมีเพียงสองคำ
“นัดเจอ
บาร์เงียบย่านชั้นใน คืนนั้น
วิชชานั่งไขว่ห้าง จิบไวน์สีแดงช้า ๆ
ฝั่งตรงข้ามคือชายหนุ่มในสูทเนี๊ยบ แววตาคมและรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
เขามองรูปถ่ายลลิษาในมืออย่างพิจารณา
“สวย…และดูแพง” พีเค เอ่ยพลางวางรูปลง
“เธอมีเงิน อำนาจ และชื่อเสียงที่ทำให้ใครก็อยากครอบครอง”
วิชชายิ้มมุมปาก
“คุณอยากได้เธอ ฉันอยากให้เธอพัง…เราก็แค่ใช้กันและกัน”
“ตกลง” เขาตอบสั้น ๆ “แต่สุดท้าย เธอจะเป็นของผม”
คืนนั้น บ้านคุณท่าน
เสียงประตูรถหรูปิดดัง ปัง
ลลิษาก้าวลงจากรถด้วยใบหน้ามุ่ยจัด ครามที่ยืนรออยู่พิงเสา จ้องเธอด้วยสายตารู้ทัน
“ทำไมหน้าหง
