ตอนที่ 9: เงาในความสุข 2

1033 Words

แม้เสียงครางแผ่วในยามค่ำจะดับลงไปแล้วนานนับชั่วโมง แต่ไออุ่นของความลับยังคงลอยอยู่ในห้องนั้น... ลลิษายังนอนพิงอกคราม เนื้อตัวเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะนัก “คืนนี้เหมือนฝันเลยนะคะ...” เสียงของเธอเบาราวสายลม ปลายนิ้วไล้ไปตามกล้ามเนื้อแน่นตึงของคนรักในเงามืด ครามไม่ได้พูดอะไร เพียงยกมือขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ แล้วโน้มหน้าลงจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา “ทุกคืนที่มีคุณหนู...มันไม่ใช่ความฝันหรอกครับ” เสียงเขาทุ้มต่ำ และมีบางอย่างในแววตานั้นที่ทำให้ลลิษาแทบละลาย พวกเขาไม่ต้องการคำสัญญา ไม่ต้องการอนาคตหรือคำว่าตลอดไป เพียงแค่คืนนี้...ที่มีแค่กันและกันก็เพียงพอ แต่ในห้องเล็กอีกฝั่งของคฤหาสน์ ...ใครบางคนกำลังกระชับหูฟังแน่นจนข้อนิ้วขึ้นสีซีด ภาคย์ ชายหนุ่มในชุดคนใช้ธรรมดา ไม่มีใครทันได้สังเกตว่าเขาอยู่ในบ้านหลังนี้มากี่ปีแล้ว ไม่มีใครจำได้ว่าเขาเข้ามาเมื่อไหร่ ไม่มีใครสังเกตว่าเขา “เห็น” มากแค่ไหน เขานั่งอยู่เงียบๆ หน้าจอเก่าๆ ที่เชื่อมเข้าระบบวงจรปิดบางจุดที่คนอื่นไม่ได้แตะต้อง มุมหนึ่งในทางเดิน...มุมหนึ่งในห้องน้ำเงียบที่ใช้ไฟน้อย เสียงจากไมโครโฟนเก่า…ยังคงบันทึกได้ดีพอสำหรับคนที่รู้วิธีฟัง และเขาฟังทุกคืน ฟังเสียงครามพูดเบาๆ กับคุณหนู ฟังเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ฟังเสียงตรงนั้นที่กลืนกินครามอย่างร้อนผ่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า… และหัวใจของเขาก็ร้อนขึ้นเหมือนกำลังไหม้ “...คราม...” เขากัดฟัน พึมพำชื่อบอดี้การ์ดคนนั้นด้วยเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน เช้าวันถัดมา ลลิษาลงมาทานข้าวในห้องอาหารส่วนตัวตามปกติ ครามยืนอยู่มุมห้องเงียบๆ เหมือนทุกวัน แต่ดวงตาเขาไม่เคยห่างจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว แม่บ้านคนหนึ่งเดินมาวางจานขนมลงเบื้องหน้า พร้อมช้อนเงินเล็ก ๆ และผ้าลินินพับเรียบ ทุกอย่างดูปกติ...หากลลิษาไม่เห็น “กระดาษเล็ก ๆ” สอดอยู่ใต้ผ้ารองจาน เธอขมวดคิ้ว หยิบมันขึ้นมาแผ่วเบา แค่เพียงอ่านหนึ่งบรรทัด หัวใจก็เต้นผิดจังหวะ “กล้องชั้นสองไม่ได้เสีย มันเห็นหมด แม้แต่คุณหนูที่แอบออกจากห้องตอนตีหนึ่ง…” มือของลลิษาชะงัก ดวงตาของเธอหันไปสบกับครามโดยไม่ตั้งใจ และในวินาทีนั้น เขารู้ทันที มีคนรู้แล้ว ภาคย์มองทุกอย่างผ่านจอภาพอีกฝั่ง ยิ้มบาง ๆ ปรากฏที่มุมปาก เขาไม่โกรธ...ยังไม่ เขาแค่กำลังบอก “คุณหนู” ว่า โลกนี้ยังมีคนที่เห็นเธอ...มากกว่าที่เธอคิด และวันหนึ่ง...เขาจะทำให้เธอหันกลับมามองเขา ไม่ใช่คราม ไม่ว่าเธอจะเต็มไปด้วยคราบของคนอื่นแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะเคยครางชื่อใครซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาจะลบมันออกด้วยมือของเขาเอง มือของลลิษากำกระดาษโน้ตแผ่นเล็กแน่น ดวงตาหวานเบิกกว้างเพียงชั่ววินาที ก่อนเธอจะเก็บมันซ่อนไว้ในผ้ากันเปื้อนอย่างแนบเนียน หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะนี่ไม่ใช่จดหมายรัก แต่คือคำขู่เงียบ ๆ ที่แฝงมากับของหวานในมื้อเช้า ครามรับรู้ถึงความผิดปกติทันทีที่เธอลุกขึ้นจากโต๊ะเร็วกว่าปกติ และเอ่ยเสียงเรียบว่า “ฉันขอขึ้นไปพักข้างบนก่อนนะ” เขาพยักหน้ารับแต่ไม่พูดอะไร เพราะแค่แววตาของลลิษา...ก็เพียงพอให้เขารู้ว่า มีบางอย่างกำลังคุกคามเธอ ที่ห้องควบคุมลับหลังคฤหาสน์ ภาคย์ ยังคงนั่งเงียบอยู่หน้าจอ ข้างกายมีแฟ้มหนา ๆ วางพิงไว้ เป็นแฟ้มที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเริ่มรวบรวมมานานแค่ไหนแล้ว ข้างในเต็มไปด้วยภาพนิ่งจากกล้อง ภาพลลิษาในทุกช่วงวัย… ภาพเธอในชุดนอน ภาพเธอหัวเราะให้ใครบางคน และภาพเธอ...กำลังครวญครางในอ้อมแขนของชายที่ไม่ใช่เขา มือของภาคย์แตะลงบนภาพหนึ่งที่พิมพ์ออกมา เป็นภาพลลิษากำลังจูบครามในลิฟต์ชั้นใต้ดินของคฤหาสน์อย่างลับ ๆ “คุณหนู...คุณเปลี่ยนไปเยอะนะครับ” เขากระซิบเบา ๆ คล้ายพูดกับภาพนั้น “แต่ผมยังเหมือนเดิม...ผมยังอยู่ตรงนี้...ยังมองคุณเสมอ” เย็นวันนั้น ครามเดินไปที่ห้องควบคุมระบบความปลอดภัยเพื่อเช็กบางอย่างตามสัญชาตญาณ เขาพบว่ากล้องตัวหนึ่งซึ่งควรจะเสีย ถูกเปลี่ยนเลนส์ใหม่อย่างแนบเนียนโดยไม่มีใครแจ้ง เขากำหมัดแน่น “มีคนเข้าถึงระบบโดยไม่แจ้งฉัน” เสียงเขาเย็นเฉียบ ภาคย์ที่ยืนอยู่อีกฟากของห้อง เอียงคอมองครามแล้วแสร้งยิ้มบาง ๆ “อาจเป็นแค่ช่างลืมรายงานครับคุณคราม ผมจะตามเรื่องให้” แต่ในมือของภาคย์มี แฟลชไดรฟ์ ดำสนิทซุกอยู่เงียบ ๆ ในกระเป๋าเสื้อ และในนั้น...คือทุกเสียง ทุกภาพที่ลลิษาอยากเก็บไว้เป็น “ความลับ” คืนนั้นลลิษานอนไม่หลับ เธอนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง มือยังคงจับกระดาษใบนั้นไว้แน่น “มีใครบางคนรู้...” ครามเดินเข้ามาหาเธอช้า ๆ ไม่ถามอะไร เพียงแค่ยื่นมือออกมา เธอวางกระดาษโน้ตลงบนมือเขา และเพียงแค่กวาดตามองบรรทัดเดียว สีหน้าครามก็เปลี่ยน “ผมจะหาคนที่เขียนนี่ให้เจอ” เสียงเขาเย็นเรียบ แต่แววตาเต็มไปด้วยคลื่นอารมณ์ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ในมุมมืดของคฤหาสน์ ภาคย์ยืนมองแสงไฟจากห้องลลิษาเล็ดลอดผ่านม่าน เขายกแฟ้มภาพขึ้นแนบอก สูดลมหายใจลึก “ไม่ว่าเธอจะหนีไปอยู่ในอ้อมแขนใคร...ฉันจะ ‘ดึง’ เธอกลับมา” “เพราะคุณหนู...คือของผม”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more