ตัดกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลใหญ่ อากาศเช้าโปร่งใส เสียงนกร้องคลอไปกับแสงแดดที่อบอุ่นหลายวันมานี้ ลลิษาดูเงียบขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่ได้ออกไปปาร์ตี้ ไม่ได้นั่งแช่โทรศัพท์หัวเราะกับเพื่อน ๆ อย่างเคย แต่กลับนั่งพิงเก้าอี้ในสวน ครุ่นคิดกับตัวเอง
เธอทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาตั้งแต่เหตุการณ์ถูกตามรังควาน จนถึงคืนในบาร์ที่ครามพาเธอกลับมาได้อย่างปลอดภัย ทุกอย่างทำให้หัวใจเธอเริ่มวุ่นวาย
“หรือถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างแล้ว…”
จนเช้าวันนี้ เธอเดินเข้ามาในห้องทำงานของป๊าอย่างไม่บอกล่วงหน้า
ชายสูงวัยผู้มากบารมีเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารเล่มหนา แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ลิษา?” เขาเรียกชื่อเบา ๆ
“คะ ป๊า…” เธอเดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงาน “หนูอยากช่วยป๊าทำงานบ้าง”
เสียงนั้นไม่ใช่การอ้อนแบบเด็ก ๆ อีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความตั้งใจจริงจนป๊าต้องชะงัก แววตาที่เคยอ่อนเพลียเพราะความดื้อ
