Warning: Panyo ay kailangan.
************************
Jake's POV
Almost One month nang tulala si Cassandra sa kanyang kwarto after ng accident.
Every time na hahawakan ko siya ay sobra siyang natatakot sa akin.
Totoo nga ang kasabihan nila. 'Nasa huli ang pagsisisi.'
Papasok palang ako sa kwarto ni Cassandra ngayon para tawagin siya.
"Love, Tara na, Let's eat. You need to take your medicine." pag-aalo ko dito.
"Where's Manang?" malamig na sabi nito.
"She's in dinning, preparing our foods." I'll explain.
"I don't want to see your face. I need Manang." nahihikbi na naman nitong sabi.
I sighed.
"But Manang is too busy." still explain my side.
"NO! I NEED MANANG!" Sigaw na nito.
"But-"
"No, noooo, I want Manang huhuhuhu" hawak na nito sa magkabilaan niyang tenga.
"Okay, okay
