…..
…..
ฟ้าเริ่มมืดลง น้องๆ ที่ไม่สามารถอยู่ค้างได้ก็กลับไปกันหมดแล้ว เหลือแค่กลุ่มพวกเราและกลุ่มของนนท์ที่มีอยู่ประมาณห้าหกคน ทุกคนนั่งกินกันไปคุยกันไปสนุกสนานแต่ธามก็ยังคงเงียบเอายกแก้วเหล้าขึ้นดกซ้ำไปซ้ำมา ตั้งแต่สี่โมงเย็นจนตอนนี้จะสามทุ่มแล้ว แต่เขากลับไม่มีอาการใดๆ ออกมาเลยสักนิดทั้งที่ดื่มหนักกว่าคนอื่นๆ หลายเท่าคล้ายกับกำลังกินน้ำเปล่าอยู่ยังไงยังงั้น
เสียงหัวเราะและเสียงคุยกันสนุกสนานทั้งในวงเราและวงข้างๆ เสียงดังลั่นแต่ฉันกลับไม่ได้ยินอะไรนอกจากเสียงที่ดังอยู่ในหัวของตัวเอง ธามต้องมีเรื่องอะไรให้คิดแน่ๆ และที่ฉันกังวลที่สุดก็กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องของฉันนี่แหละ
“พี่โรส พี่โรส!!”
“ฮะๆๆ ว่า” ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์หันไปตามเสียงเรียกของมิณ
“พี่โรสเป็นเพื่อนกับเฮียดิน แล้วทำไมถึงมาอยู่ปี 3 ล่ะ” มิณเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย
“อ๋อ เข้าช้าไปปีหนึ่งอะ” ฉันเรียนช้าไปปีหนึ่งด้วยเหตุผลบา
