“ผมว่าพี่ไปทำบุญบ้างเถอะ”
“ทำไมเหรอ?”
“พี่ล้มแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะ ผมว่าเจ้ากรรมนายเวรจ้องจะทำร้ายพี่หรือเปล่า”
“ห๊ะ!” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกใบ้พี่สาว ความจริงก่อนหน้าที่พี่สาวจะล้ม เขาหันไปเห็นรอยยิ้มแปลกๆที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวอีกคน แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรจุกจิกทำให้ปล่อยผ่านไป ทว่าตอนที่เขารีบวิ่งไปดูพี่สาวกลับสังเกตเห็นรอยยิ้มร้ายนั้นอีกครั้ง
“ฉลามเห็นอะไรเหรอ”
เด็กหนุ่มส่ายหน้า “ไม่ครับ แต่ผมว่ารอยยิ้มของเธอมันแปลกๆ”
“รอดูไปก่อนแล้วกัน”
“คุณหญิงพราวฟ้าหอมจังเลยครับ” พนาเดินเข้ามาทางประตูหลังบ้าน เขาจงใจเดินเข้าไปในครัวตามกลิ่นหอมที่ลอยไปตามลมตั้งแต่รถจอดไม่สนิท
“พอเลย ไปอาบน้ำอาบท่าจะได้มากินข้าว” คุณนายพราวฟ้าตีไปที่แขนลูกชายแรงๆ กลับมาเหนื่อยเหงื่อท่วมยังไม่ได้อาบน้ำอาบท่าก็เรียกหาของกินก่อนแล้ว
“คร๊าบบ” ระหว่างทางกลับห้องเขาพบหญิงสาวที่เฝ้าคิดถึงทั้งวันนั่ง
