“เก็บเกี่ยวความสุขของแกให้เต็มที่พรุ่งนี้ฉันจะทวงของฉันคืน”
หางตาเหลือบไปเห็นรูปคู่พรีเวดดิ้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว หล่อนหยิบมันติดมือไปด้วยความโกรธ
“เขาต้องเป็นของฉันแกไม่มีสิทธิ์”ตาคู่นั้นจ้องมองภาพด้วยความเคียดแค้น ยกยิ้มมุมปาก ต่างจากในงานที่สนุกสนานกันอย่างเต็มที่ เมื่อได้เวลาที่คู่บ่าวสาวต้องขึ้นเวที
“เอาล่ะครับ ได้ฟังเรื่องราวเจ้าบ่าวเจ้าสาวไปแล้วนะครับ วันนี้คุณนายพราวฟ้าในฐานะเจ้าภาพก็ฝากมาบอกว่าใครยังไม่ได้ของชำร่วยและกล้วยไข่คนละหนึ่งหวีกลับบ้านให้ไปรอรับได้เลยนะครับ งานนี้ได้กล้วยทุกคนไม่ต้องแย่งกันครับ”
เสียงแซวจากสัตยาในฐานะพิธีกรบนเวทีสร้างสีสันให้กับงาน เพิ่มเสียงหัวเราะให้แขกในงานยกใหญ่
“เจ้าสาวหิวไหมครับ”พิธีกรหนุ่มหันมาถามเจ้าสาวที่ดูท่าจะเริ่มเหนื่อยล้าขึ้นมาแล้ว
“นิดหน่อยค่ะ”
“รับกล้วยไข่ไปกินก่อนไหมครับ”
“เก็บกล้วยมึงไว้เถอะ คืนนี้เจ้าสาวของกูมีกล้วยไว้กินแล้ว”
