เมษาออกจากคอนโด เรียกแท็กซีมุ่งหน้าไปยังภัตตาคารเซียงหยง ซึ่งเป็นร้านอาหารจีนชื่อดังตั้งอยู่แถวไชนาทาวน์ ตามที่ได้นัดหมายกับคิงส์ตันเอาไว้
ระหว่างทางรถติดเป็นอย่างมากเนื่องจากเป็นช่วงเที่ยงวัน และก็เป็นวันหยุดของบรรดานักศึกษาและคนวัยทำงาน ผู้คนมักจะใช้เวลานี้ในการออกไปเที่ยว ฝากท้องตามร้านอาหารต่าง ๆ รวมทั้งไปละลายทรัพย์ที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อหาความสุขให้กับตนเอง
ทว่าเธอกลับต้องไปแสดงตัวเป็นคนรักของชายคนหนึ่งซึ่งไม่ได้รู้จักกันดีเลย ดีที่ยังมาถึงก่อนเวลานัดหมายประมาณห้านาที มือเล็กเลื่อนเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มาต่อสายไปหาคนที่นัดไว้
“ฉันมาถึงแล้ว”
(มาที่ห้องวีไอพีสาม)
เมษาก้าวเข้าไปด้านใน ห้องวีไอพีอยู่บนชั้นสองของภัตตาคาร ดวงตากลมโตไล่มองหมายเลขห้องที่ติดอยู่บนประตู เมื่อพบก็ยกมือขึ้นหมายจะเคาะส่งสัญญาณให้คนด้านในทราบ
ทว่าอีกฝ่ายอาจไม่ต้องการให้เธอทำอย่างนั้น เพราะคิงส์ตันอยากให้คนที
