ตุ๊กตาของท่านประธาน # 11
1376 Words
“คัท! ทำดีมากครับ! เลิกกอง!”
“คุณนาวา...” เด็กสาวขี้แยยกมือปาดเช็ดน้ำมูกน้ำตาเมื่อคนหน้าคุ้นเดินยิ้มแฉ่งออกมาทักทาย
นาวาคนเจ้าเล่ห์ทำเหมือนตัวเองเป็นผู้กำกับหนังดราม่าโดยมีนักแสดงนำเป็นพลอยชมพูคนซื่อบื้อ
“นี้มันอะไรกันคะ”
“บอกแล้วไม่เคยจำ! ทำไมมีอะไรให้มาคุยกับผมก่อน”
“พลอยไม่เข้าใจ”
“คุณเป็นเด็กในสังกัดของผมแต่มีพอเกิดเรื่องกลับไปคุยกับคนอื่นก่อน แบบนี้มันข้ามหน้าข้ามตากันนะครับ มันผิดมารยาท โตๆ กันแล้วเขาไม่ทำกันหรอก ต่อไปให้ผ่านผมก่อนทุกเรื่อง เข้าใจ๊!?”
“พลอยไม่เข้าใจค่ะ”
“เห้อ...ซื่อบื้อจริงๆ เลยเว้ย” นาวาถอนลมด้วยความเหนื่อยใจ
ยัยเด็กนี้เติบโตในถ้ำจากป่าแอมะซอนหรืออย่างไรทำไมถึงโง่จนคนฉลาดปวดหัว
“พ่อผมเขาไม่พิสมัยคุณแล้วเข้าใจมั้ย เขามีพยาบาลสายแซ่บเคยปรนนิบัติใกล้ชิดติดเตียงไม่ห่าง ต่อไปถ้าคุณมีปัญหาเรื่องใดๆ ก็ตามต้องผ่านผมคนเดียว โอเค้!”
“แล้วคุณวสุล่ะคะ”
“แม่งก็อีกตัว...ให้มันเป็นศึกระหว่างพี่น้องของผมกับมันก็พอ มีไรผ่านผม ชัดพอหรือยัง” คนฉลาดพูดย้ำหลายๆ รอบหวังให้มันฝั่งเข้าไปสมองน้อยๆ ของพลอยชมพูจนจำขึ้นใจ
“อย่าทำอะไรโง่ๆ อีกล่ะ คราวหน้าผมจะลอยแพคุณซะถ้าไม่เห็นหัวผม”
“ได้ค่ะ! ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณนาวา”
เขาบอกกับพลอยชมพูว่าจะได้มีสมาธิจดจ่อตั้งใจฝึกฝนพัฒนาตัวเองเพื่อเตรียมเดบิวต์เป็นศิลปินคนต่อไป ไม่ต้องมาทำอะไรสิ้นคิดกับพ่อของเขาอีก
ท่านรองประธานท็อปวันยอมควักทุนทรัพย์ตัวเองจ่ายค่าห้องวีไอพีให้มารินก็เพื่อปั้นดินให้เป็นดาวประดับฟ้า
แต่เด็กสาวหัวช้าไม่รู้ตัวเลยว่าเบื้องหลังความเมตตาปรานีจากนาวาเขามีผลประโยชน์อื่นแอบแฝง
แมวตาเพชรเห็นแววพลอยชมพูตั้งแต่รอบแรกก่อนออดิชั่นด้วยซ้ำและผู้หญิงหัวอ่อนจูงจมูกง่ายแบบนั้นก็น่าเลี้ยงเอาไว้ใช้
เธอจะเป็นผลงานชิ้นใหญ่ของนาวาและทุกคนจะได้เห็นว่าใครกันแน่เหมาะสมคู่ควรกับตำแหน่งซีอีโอท็อปวัน
พี่ชายคนโตรั้งตำแหน่งรองประธานเพราะสถานะทางสังคมด้อยกว่าน้องชายต่างมารดา
วาวสุได้เป็น CEO เพราะเกิดจากภรรยาที่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย เป็นทายาทผู้เพียบพร้อมด้วยความเหมาะสมในทุกๆ ด้านซึ่งนาวาไม่เคยเต็มใจยอมรับแต่เขาจะโค่นตำแหน่งเก้าอี้ท่านประธานด้วยผลงานที่เด่นชัดจนบรอดบริหารต้องโหวตให้มันออกจากตำแหน่ง
แต่ก่อนจะถึงวันนั้นเบี้ยบนกระดานต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้สำเร็จเสียก่อน
“ทำไมไม่มีชื่อพลอยล่ะคะครู”
“เพราะคุณไม่ผ่านการประเมินไง”
“แต่พลอยทำคะแนนได้ดีที่สุดเกือบทุกคลาสนะคะ”
“ครูมีหน้าที่ประเมินและส่งผลให้ผู้ใหญ่พิจารณา คนที่มีอำนาจว่าใครจะได้ออดิชั่นเห็นทีก็มีแต่ระดับผู้บริหารเท่านั้นแหละพลอย”
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่าจนถึงรอบออดิชั่นสำหรับศิลปินหญิงกลุ่มหน้าใหม่ที่จะเปิดตัวต่อจากวงรุ่นพี่ แน่นอนว่าพลอยชมพูไม่ลืมที่จะส่งตัวเองลงสนามแข่งกับเทรนนีคนอื่นและก็เป็นไปตามคาดที่เธอทำคะแนนแซงหน้าเพื่อนๆ ในรุ่น
แต่ไหนเลยวันประกาศรายชื่อผู้ที่มีสิทธิ์ได้รับเลือกจึงไม่มีนางสาวพลอยชมพู ภู่งามติดโผเข้ารอบ
“คุณนาวาค่ะ พลอยไม่มีรายชื่อออดิชั่น” เทรนนีสาวกลายเป็นเด็กขี้ฟ้องวิ่งโร่ไปหาท่านรองประธานทันทีที่ประกาศออกมา คนเดียวที่น่าจะตอบคำถามกับเธอได้
“ผมรู้แล้ว!” นาวารู้ดีเต็มอก
คนที่ไม่เซ็นอนุมัติให้พลอยชมพูมีสิทธิ์ออดิชั่นได้มีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ
“ไอ้ห่านี้! ชอบขัดแข้งขัดขากูไปซะทุกอย่าง กำจัดแม่งทิ้งซะเลยดีมั้ย”
“คุณนาวาจะทำอะไรคะ” พลอยชมพูขนลุกต่อสีหน้าจริงจังของนาวา
ศึกระหว่างพี่น้องตระกูลอำพลพิสุทธิ์บางครั้งก็น่ากลัวเหลือเกิน
“ไม่อยากเดบิวต์แล้วหรือไง”
“อยากค่ะ! แต่...เมื่อกี้คุณนาวาพูดเหมือนจะทำร้ายคุณวสุเลยค่ะ อย่าทำอะไรแบบนั้นเลยนะคะ”
“เฮอะ! ถึงจะเกลียดหน้ามันแต่มันก็ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายผมนะ แล้วอีกอย่าง! ใครจะไปทำอะไรแบบนั้นกันล่ะ ยัยซื่อบื้อ”
“อ้าว! ก็พลอยคิดว่า...” ถูกด่าอีกแล้วสินะ
ระยะหลังนาวาจะเครียดตลอดเวลาเพราะเขาพยายามรวบรวมผลงานของไตรมาสนี้
คิดว่าเด็กปั้นจะได้เกิดแต่โดนคุมกำเนิดซะงั้น
“พลอย! ตราบใดที่ยังไม่จบการออดิชั่นคุณต้องพยายามโชว์ศักยภาพให้มากกว่านี้นะ ทำทุกอย่างให้ติดโผให้ได้ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ผม”
“คุณนาวาจะไม่ทำอะไรคุณวสุจริงๆ ใช่มั้ยคะ”
“ผมไม่ใช่คนโง่! กลับไปซ้อมและเตรียมตัวให้พร้อม สัปดาห์จะคัดคนอีกครั้ง คราวนี้พลาดไม่ได้นะ”
“ค่ะ”
ในเมื่อประธานใช้อำนาจตัดสิทธิ์เทรนนีที่ตัวเองไม่พอใจออกได้ มีหรือท่านรองจะนั่งเฉยปล่อยให้เด็กในสังกัดโดนรังแกเพราะเหตุผลส่วนตัว
ไม่มีชื่อก็จับยัดเข้าไปสิ มันยากตรงไหน
วันคัดเลือกรอบสอง
“มียูเอาใจช่วยนะพลอย สู้ๆ”
“อืม! ขอบคุณนะมียู”
เพื่อนคนเดียวที่พลอยมีกำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัวเดบิวต์เกิร์ลกรุปโปรเจคใหญ่ของบริษัทแต่โครงการนั้นถูกพับเก็บแบบไม่มีกำหนดด้วยปัญหาภายในอะไรบางอย่าง
มียูจึงลงมานั่งเชียร์พลอยชมพูที่เตรียมออดิชั่น
“หายใจลึกๆ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกนะ”
“หืม...มียู จะไม่ให้พลอยตื่นเต้นยังไงไหว”
รอบสองได้รับเกียรติจากประธานบริษัท
วาวสุตั้งโต๊ะสัมภาษณ์เด็กฝึกทีละคนแบบส่วนตัวเพื่อคัดเลือกผู้เหมาะสมกับคอนเซ็ปต์ของวงเกิร์ลกรุปน้องใหม่ที่เตรียมจะเดบิวต์เร็วๆ นี้
“เอ๊ะ! ฉันว่ากระดาษใบนี้มันแปลกๆ แต่ละคลาสใส่คะแนนทดสอบถูกต้องตามจริงหรือเปล่า”
“ทำไมหรือคะ” ใบคะแนนจากทุกคลาสที่พลอยสอบผ่านด้วยคะแนนมากกว่าแปดสิบห้าเต็มร้อย
ไม่ได้ถือว่าสูงเป็นประวัติการณ์ต้องจารึกไว้แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับเอบวกที่ศิลปินส่วนใหญ่ทำได้
มาตรฐานของเทรนนีที่มีสิทธิ์เดบิวต์ต้องได้คะแนนไม่ต่ำกว่าแปดสิบจากทุกคลาส
“ไอ้ยู! เอาไปเช็กอีกทีสิว่าแต่ละคลาสลงคะแนนตามเกณฑ์การประเมินจริงๆ ไม่ใช่ใส่เพราะเป็นเด็กเส้นของไอ้รอง”
“ได้ครับ!” ยุรนันท์รับเอกสารแล้วเดินออกนอกห้องสัมภาษณ์ ปล่อยให้พลอยชมพูนั่งอยู่กับประธานหน้าหงิกที่สบประมาทความสามารถของเธอตามลำพัง
“ของพลอยจริงๆ ค่ะ”
“ถ้าใช่ก็ไม่เห็นต้องร้อนใจเลยนี้ พลอยใส”
...
“ปกติฉันไม่เคยสนใจข่าวซุบซิบในบริษัทหรอกนะ แต่เรื่องของเธอมันดังมากเลยนะ รู้ตัวรึเปล่า”
“พลอยไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนั้นเลยค่ะ” ใครๆ ก็เรียกพลอยใสแทนพลอยชมพูไปแล้ว ฉายาที่คนถูกตั้งไม่เต็มใจรับสักนิด
“ก็คงจริง เธอจะใส่ใจคำพูดคนอื่นทำไมในเมื่อมีแบล็กใหญ่หนุนหลัง ฮึ! คงคิดว่าเป็นเด็กปั้นของไอ้นาวาแล้วจะได้เดบิวต์งั้นเหรอ”
“เปล่าค่ะ! พลอยคิดว่าทางเดียวที่จะได้รับโอกาสก็คือทำให้ทุกคนเห็นว่าพลอยสมควรได้ พลอยมีความสามารถมากพอโดยที่ไม่มีใครสงสัย และใบคะแนนของพลอยก็ชัดเจนว่ามันเป็นแบบนั้น ถ้าคุณวสุไม่...”
“โง่! ใช่! ฉันไม่ได้โง่” วาวสุต่อเติมคำในช่องว่านั้นด้วยตัวเอง
ถึงเขาจะเห็นด้วยตาตัวเองแต่ก็ยังไม่อาจยอมรับมันด้วยใจจริงๆ
- Writer
