“คุณวสุค่ะ!”
...
“คุณวสุ! ช่วยให้คนไปส่งพลอยหน่อยได้มั้ยคะ”
ลงโทษเด็กดื้อไปค่อนคืนประธานท็อปวันก็นอนหลับเอาแรงชดเชยกับที่เสียไป แต่ใครจะไปรู้ว่าเด็กดื้อก็ยังดื้ออยู่วันยังค่ำ
“พลอยจะกลับคอนโดค่ะ ช่วยให้คนไปส่งพลอยได้มั้ย”
“นี้มันตีสองแล้วนะ คนขับรถฉันก็ต้องนอนเหมือนกันมั้ย”
“งั้นพลอยเรียกรถมารับแล้วกันนะคะ”
“มานอนซะ! เธอไม่ต้องตื่นไปซ้อมตอนตีห้า จำได้มั้ย” โดนรบกวนเวลานอนก็ต้องหงุดหงิดบ้างเป็นธรรมดา วาวสุดุเด็กดื้องอแงจะกลับที่พักตัวเองให้ได้ ห้องนี้เตียงนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยที่เคยนอน แม้ตอนนั้นเธอจะไม่ได้หลับบนนี้ก็ตาม
“แต่ว่าพลอย...”
“มีอะไรฮะ ทำไมไม่นอน”
“พลอยไม่มีชุดเปลี่ยน”
“แก้ผ้านอนซะสิ” ว่าแล้วก็ดึงมือคนตัวเล็กกว่าล้มมานอนทับซะเลยพร้อมกับตวัดผ้าห่มคลุมร่าง “จะถอดเองหรือจะให้ถอดให้”
“ม มะ ไม่เป็นไรค่ะ! เดี๋ยวพลอยออกไปเรียกรถกลับเองก็ได้” เธอดิ้นกุกกักแต่ไม่เป็นผล
