ตุ๊กตาของท่านประธาน # 18
1333 Words
ถือกำเนิด Barbie dolls
1 2 3 4 5 6 7 8
“Stop!” ผู้นำเต้นหน้ากระจกจับสังเกตเห็นว่าที่ศิลปินที่ยังเต้นไม่ตรงจังหวะ
สไปร์ทห่างหายจากเข้าห้องซ้อมไปเกือบสองปีจึงต้องมารื้อฟื้นกันยกใหญ่
“ขอโทษค่ะทุกคน โทษทีนะพลอย,มียู ไปร์ทขออีกรอบนะ”
“หอบลิ้นห้อยขนาดนี้พักสักสิบนาทีก่อนดีมั้ย”
“ขอบคุณนะคะ” ลูกคุณหนู ติดหรู กินยาก ไปไหนมาไหนมีพี่เลี้ยงตามติดตลอดเวลาจริงๆ มีนิสัยน่ารักมากๆ ตามที่มียูบอกไว้เป๊ะ!
สไปร์ทไม่เหมือนจันทร์เจ้า,ข้าวหวานและคีรินที่พลอยฝึกมาด้วยกัน สามคนนั้นชอบจับกลุ่มพูดว่าคนอื่นและเกเรจนเป็นแก๊งมาเฟียเทรนนี
“ไหวมั้ยไปร์ท”
“เราไหวอยู่มียู”
“ไหวอยู่แปลว่าอะไรพลอย”
“แปลว่าไม่ไหวค่ะ”
ฮาๆๆ
สามสาวพัฒนาความสัมพันธ์และเข้ากันได้เป็นอย่างดีมากในเวลาอันรวดเร็ว
มียู พี่ใหญ่แห่งบาร์บี้ดอลล์ตำแหน่ง แร๊พนำและเต้นหลัก
พลอยพิงค์ (สเตทแนม) ตำแหน่งร้องหลัก
สไปร์ท น้องเล็กตำแหน่งมาสคอตหรือวิชวล
ทั้งสามมาในคอนเซ็ปบาร์บี้ดอลล์ ตุ๊กตาแสนสวยซุกซนมีชีวิต เป็นตัวแทนเด็กสาวจากโลกแห่งจินตนาการโลดแล่นเปล่งประกายด้วยสไตล์การร้อง การเต้นที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
การเก็บตัวฝึกซ้อมเต้นและร้องถูกจัดตารางแน่นเอี๊ยดจนสาวๆ แทบไม่ได้พักอย่างที่ประธานค่ายเคยพูดไว้
ภายในเวลาสามเดือนจนในที่สุดเหล่าตุ๊กตาแสนสวยก็ได้เข้าห้องอัดเสียงสำหรับซิงเกิ้ลแรกในชีวิต
นอกจากนี้ยังต้องไปฟิตติ้งชุดสำหรับถ่ายทำเอ็มวีและทีเซอร์ภาพเปิดตัวของแต่ละคนเพื่อปล่อยออกสื่อ จากที่ชิมลางด้วยภาพนิ่งของสามสาวไปแล้วก่อนหน้านี้ด้วย
คนที่ถูกพูดเป็นอย่างมากและถูกค้นหาข้อมูลมากที่สุดกลับเป็นมียู เมมเบอร์ม้ามืดที่ไม่เคยมีใครรู้จักมาก่อน แถมเธอยังเป็นชาวต่างชาติเพียงคนเดียวในวง
“ว๊าว! สวยจนเกือบจำไม่ได้แหนะ”
“ขอบคุณค่ะ” ผู้จัดการฝ่ายกิจกรรมศิลปินลงมาดูการถ่ายทำภาพตัวอย่างมิวสิกวิดีโอของบาร์บี้ดอลล์
อดีตเด็กปั้นของนาวาได้รับการเจียระไนจนตอนนี้แทบไม่เหลือเค้าโครงชาวไร่อ้อยคนซื่อคนเดิมคนนั้น
หัตถการทางการแพทย์และเครื่องสำอางทำให้พลอยชมพูดูสวยสง่าสมเป็นสมาชิกวง “บาร์บี้ดอลล์” ได้แบบไม่ขัดหูขัดตาสักนิด
เวลาไม่ถึงสามเดือนเปลี่ยนนกพิราบให้กลายเป็นหงส์
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเด็กซื่อบื้อแบบคุณจะทะเยอทะยานจนพาตัวเองมาถึงวันนี้ได้” นาวาแอบค่อนขอดอดีตเด็กปั้น
เขาคอยสนับสนุนผลักดันพลอยชมพูรวมไปถึงควักเงินจ่ายค่าห้องพัก แต่สุดท้ายยัยเด็กนี้ก็ย้ายฝั่งไปเป็นตุ๊กตาของไอ้วสุหน้าตาเฉย
“นี้คือความฝันของพลอย และพลอยก็ทำเพื่อแม่”
“ดีครับ! เป็นลูกที่กตัญญูก็ดีแล้ว แล้วก็อย่าลืมเป็นลูกหนี้ที่ดีเอาเงินมาคืนผมเร็วๆ ด้วยนะ”
“ค่ะ! ทันทีที่ได้เงินพลอยจะรีบไปจ่ายให้เลยค่ะ” ยังไม่ทันมีรายได้พลอยก็มีหนี้ก้อนใหญ่ที่มายืนรออยู่ตรงหน้า
ค่าห้องพักวีไอพีที่รองประธานจ่ายให้สามเดือนก่อนที่พลอยจะทำผิดสัญญาและนาวาก็ประกาศยกเลิกทันทีมีผล ณ ตอนที่เธอลงมาจากห้องกับวาวสุ
เบี้ยเลี้ยงในช่วงระหว่างเดบิวต์ก็หมดไปกับการส่งให้แม่ดูแลตัวเอง และพลอยก็ไม่ได้เจอหน้าแม่มาสามเดือนแล้วเช่นกัน
“พลอยขอตัวนะคะ” ระหว่างนั้นหนุ่มแว่นหนาเตอะเซตผมเรียบร้อยก็เข้ามาส่งสัญญาณให้เธอไปพบ
เลขาประธานค่ายท็อปวันมีเหตุอันใดจึงมาดักรอศิลปินในค่าย
“เชิญทางนี้ครับ” ยุรนันท์ผายมือให้พลอยเดินเข้าไปในห้อง เป็นอีกครั้งที่ทนายร่างอวบมาพร้อมกับเอกสารฉบับหนาอีกเล่ม
“พลอยทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับ! นี้เป็นสัญญาเกี่ยวกับคุณมาริน คุณแม่ของคุณ”
“มีอะไรรึคะคุณยู แม่พลอยมาเกี่ยวอะไร”
หญิงสาวนั่งอ่านข้อความทีละบรรทัดอย่างตั้งใจ
เนื่องจากเธอเป็นศิลปินหน้าใหม่และสถานะทางครอบครัวแตกต่างกับอีกสองสมาชิกอย่างสิ้นเชิง สัญญาจึงครอบคลุมไปถึงแม่ของพลอยชมพูไปด้วยและมีเรื่องเงินๆ ทองๆ มาเกี่ยวข้อง
“อีกไม่นานคุณจะถูกเปิดตัวในฐานะศิลปิน และภาพลักษณ์คุณกับวงมีผลมากๆ ฉะนั้นนี้จึงเป็นสัญญาที่ผู้ปกครองของคุณต้องมีส่วนด้วย”
“พลอยเข้าใจค่ะ”
“ไม่ได้กลับบ้านนานเท่าไรแล้วครับ”
“สามเดือนค่ะ”
“คืนนี้คุณจะได้กลับบ้านไปหาแม่คุยเรื่องนี้นะครับ แล้วพรุ่งนี้เอาสัญญามาส่งที่ฝ่ายกฎหมายตอนเช้า”
“จริงเหรอคะ! วันนี้พลอยกลับบ้านได้เหรอ”
“ครับ” ยุรนันท์ตอบซ้ำ
เขาเห็นแววตาใสซื่อดีใจที่ได้กลับบ้าน มันเป็นแววตาที่เปล่งประกายบ่งบอกว่าเด็กคนนี้รักแม่และกตัญญูจริงๆ
“นั่นพลอยเหรอ...พลอยจริงๆ ใช่มั้ย”
“ค่ะ! พลอยคิดถึงแม่จังเลย”
เด็กสาวโผกอดเอวบางของมารดาด้วยความดีใจ
เท่าที่จำความได้เธอได้กอดและแม่ก็ไม่เคยหอมแก้มหรือแสดงความรักใดๆ กับลูกสาวเช่นกัน
“พลอยของแม่...หนูดูสวยขึ้นผิดหูผิดตาไปเลย”
“ที่บริษัทให้พลอยทำหลายอย่างเลยค่ะ พลอยก็ไม่ค่อยชอบเท่าไรเวลาที่ต้องเข้าคลินิกแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้” ใบหน้ารูปไข่ถูกยกกระชับและร่องลึกต่างๆ ถูกเต็มใจจนอิ่มฟู ผิวพรรณขาวกระจ่างมีน้ำมีนวลราวกับเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่โตไม่ใช่ลูกอดีตพยาบาลคนนี้
สีผมดำตามธรรมชาติถูกย้อมให้เป็นสีบลอนด์ทองเพื่อให้เข้าคอนเซ็ปตุ๊กตามีชีวิต
มารินมองลูกสาวของเธอที่ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว
“แม่! นี้เป็นสัญญาที่แม่ต้องทำร่วมกับพลอย พวกเขาจะพาแม่ให้ไปอยู่ที่โรงพยาบาลในเครือของท็อปวัน จะมีพยาบาลดูแลแม่และอาการป่วยตลอดเวลา”
“แล้วพลอยล่ะ พลอยไปอยู่ที่ไหน”
“พลอยก็ต้องอยู่ที่บ้านของศิลปินเหมือนเดิมค่ะ แต่แม่จะได้อยู่ในที่ดีๆ มีคนดูแลแล้วนะ พลอยขอโทษนะที่ตอนนี้ทำได้เท่านี้” ลูกสาวคนดีมองใบหน้าอิดโรยและทรุดโทรมของมารดา
ปกติแล้วแม่เป็นนางพยาบาลที่สวยและดูดีตลอดเวลา ในวัยสี่สิบกว่าก็ยังดูเด็กและอ่อนกว่าวัยจนไม่มีใครเชื่อ แต่พอเกิดอุบัติเหตุในวันที่เธอแข่งขันร่างกายก็แย่ลง โรคเบาหวานส่งผลให้แผลหายยากบวกกับความเครียดจนแม่ของเธอละทิ้งความรักที่เคยมีต่อตัวเองไปเลย
“แม่คิดว่าพลอยจะทิ้งแม่ไปแล้ว”
“พลอยบอกแล้วไงว่าพลอยจะกลับมา พลอยจะทำให้แม่สบายให้ได้”
“แม่คิดว่าพลอยโกหกแม่” คนเป็นแม่ยังไม่อยากเชื่อว่าลูกสาวตัวเองจะเป็นศิลปินมีชื่อเสียงได้ พลอยชมพูดูห่างไกลจากจุดนั้น
“พลอยได้โอกาสและพลอยจะทำมันเต็มที่ค่ะ พลอยเชื่อว่าโลกใบนี้จะไม่ใจร้ายกับพลอยอีก พลอยหวังว่าจะมีคนรักคนชื่นชมในผลงานที่พลอยทำออกไป” การโด่งดังมีชื่อเสียงเป็นอีกความฝันที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสสำเร็จหรือไม่
แต่อีกไม่นานนี้เธอจะได้เปิดตัวต่อหน้าประชาชนในฐานะนักร้องวงเกิร์ลกรุป และหวังว่าจะมีแฟนคลับชื่นชอบสนับสนุนผลงานของพวกเธอ
- Writer
